جان تاکری پروژه جالبی را شروع کرده که می تواند منجر به تحقیقی ارزشمند در نقاط مختلف جهان و یا در کشوری خاص شود. او از جوانان متولد دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی (۶۰ و ۷۰ شمسی) در نقاط مختلف جهان درخواست کرده تا عکسی از اتاق شخصی خود گرفته و برایش ارسال کنند. ضمنا درباره سبک زندگی و خودشان با آنها مصاحبه‌هایی انجام داده است. کشورهای آمریکا، مصر، ترکیه، آفریقایی جنوبی، لبنان، ایران، فرانسه، زیمبابوه و ... ترکیب متنوعی را جهت بررسی در اختیار او قرار می‌دهند. 

از این مجموعه به نتایجی جالبی می‌توان رسید. برای مثال می‌توان به میزان فراگیری مدرنیسم در نقاط مختلف جهان اشاره نمود، یا تفاوت جزییات زندگی قاره‌های مختلف و تلاش‌های برخی کشورهای در حال توسعه برای شباهت به نمونه‌های اروپایی. همچنین بعضی عناصر اتاق مانند تخت خواب در نمونه‌های گوناگون را می‌توان مبنای بررسی قرار داد. برای نمونه در تصاویر مربوط به عربستان، آمریکا و مکزیک تخت در میانه‌ی اتاق قرار گرفته و عملا اتاق را به اتاق خواب تبدیل کرده است، یا نحوه‌ی استفاده از میز و صندلی و حذف بعضی از این عناصر در بعضی نمونه‌ها قابل توجه است. البته محدودیت نمونه‌ها، چیدمان پیش از عکاسی و انتخاب اتفاقی از بین افراد، این مجموعه را از یک پروژه‌ی تحقیقاتی دور کرده و بیش‌تر بر تفاوت‌های کلی فرهنگ‌ها تکیه دارد. 

حتما کلیپ ایستاده‌ایم ۱ را یادتان هست. داستان گروهی جوان و فعال که در اقدامی حساب شده تصمیم می‌گیرند در یک روز آفتابی تهران، بسیار غافل‌گیرانه در کنار برج آزادی یک قطعه شورانگیز برای ایستادگی ملت ایران اجرا کنند. حالا محمدباقر مفیدی‌کیا به تهیه‌کنندگی باشگاه فیلم سوره، اقدام به ساخت قسمت دیگری از ایستاده‌ایم « تا آخرین قطره خون» کرده است. 

ایستاده‌ایم ۲ از حیث داستان و جلوه‌های بصری ویژه‌گی‌های بسیاری دارد. روایت آمیخته با حادثه سهم‌ناک حمله به هواپیمای مسافربری ایران توسط ناو آمریکایی که به نحوی هنرمندانه، فنی و نمادپردازانه، به نبرد آخرین و پیروزی حق بر استکبار جهانی متصل می‌شود. داستانی از گذشته و آینده که با تجربه این روزهای ملت ایران و منطقه نیز سخت دیدنی‌ست. اما از جهاتی نیز موفقیت‌های ایستاده‌ایم ۱ را با خود ندارد.

روی‌کرد اجتماعی حماسی کلیپ اول که با سرودخوانی جمعی (این گم‌شده روزهای پس از انقلاب) و مشارکت همه بازیگران توفیق خوبی در جذب و هم‌آوایی مخاطب داشت در کلیپ دوم به پای تک‌خوانی نه چندان شورانگیز خواننده اصلی و صدالبته جلوه‌های بصری سطح بالا، فدا شده است. در کلیپ دوم اگرچه تصویر نشان از یک حرکت اجتماعی حماسی وسیع دارد و از حیث نمادپردازی نیز به حق چیزی کم ندارد، اما در سرود و صدا نوعی تک‌خوانی نه چندان وجدآور ابعاد اجتماعی اثر را تحت شعاع قرار می‌دهد. دست آخر با تمام این ها و حتی نقایص فنی رنگ و تصویر، کلیپ ایستاده‌ایم ۲ ظرفیت جریان‌سازی وسیعی در وضعیت فعلی جهان دارد. کلیپ را ببینید و منتظر تبعات رسانه‌ای آن باشید!

شهر لس‌آنجلس به عنوان یکی از کاندیدهای میزبانی المپیک تابستانی ۲۰۲۴، هویت بصری و گرافیک محیطی پیش‌نهادی خود را با طرح‌هایی از ساتچی نمایش داده است. در لوگو و آیکون‌هایی که برای هر رشته‌ی ورزشی طراحی شده، خطوط دو رنگ سیاه و سفیدِ کنار هم، به عنوان عنصری مشترک وجود دارند. این خطوط که الهام گرفته از هندسه پرچم ایالات متحده است، در لوگو به صورت خط‌های شکسته و در آیکون‌ها به شکل خطوط منحنی دیده می‌شوند. این خطوط در واقع یک صفحه هستند که برای شبیه شدن به نوع حرکت در هر رشته‌ی ورزشی، پیچشی خاص می‌گیردند و البته احتمالا با زیاد شدن تعداد آیکون‌ها، طرح‌ها به تکرار بیافتند و هویت مستقل خود را از دست بدهند.

معمولا در طراحی هویت بصری، امکان تبدیل شدن عناصر گرافکی به عناصر معماری و در واقع امتداد بصری در شهر در نظر گرفته می‌شود. چیزی که در المپیک لندن به خوبی رعایت شده بود و در این‌جا به دلیل فرم غیر خطی عناصر گرافیکی به سختی محقق خواهد شد.

