- ۴ نظر
- ۱۷ خرداد ۹۳ ، ۱۲:۳۶
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
ترکیب همیشه چیزی بیشتر از کنار هم قرارگرفتن اجزاست. ترکیب عناصر یک گل میشه گل! اما تجزیه اون عناصر لزوما معرف گل نیست. معمولا ما دانشمندان علوم تجربی رو به این متهم می کنیم! که نمیفهمن و مدام در پس تجزیه سعی دارن ترکیب رو فهم کنن. اما هنرمندها طور دیگر هستند. هنرمند میتونه با تجزیه یک کل کلی جدید بسازه که ارزشهایی حتی افزوده بر کل اولی داشته باشه.
گرچه این گلهای تجزیه شده به زیبایی گلهای حقیقی نیستند اما با تجزیهای علمی متفاوته و دارای ارزشهای زیباشناختیه . البته بگمها به نظر همین تجزیه زیبا هم ناشی از بهرهگیری از روابط ترکیبی گل واقعیه
خلق یک فضای عظیم سورئال بوسیله یک پارچه بسیار بزرگ آویزشده و نورپردازی خاص در آلمان. در چنین فضاهایی آدمی نسبتها و بعدها رو گم میکنه.
جالب این جاست که بدونین چیستی این بسته عظیم و این فضا با ارتفاع 90 متر تا قبل از بازشدن و بناشدن برای کسی روشن نبوده و کسی نمی دونسته که قراره یک فضای 177 هزار مترمکعبی محصول باز شدن این بسته باشه!
طراحی خلاصه و ساده در عین حال هوشمندانه این صندلی دوچرخه اون رو به برنده یکی از معتبرترین جوایز طراحی دنیا تبدیل کرده.
طراح زین دوچرخه رو به نوعی طراحی کرده که با چرخش نود درجه میتونه در نقش قفل چرخ عقب دوچرخه در بیاد و مجموعه رو قفل کنه. البته بماند که غالبا در همه جای دنیا دوچرخه رو کامل اصطلاحا آش رو با جاش میبرن و چنین قفلکردنی چندان هم سودمند نیست ! اما بلاخره نگاه خلاقانه این طرح رو نمی شه نادیده گرفت
هنوز هم که هنوزه در هزاره سوم میلادی عصر ارتباطات و سال واقعیت افزوده! (و + و +) هنوز هم طرحهایی که با احساس و اصالتهای آدمی سروکار دارند طالب دارند. Lasso (که شاید در بهترین ترجمهش بشه بهش بگیم کمند! کمی شاعرانه :) ) یک دمپایی نمدیه که به صورت بازشده در اختیار ما قرار میگیره و ما باید به وسیلهی طناب چرمی رنگی اون اون رو با دست خودمون بدوزیم :) یعنی سرهم کنیم و دمپایی نمدی خودمون رو ویژه فصول سرد سال درست کنیم. این دمپایی نمدی در پی ساخت ۱۶۴ پروتوتایپ یعنی ۱۶۴ بار ساخت نمونه اولیه و رفع ایرادات اون ساخته شده و بسیار هم با استقبال خوبی از طرف مردم روبهرو شده.
بافت طبیعی نمد که به خوبی با انسانهای عاشق طبیعت دورافتاده از اون رابطه برقرار میکنه، در عین حال تجربه درست کردن کفش خود آدم به دست خودش حتی در این عصری که تنبلی و حاضر و آماده خوری سنت شده یک جورایی! گویا تجربهای دوستداشتنیه برای مردم. و صدالبته رنگبندی و هویت خاص کار که شاید حتی همین نو بودن و متفاوت بودن هم از دلایل مهم توفیق این کاره.
به این میگن ایده خلاقانه؛ ایده ای که کاری خاص و با هزینه خاص نیست اما به واقع نتیجه فکر و نوآوریه.
در میانه رول نوار چسب یک نوار پلاستیکی گنجونده که وقتی درب جعبه رو با نوار چسب می چسبونن می تونین با کشیدن اون نوار پلاستیکی، نوار چسب رو از وسط پاره کنین. به سادگی و بدون نیاز به وسیله ای خاص.
طرحی جاافتاده وجالب برای حل معضل دربهای شفاف شیشه ای!
معضلی که مدت ها مضحکه پاک یادت نره × در تلویزیون جمهوری اسلامی شده بود :)))
این طوری به صورت کمی ناخودآگاه فرد متوجه می شه باید چه بکنه. یعنی قبل از اون که نیاز به دقت داشته باشه تحت تاثیر فرم و فضا کاری رو می کنه که باید....
واقعا چرا برای این درب بطریهای شیشهای نوشابه و ماء الشعیر، از این اضافات نمی ذارن تا مجبور نباشی با پیچوندن و دمار از پوست دست درآوردن، اون 250 سی سی نوشیدنی رو بنوشی؟؟؟ مشکلی برای ساخت داره؟
طراح محترم برای بازکردن درب جعبه های چسبکاری شده راهکار اندیشیده.
رفقای طراح صنعتی بنده باید بگن!، آخه واقعا این معضل یعنی این قدر جدیه!؟
شاید هم من خیلی دست کم گرفتم این بحران بشری رو.