در یک دورهای نقاشان فوتوریست با ترسیم آینده، عملا تا حد زیادی امروز ما را ساختند. اما آیندهی تمدن فعلی به چه شکل خواهد بود؟ روند مصرف منابع طبیعی و آمارها و پیشبینیهایی که با اطمینان، سالهایی نه چندان دور را سالهایی سخت و بحرانی معرفی میکنند تا چه حد محقق خواهند شد؟
یکی از هنرمندانی که آینده را از دریچه نگاه خود ترسیم کرده، وینکلمن آمریکایی است. او با ترسیم مناظری خالی از پوشش گیاهی و آب و در فضاهایی غالبا بیابانی، سازههای غولپیکری را کشیده که در دشتی پهناور و خالی تنها ماندهاند. ابن سازهها غیرمسکونی به نظر میرسند و ظاهرا برای غلبه بر بحران انرژی ناحیهی وسیعی را به خود اختصاص دادهاند. آثار او تاحدی شبیه به آثار علمی-تخیلی است و از این منظر با نقاشیهای فوتوریستی متفاوت است. وینکلمن با ترسیم انسانها در کنار سازههای ابداعیش، بر عظمت و غیرانسانوار بودن آنها تاکید کرده است. احجامی که بعید نیست نسل آیندهی آسمانخراشهای امروزی باشند.