روستایی در اتریش که با تپه‌ای چهل متری در یک سمت‌ش شاخص شده است. برادران فیرسینگر تصمیم می‌گیرند کاربری جدید و متفاوتی را به روستا اضافه کنند. آن‌ها سازه‌ای به ارتفاع حدود 8 متر را روی تپه بنا می‌کنند که پشت آن به روستا و روی‌ش به سمت مزارع است. بدنه‌ی سکو از صفحات  مثلثی مدولار تشکیل شده که در کل فرمی شبیه به گرامافون را ایجاد کرده است. بدین شکل خاصیت آکوستیک آن هم تقویت می‌شود. صفحات توسط لوله‌ای فلزی در سرتاسر قسمت داخلی آن بر روی زمین استوار شده است. فرم درون‌گرا، پوشش شکسته و رنگ سبک سازه، موجب می‌شود چنین کاربری مدرنی در فضای روستا آزاردهنده نباشد. پاتوق فیرسینگرها علاوه بر کابری‌هایی شبیه سنِ نواختن موسیقی، چشم انداز زیبا و قاب خاصی را هم فراهم می‌کند که اگر هیچ فعالیتی هم درون آن انجام نگرفت از شکاف پشتی بتوان دورنمای روستا را به تماشا نشست.

چه طور می‌شود حضور سازه‌های صنعتی عظیم‌ پیکر عصرمان را نادیده بگیریم؟ و با وجود بحث‌ها و نقدهای فراوان چه طور می‌شود دل‌خوش به زیبایی‌شناسی صنعتی برخی نحله‌های هنر معاصر بود؟؟ حضور این سازه‌های بزرگ و انکارنشدنی، لاجرم چالشی نو پیش پای طراحان به خصوص طراحان منظر گذاشته است.

طراح نور، دین اسکیرا، با نورپردازی گوناگون جرثقیل‌های بزرگ صنعتی در یک اسکله، از این سازه‌های بزرگ مجسمه‌هایی سبک شبیه اوریگامی‌های جذاب شرقی ساخته که در منظر شهر به خوبی نقش آیکونیک بازی می‌کنند.