در باب هنر پسامدرن گاهی با هم حرف‌هایی می‌زنیم. در این معنا که هنر دوران پسامدرن بعد از فروپاشی تمام ثابت‌ها و اصل‌ها و توصیف جهانی بدون ریشه و اصل و غیب -که البته کفره محضه- روی به معانی و بعدتر رو به جملات آورده. در باب جمله بعدها حرف خواهیم زد. اما معانی مورد نظر در نگاه پست مدرن صورت‌های تقلیل‌یافته و فاقد ارزش‌‌های بالا و پایینی از «معنی دادن»  و مفهوم داشتن هستند که می‌تونن حتی به بیانی کامل از مفهومی نظیر «چالش» بیانجامن. اصلا مهم نیست که چالش به چه معنا و چه منظور و در پی چه هدفی و چرا که اساسا این پرسش‌ها در نگاه پسامدرن فاقد اعتباره. چالش خودش موضوعه و معنای مورد نظر هنرمند همون چالشه و بس.

و در این کار چه کامل با فرم و رنگ و کنتراست این «معنی» رو بیان کرده

توپ بزرگ معلقی که در سطح‌ش زغال‌هایی آخته داره و اتاقی سفید با دیوارهای ناصاف که به خوبی اثر زغال رو می‌پذیرن....این اینستالیشن مهیج به غیر از جنب و جوشی که در آدم ایجاد می‌کنه یادآور یک نکته ظریف اخلاقی عرفانیه

بداخلاقی‌ها، گناه‌ها، زشتی‌ها برخی اوقات ماننده یک هم‌چین چیزی هستند. نقطه‌ای سیاه هستند در فضای سفید و پاک دل‌مون.  به مرور زمان که اون ها رو پاک نمی کنیم و مدام تکون‌ش می دیم و فعالش می کنیم دیواره‌های دل‌مون رو سیاه می کنن. سیاه و سیاه تر.... تا اون که از اون فضای پاک از اون اتاق سفید دل‌هامون یک دخمه تاریک و کثیف باقی می مونه که روزی از نور حتی جرات ورود به اون رو نخواهد داشت....

پاس‌دار اتاق پاک دل‌هاتون باشین...

دل‌هاتون رو مثل این کار عرصه بازی و آزمون و خطا قرار ندین.

این طور کارهای کوچیک که پروژه‌های میان معماری و غرفه‌سازی هستند بیشتر از اون که از منظر هندسه و عمل‌کردشون مورد توجه باشن از منظر ساخت و دیتیل و فرآیند تولیدشون مورد توجه هستند

یک پروژه‌ی عکاسی قبلا با هم در یانون دیزاین دیده بودیم که عنوانش بود: پرتره از اتاق‌ها.

در اون پروژه عکاس با قرار دادن دوربین در وسط اتاق در ارتفاع سقف به نوعی عکسی پرتره از اتاق از ناظر بالا تهیه کرده بود. اون پست خیلی زیاد مورد توجه دوستان عزیزم به خصوص بروبچه های معماری قرار گرفت؛ چرا که ناظری جدید به ما می داد و تجربه ای متفاوت داشت

در این پست کاری مشابه اون مطلب داریم. پرتره هایی که از وسط اتاق این بار از روی زمین تهیه شدند. یک جوریایی انگار پس کله اتاق رو داری می بینی :)

این هم تجربه ای نو و متفاوت.... معماری از هر ناظری یک جوری درک می شه
اون بار گفتیم بچه معمارها حواس‌شون باشه که معماری هاشون اون پلان های شق و رق و تر و تمیز با مبلمان چیدمان شده و بهینه نیست
این بار باید بگیم حواسمون هست با طراحی هامون چه بلایی سر دنیای مورچه ها و حشرات و موجودات ریز می گذاریم!!! ؟ :)

Room Portraits یک پروژه تهیه پرتره از اتاق ها ست! یعنی اتاق ها رو از بالا ماننده پلان معماری عکاسی کردند و تمام رخ در ذیل مجموعه پرتره های فضای اتاق قرار دادند. به جز ایده جالب و نوآوری در انتخاب نمای عکاسی ش، چیزی که برام جالب بود مقایسه این تصاویر با تصویرسازی هایی بود که ما در معماری به منظور نشون دادن فضاهای معماری از بالا یعنی پلان تهیه می کنیم.

بچه معمارها حواس‌شون هست که معماری هاشون اون پلان های شق و رق و تر و تمیز با مبلمان چیدمان شده و بهینه نیست دیگه!!؟

 فوق العاده ست که آسمونی عجیب و قابل تصرف بالای سرتون در دل اتاق بسته داشته باشین. نه!؟
در طرح زیر آسمانی بالای سر دارین که خودتون می تونین نقش خدایی کنین در اون و در هیئت ش تغییر و تحول بدین به نوعی!

طرحی که از برخی حیث ها شبیه طرح ابر معلقی که قبلا دیدیمه و شاید بشه حرف هایی نظیر اون چیزهایی که تو کامنت های اون پست توسط دوستان گفته شد، برای این کار هم گفت.

 چه ترکیب بندی خوبی از فضا تونسته ایجاد کنه این طراح!
سادگی و بسنده بودن شرقی!

طرح، طرح یک دفتر اداریه که به جای اون که به صورت فضایی بسته طراحی بشه ترکیبی از فضاهای باز و نیمه باز و بسته ست. طراح واحدهای فضایی مستقل رو با استفاده از حیاطی خیلی کوچک به هم متصل کرده وبا عمق دهی به ورودی واحدهای فضایی سرپوشیده امکان برقراری ارتباط مستقیم اون ها با محیط باز رو فراهم کرده. ترکیب بندی حجمی و فضایی مجموعه خیلی خوب طراحی شده و به راحتی می تونه با هویت سازی برای این دفتر کاری در بافت شهری، ضررهای احتمالی ناشی از استفاده متفاوت از زمین رو هم به لحاظ مالی جبران کنه!

این پست خیلی روی تجربه و سواد بصری خود من تاثیر خوبی داشت. این که عناصر خطی و صفحه ای منفرد با کنتراست بالا چه طور فضا رو تعریف می کنند و چه تاثیر جدی ای در درک آدمی از فضا دارند. محض کسب تجربه  بگیرین عناصر سیاه رو به صورت ذهنی بین تصویرها جابه جا کنین و احساس‌هایی که ایجاد می کنند رو حساب کنین.