قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
آفرین بر نگاهی که می گرده و از دل طبیعت زیبایی های اون رو -که بی شمارن- گزین می کنه و مقابل چشم ما میاره.
و صد آفرین بر اولیای خدا که ما رو به خوندن بین خطوط و ورای متون دعوت می کنن تا در فرم و قالب ظاهر جا نمونیم.
کی می شه یک جوون مرد تو ایران خودمون کارگاه در ابعاد وسیع برقرار کنه و الگوهای سنتی و هندسی فخیم خودمون رو به صورت محصولاتی صنعتی و قابل کاربرد در ابعاد وسیع معماری، تولید کنه و روحی تازه به کالبدهای بی روح معماری هامون بدمه.؟
می دونین، حالا خیلی ها این رو نمی گن اما اگه تاریخ هنر و معماری این سرزمین رو مرور کنین هم می بینین که هرجا نگاره ها و الگوهایی رایج شدن از این بوده که کارگاهی یا هنرمندی بزرگ در اون پهنه جغرافیایی دست به کار تولید اون دیتیل خاص بوده. مثلا در یک دوره خاص در معماری ناحیه ای خاص می بینیم که نرده های چوبی عالی با طرحی خوب به کاربرده می شده و بعد می بینیم ناشی از حضور یک سنت خاص چوب سازی و متاثر از حضور هنرمند یا صنعت گری خاص بوده.
به شخصه فکر می کنم فقدان ارزش‌های هنری در اطراف ما امروز بیش از هرچیز ناشی از عدم حضور این طور موثرهای تولیدیه...
یه پست مناسب فضاسازهای جوون و جویای نام!
فضاهایی که با پارچه‌های برش‌خورده ی آویز و رنگی بعد و شکل و حتی روح می گیرن.
به راحتی می شه با به کاربردن الگوهای فخیم تر و طرح های اصیل تر به فضاهایی بی نظیر دست پیدا کرد.
چنین نماسازی هایی رو این جا می ذارم تا یه مقداری دوستان معمار رو تحریک به نوآوری با این ورقه‌های بی خود آلومینیومی بکنم. آخه این ها به طور طبیعی هم اصلا دوستانه نیستند بعد هیچ کس هم در این شهر نمی گیره یک حرکت هنرمندانه ای بزنه تا لااقل کار ارزش پیدا کنه و این خوب نیست!
نسبت این دفتر کار با خانه و در تناسب با حیاط مرکزی و حیاط خوبش و ... همه و همه آدم رو خیلی به یاد اون چیزی می ندازه که در الگوی زندگی اسلامی فکر می کنیم می تونه به کالبد اثر بگذاره و خانه های ما رو شکل بده
فرصت نکردم طرح رو به تمامه چک کنم اما خیلی نکات خوب و مثبت دیدم در طرح این خونه که شاید با هم‌کاری خودتون در کامنت های همین پست بهش رسیدیم.
درسته این قالیچه ها از پوست ساخته شدند، اما به دلیل قرارگیری تکه‌تکه‌ها در کنار هم، خیلی زیاد شبیه نمدبافی سنتی خودمون شدند.
پیشنهادی برای دوستان نمدباف و صنایع دستی دارم. آیا می شه در نمدبافی مون رنگ بندی ها رو متنوع کنیم و الگوهایی پیچیده تر از چیزهای معمول و حتی هندسی تر از این ها، نزدیک به طرح قالی‌های بافته شده به دست بیاریم؟
نمد خیلی ظرفیت عجیبی برای کار داره و ما به راحتی از کنارش می گذریم!
فضای استراحت فرودگاه Biggin Hil در انگلستان و معماری داخلی اون چند وقت پیش در اکثر سایت های دیزاین مطرح شد. نکته‌های متعددی در مورد فضاسازی داخلی این جا هست اما چیزی که من به عنوان یک نکته می‌نویسم توجه می دم نگاه‌تون رو به کاربرد بسیار صریح نگاره‌های گره‌های اسلامی در جای‌جای این فضاسازی با متریال‌های مختلف و به شکل‌های کاربرد متفاوت.
نمازخونه ش هم جالب بود :) .