«رفتن تا آسمان» نام یک اینستالیشن است که می‌خواهد سر ما را کمی به سمت بالا بچرخاند. در دنیایی که همه‌ی جاذبه‌های‌ش انسان را در عرض و در سطح به دنبال خود می‌کشد، شاید گاهی مجبور شویم با یک تلنگر هنری به بالا اشاره کنیم و یادمان بیاید که برای زمین خلق نشده‌ایم..

بوروفسکی این مسیر عمودی خود را در شهرهای مختلفی اجرا کرده است. به خصوص در شهرهای بزرگ و شلوغ‌تر مثل نیویورک و سئول، این اینستالیشن معنایی دیگر پیدا می‌کند. انگار که ساخت‌مان‌های بلند خط آسمان را بالا کشیده‌اند و این انسان‌ها سعی در رهایی از حصارشان دارند. بوروفسکی مجسمه‌های مصمم خود را، با فولاد ضد زنگ و رزین ساخته است.

جداره‌های شفاف کلیسای تورن‌کورن، در کنار سازه‌ی چوبی و ابعاد کوچک آن، توانست خود را در امتداد درختان جنگل جای دهد و مرز دقیقی را میان کلیسا و طبیعت پیرامون ایجاد نکند. این ویژه‌گی‌ها تورن‌کورن را به مکانی محبوب برای بازدیدکننده‌ها تبدیل کرد و تاکنون جوایز فراوانی را در عرصه‌ی معماری نصیب آن کرده است. تورن‌کورن اگرچه با ۱۵ متر ارتفاع به صورت کلی شبیه به سایر کلیساهاست، اما فضای داخلی آن تفاوت آشکاری با کلیساهای شلوغ معمول دارد و ابعاد آن انسانی‌تر شده است. این ویژه‌گی که شاید به سبب محدودیت سازه‌ای و اصرار بر استفاده از چوب‌های کوچک قابل حمل توسط سازنده‌گان ایجاد شده است، فضای داخلی آن را دوست‌داشتنی‌تر کرده و شاید علت مهمی برای محبوبیت آن به حساب بیاید.

فردا سیزدهم آبان است. روزی که ام‌الفسادی شیطان بزرگ، آمریکا چنان بر جوانان این مرز و بوم روشن شد که به سادگی به خود جرات دادند تا این ننگ را از دامن ایران زمین پاک کنند و لانه‌ای را که زبونانه به درون آن خزیده بود برای همیشه ببندند. اما این جوانان دیروز آن‌طور که باید این خشم آگاهانه را به نسل بعد انتقال ندادند،  پس امروز شاید یکی از بزرگ‌ترین وظیفه آن‌ها که تصور می‌کنند می‌دانند، این باشد که به نسل امروز این آگاهی را انتقال دهند. 

آتلیه طراحی سه‌درچهار اگرچه از جمع بچه‌های جوان و نسل سومی انقلاب تشکیل شده است، اما تلاش کرده است تا در پروژه‌‌ای خویش‌فرما شیطانی شیطان بزرگ و سرچشمه همه‌ی مفاسد بودن آن را به تصویر بکشد. مجموعه‌ای که به‌نظر می‌رسد هنوز ایده‌پردازی آن کامل نشده‌است و نسخه‌ای سریع از یک ایده‌ی خوب هستند... 

انصافا نظام سلطه‌ی آمریکا سرچشمه اکثر بدی‌های امروز جهان بشریت است. اسناد این امر را به گوش نسل امروز برسانید و بگذارید همه با اندیشه‌های آزادشان به این واقعیت برسند. نسل امروز خودشان باید به این نتیجه برسند که تنها راه نجات در مقاومت است...

این پست رو از سایت INHABITAT انتخاب کردم. شعار این سایت " design will save the world " یعنی می پردازه به طراحی هاییه که تلاش دارند کره زمین رو حفظ کنن و به عبارتی نگرش پایدار در طراحی رو دنبال می کنه.
این پست رو به عمد این جا میارم تا مشتی نمونه خروار باشه برای یه نقد اساسی به موضوع پایداری در طراحی و نگاه غرب به طراحی پایدار.
تا به شعارها و ادعاها و جایزه ها و تجلیل ها و هر ارزش‌گذاری برآمده از این تمدن مشکوک بشین. (تازه اگه واقعا نتونین حکم بدین)

وقتی عقل جزئی غربی داشته باشی و به کل از عقل کلی که ما عبد به الرحمن و اکتسب به الجنان ه خالی باشی؛ وقتی غربی باشی؛
چرا که نه، ممکنه به توسعه سیستم تولید برق هیبریدی در یک وسیله افتخار کنی و اون رو ضامن بقای کره زمین و در حال حرکت به سمت هدفی والا تلقی کنی و اصلا کار نداشته باشی این وسیله ، تانک نظامی ارتش منحوس و تخریب گر امریکاییه که تمام تخریب های عمده سده ی اخیر در جهان مسببش همین ارتش منحوس بوده!
می بینین مسخ تمدن رو؟!

درسته با نگاه  درست تر به موضع مسکن فاصله داره و کفاف رو رعایت نکرده، اما برای معماری که تا این اندازه به آسمان هستی و آفاق بها بده که برای طلوع و غروب خورشید و گردش مدارات سماوی و رصد آسمان ها در معماری ش حساب باز کنه ، خیلی احترام قائلم.