به تقایل جلوه‌ی بصری این روستا و برخی از مهم‌ترین ساخته‌های عصر پس از مدرن توجه کنین. روی‌گردانی هنر از آرمان‌های تخریبی عصر مدرن و جست‌جو برای یافتن الگوهایی نو، وادی هنر رو برای بار دیگری به کشف آثار بومی و خالص بشری هدایت کرد و برای همین دست‌یافته‌های چند دهه اخیر جوامع توسعه یافته در هنرهای تزئینی و کاربردی نزدیکی معناداری با دست‌یافته‌های بومی داره. بافت این روستای سنتی در بورکینافاسو و الگوهای گرافیکی که روی سطوح تمام روستا رو گرفته گویای یک واقعیت مهمه.  روستایی بومی در بورکینافاسو در درک هنری با پیش‌رفته‌ترین جوامع بشری تفاوت های چندانی نداره ؛ البته اگر جلوتر نباشه...

یک تصویر رو چندبار و چند روش می‌شه بازنمود کرد و در هر بار تخیلات جدید و کنایات و اشاراتی جدید به کار اضافه کرد؟ با بازنمودهای متفاوت از یک الگو پیام الگو نحوه ی تحلیل مخاطب از پیامی که داره توسط تصویر القا می‌شه هم فرق می‌کنه و شناخت این گونه ویژگی‌های هنرهای بصری هنرمندها رو مجهزتر می‌کنه

تلاش این هنرمند در بازنمود متفاوت از یک الگو می‌تونه یک تمرین خوب برای هنرمند در راه کشف ظرفیت‌های بازنمودهای گوناگون بصری به حساب بیاد. اما جالبه بدونین برنت هولومن ابتدا ده تصویر‌سازی رو از سایه‌ی نیم‌رخ بچه‌ی خودش با گرافیک و بازنمودهای مختلف ایجاد کرده که اولا تخیل بچه‌ش رو ارتقا بده و در ثانی وسیله‌ی داشته باشه که بتونه کوچولو رو سرگرم نگه داره :)

پستی داشتیم که نوعی جدید از کاربرد گرافیک در معماری رو نشون می داد. در این پست نقاشی تنه‌ای به معماری می زنه و به کمک معماری میاد تا فضایی متفاوت بسازه.

در معماری داخلی این فضا، پوشش‌های سطوح به گونه‌ای با نخ نقاشی شده‌اند که گویا کل فضا یک نقاشی از فضای معماریه. بر روی هر کدوم از سطوح الگوهایی ساده به وسیله‌ی نخ‌های رنگی نقاشی شده و در پرسپکتیو رفته که علاوه بر القای درست عمق‌ها و حجم‌ها لطافتی نقاشی گون به فضا داده و شاید بشه اون رو تعاملی نو از معماری و نقاشی دونست. چرا که در برخی از سطوح فضاهای دروغین و فریب‌های نقاشی هم به کار رفته و عمق و کیفیت فضا به کلی چیزی متفاوت از پلانیه که روی کاغذ می شه از فضا ترسیم کرد.

این مجموعه تصاویر از بین تصویربرداری‌های هوایی یک باستان‌شناس محیطی یعنی کلاوس لیدورف انتخاب شده. اما انتخاب‌ شات‌های عالی و ترکیب‌‌بندی و رنگ‌بندی تصاویر و الگوواره‌هایی در تصاویر قابل تشخیصند تنه به تنه‌های نقاشی های آبستره می‌زنه.

واقعا طبیعت خداوند چه قدر زیباست که با تغییر هر ناظر دوباره تازه جلوه می‌کنه....

این رستوران سنتی در چین یک تفاوت مهم با رستوران‌های سنتی ای داره که عموما تجربه می کنیم. رستوران در یک بنای به واقع سنتی و قدیمی ساخته شده و در واقع معماری داخلی شده اما به جای اون که به ساده ترین کار فکر کنه و سعی کنه بازنمودی واقع‌گرایانه از عناصر سنتی داشته باشه تا حال و هوای سنت رو حفظ کنه، برعکس سعی کرده با استفاده حساب شده از متریال‌های امروزی به حال و هوایی متناسب با فضا (نمی نویسم حال و هوایی سنتی) دست پیدا کنه

با طراحی الگوهای تکرارشونده حساب شده از متریال‌های طبیعی، با پرهیز از بیهوده کاری و افزون کاری های بی مورد، با رعایت رنگ‌بندی متریال‌ها و تاثیراتی که در محیط خواهند گذاشت.... به نظرم نتیجه سنتی تر از خیلی بناهایی شده که سعی دارن به زور خودشون رو سنتی نشون بدن.

البته طبعا طراح برای حفظ روح فضا، حرکت‌های جنگولک و آوانگارد در طرح ش نداره. بیشتر می خواستم با شبه سنتی سازی‌های مزورانه مقایسه ش کنین. 

 برش های کوچیک و ساده و قطعه های رنگی خام که از پس برش ها دیده می شن, با چنین چیزهای ساده ای می شه گاهی کارهای خوب کرد

هنرمندی که با یک حرکت حساب شده بستر ساحلی بزرگ رو به بوم نقاشی خودش تبدیل کرده....
البته این بنده خدا باز هم پیش از این‌ها نمونه کارهای بسترسازی با الگوهای فلورال و تکنیک گسترش یک تکسچر داشت، نظیرش این کار + اما در ابعاد به این بزرگی اون هم با روشی به این سادگی خب در نوع خودش نوآوری به حساب میاد.

 درست وسط یک توده چوب چیده شده ناگهان حس می‌کنی چینش اتفاقی چوب‌ها الگویی رو شکل داده؛ یک هم‌چین حالی رو شاید تجربه کرده باشین. این می‌تونه جرقه آغاز شکل‌گیری یک اثر باشه گاهی.

برخوردهای شکلی  نوآورانه با میراث معماری و هنر گذشته وقتی "به کار بیان" و عمل‌کرد درستی داشته باشن، نوعی از روش‌ طراحی هستند که به نظر کم‌ترین انتقاد رو بین روش‌های گوناگون طراحی می تونه متوجه خودش کنه. هم نمی شه چندان به بی توجهی به تاریخ و میراث متهم‌ش کرد هم به واپس گرایی و انحطاط...

عکاسی از سایه‌ها؛ مجموعه ایه که Alexey Bednij در اون سعی داره تا زیبایی نهفته در ترکیب سایه‌ها رو با صاحب‌هاشون کشف و بیان کنه؛ الگوهایی که تشکیل می‌شه و طرح‌واره‌هایی که به دست میاد....