وقتی آموزش‌های دانش‌گاهی کاری به کار بازار کار نداشته باشند و مواد درسی نیز مدت‌ها به روز نشوند، در نهایت فارغ التحصیلان یا در فضای کار حقیقی سرگردانند و تازه باید چیزهای مهمی را بیاموزند، یا این‌که بازار کاری غیر پیش‌رفته و به دور از تکنولوژی‌ روز شکل می‌گیرد. اتفاقی که متاسفانه در دانش‌گاه‌های ایران خودمان شاهدش هستیم و اساتید نیز همت زیادی برای تغییر نشان نمی‌دهند. 

از همین رو استودیو پنج‌اوهفت که پیش از این هم تلاش‌هایی برای روزآمد کردن عرصه‌ی کاری خود و جذب معمارن جوان داشته، برای دومین بار فراخوانی برای جذب کارآموز منتشر کرده است. هر چند زمان زیادی برای ثبت نام در این دوره باقی نمانده اما می‌توان چنین حرکت‌هایی را شروعی برای انتقال تجربه‌های محیط‌های کاری به فضاهای آکادمیک دانست و امیدوار بود که سایر دفاتر معماری هم به زودی برنامه‌های ترویجی و آموزشی را در برنامه‌ی اصلی‌شان بگنجانند.

مجله هم‌شهری داستانی رسمی خوب دارد که هر داستان خود را با یک تصویر عالی هم‌نشین می‌کند. همه‌ی آن‌هایی که مشتری‌های پروپاقرص این مجله هستند خوب متوجه می‌شوند که این تصاویر گاهی در حس و حال بخشیدن به داستان مورد نظر از تمام تعبیرات و توصیفات خود داستان هم موثرترند. هم‌شهری داستان گاهی خوش‌ذوقی‌هایی هم می‌کند و انتخاب این تصاویر را میان خوانندگان خود به مسابقه می‌گذارد.

گروه قوچ‌های وحشی با شرکت در مسابقه‌ی این نشریه، برای داستانی به نام عالی جناب آلزایمر اقدام به طراحی و عکاسی کرده است. قوچ‌های وحشی گروهی‌ست هنری که به همت دوست خوبم علی‌رضا زند با روی‌کرد هنر مفهومی و کمی هم تحت تاثیر جریان‌های آوانگارد هنر معاصر شکل گرفته است. رویه خوبی که قوچ‌های وحشی انتخاب کرده‌اند ثبت یک وبلاگ برای خودشان و انعکاس کارهای‌شان به طور مداوم در این وبلاگ است. 

با توصیه همه طراحان جوان به مستندسازی و انتشار مداوم آثار هنری خود، یانون‌دیزاین ابراز علاقه فراوان می‌کند تا بازتاب خوبی از تولیدات هنری گروه‌ها و جریانات کوچک و بزرگ هنر امروز ایران باشد.

یکی دیگر از پروژه‌های جالبی که در نامزدی جایزه معماری آقاخان ۲۰۱۳ مطرح شد، ساختمان استودیو انیمیشن کانتانا در تایلند بود که توسط استودیو معماری «پروژه‌ی بانگکوک» طراحی و ساخته شده است. معماران در این پروژه با الگوی نوآورانه‌ای از چینش و ترکیب آجر و ترکیب‌بندی حجمی توده - صفحات حجیم و بلند متقاطع ساختمانی متفاوت و امروزی اما با سیاق و حال و هوای معماری سنتی ارائه داده‌اند. 

گاهی در فضاسازی‌های داخلی به خصوص زمانی که یک تقسیم‌بندی فضایی ساده و یا یک تعیین مسیر قراره اتفاق بیافته بی‌دلیل مصالح سنگین و پر به کار می‌گیریم و درسته که به مرادمون می رسیم اما به کل کیفیت فضایی رو از دست می‌دیم. در حالی که حتی با مصالح سنگین به راحتی می‌شه جداسازی های سبک انجام داد. در عین حال که می‌شه به کیفیت فضایی چندان خللی وارد نکرد یا حتی اون رو ارتقا بخشید، می‌شه هویت جدیدی به فضا بخشید.

طراحی داخلی استودیوهای هنری و طراحی بهترین و مناسب‌ترین جا برای چنین تجربیاتیه.

استودیوی a21 خانه‌ای با نام خودش طراحی کرده که در اون ترکیبی از خانه واستودیو رو مشاهده می کنیم. پلان های بنا قابل ملاحظه و توجهه و ویژگی‌های فضایی جالبی در کار گنجونده؛ اما
به شخصه از حرکتی که در ساخت کف شفاف و کاشت درخت در داخل فضا  و نحوه نورگیری متفاوت بنا زده، استفاده کردم.

 کاربرد متفاوت و خلاقانه این سفال‌های مجوف توسط این استودیوی ترک، به تشکیل جداری فوق العاده زیبا و کاربردی در نقش جداکننده فضایی و به فضاسازی ای ویژه انجامیده.
دقت داشته باشین که با انحنا دادن به پلان جدار، تونسته بدون سازه ای جدا، جداری به این ارتفاع و طول رو ایستا نگه داره؛ به موجب همین انحنای در پلان.

چنین ساختارشکنی هایی خوبه! ساختارشکنی هایی که به منظوری و هدفی عقلایی باشه نه به منظور ساختارشکنی!!!

 خیلی سبک معماری رو در این بستر خوب و مناسب بنا کرده و امکان داده به طبیعت که خیلی بی‌پروا در دل کار حضور داشته باشه.
صفات حقیقی متریال‌ها رو از اون ها نگرفته، سختی سنگ‌ها رو صیقل‌های مزورانه از بین نبرده. سنگ، چوب، آب، درختان و گیاهان و البته آسمان دست به دست هم دادند در این کار انگار...