- ۰ نظر
- ۲۲ آذر ۹۴ ، ۰۷:۰۰
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
گاهی قابلیتهای شگفتانگیزی را از بامبوها میبینیم. به خصوص زمانی که معماری مانند این طراحان ویتنامی انواع استفاده از بامبو را در یک بنا نشان دهد. طراحان وترونگ نیا با استفاده از دو نوع بامبوی متفاوت، آنها را به عنوان عناصر گوناگون سازهای و در فرمهای متفاوت به کار بردهاند تا نشان دهند این مصالح ارزان میتواند به تنهایی یک سالن کنفرانس به این ابعاد را بسازد. نکتهی جالب و خاص این بنا داشتن طاق و قوسهایی است که با انعطاف زیادِ این عناصر خطی ایجاد شدهاند. قوسهایی که این بار در فضای بالای خود هم امتداد مییابند و به دلیل پر نبودن سازه از مصالح، دیده شده و اهمیت فرمی مییابند. اگرچه نورپردازی شبانهی این سالن جلوهی زیبایی به همهی اجزایش میدهد، اما این شلوغی و خطوط زیادش در خاموشی روز، با ایجاد سایه و تاریکی کمی آن را مخوف میکند.
در طراحی فضا برای بچهها چهقدر به نیازهاشان و به موانعی که سر راه خلاقیتشان میگذاریم اهمیت میدهیم؟ مرکز کودکان کلمبیا نمونهای است که از سه سال زمان پروژه، تنها نه ماه آن صرف ساخت شده است. این یعنی اهمیت دادن به خانهی دوم کودکان که آیندهی جامعهای را شکل میدهند. این مرکز علاوه بر کودکان، خدماتی هم به مادران و کودکان شیرخوار ارائه میدهد تا این کاربریها در کنار هم مرکزیتی جدید برای شهر ویلاریکا رغم بزنند. کیفیات فضایی متنوع که به کودکان امکان انتخاب و تجربهی چالشهای گوناگون را میدهد، استفاده از مواد بومی و آشنا مثل ساقههای بامبو که با طراحی نوآورانه از آن به جای تیر و ستون و نورگیر و دیوار نیز استفاده کردهاند، محیطی صمیمی و راحت را به وجود آورده است. برای ارتباط بیشتر مرکز با شهر، شرایطی ایجاد شده که کودکان بعضی قسمتها را به سلیقهی خود تزئین کنند و همچنین تمهیداتی که برای استفاده در شب اندیشیده شده است.
مجموعهای ساحلی در جنوب دانمارک که بستری را برای استفادههای متنوع از فضای ساحلی آن منطقه و امکان انجام ورزشهای آبی گوناگون فراهم آورده است. معماران جیدیاس اسکلهای چند شاخه طراحی کردهاند که با شکستها و تغییر ارتفاعهای حساب شده، کار را برای ورزشکاران و محلیها و توریستهایی که قصد تفریح ، آبتنی یا ورزش را دارند آسان کرده است. دادن رمپهای مختلف نه تنها مانع یکنواختی محوطه شده، بلکه همراه با ایجاد چشماندازهای زیبا در افق دریا، سکویی برای شیرجه زدن به حساب میآیند. فرم چندشاخهی اسکله موجب شده است تا در میان عرشهها فضاهای آبی محدود و امنی به وجود بیاید که استفاده از آن را برای مردم عادی دوچندان تسهیل کرده است.
تولید صنایع دستی به کمک تکههای شیشه، هنری دویست ساله و سنتی در ژاپن است. توره هوریگوچی هنرمند ژاپنی، بر مبنای همین تکنیک سنتی اقدام به ساخت لیوانهای شیشهای کرده است. ساختههای شیشهای از آن نظر که کاربردهای فراوانی در زندهگی روزمره مردم دارند قابلیت تنوعپذیری و محبوب شدن بیشتری دارند. هوریگوچی با نگاهی هوشمندانه به راستای دید مصرفکننده هنگام صرف نوشیدنی توجه کرده است. افراد به هنگام نوشیدن در این لیوانها نماهای متفاوتی را از سطح شیشهای آن تجربه خواهند کرد و بدین شکل هر بار حس متفاوتی از نوشیدن خواهند داشت.
غرفه بس نام مجموعهای فرهنگی در ویتنام است که توسط معماران H&P که یک استودیوی بومی در ویتنام است، طراحی شده است. کل مساحت مجموعه ۱۲۳ مترمربع است. این یعنی قطعه زمینی بسیار کوچک در بافت شهر که طبعا در اطراف ما نیز و در دل هر محله وجود دارد. این مجموعه فرهنگی یک مکان ارتباطات اجتماعی و فعالیتهای خودانگیخته است که تقریبا همیشه درهای بازی به سوی شهر دارد. فضا طوری طراحی شده است که یک فضای بسته و خفه نیست و با وجود عرصه ی کم بنا، تجربههای متعدد و گوناگونی از تجربهی فضایی برای مخاطب دارد. واحدهایی بسیار ساده ساخته شده از مصالح بومی و با تهویهی طبیعی به سمت فضایی مرکزی رو کردهاند که در عین استقلال هر واحد این ظرفیت را دارند که با هم کار کنند.
با دیدن نمونههایی این چنین که از حداقل زمین و مصالح و روشهای ساخت صنعتی و امروزی بهره دارند اما خیلی خوب خلا فضاهای مورد نیاز شهری در ابعاد محلی را پر میکنند بیش از همیشه به آیندهای نه آنچنان که فوتوریستها از آینده ترسیم کردهاند امیدوار میشوم. راستی قرار بود مسجد هم خانه مومنان باشد. همیشه درهایش باز باشد. محل تعاملات اجتماعی بین مومنان باشد. قرار نبود با فرمایش و دستور و حقوق بگیری درب مساجد به روی مردم بسته شود و گاهی آن هم به بهانه ادای فریضهای آن هم برای ساعاتی محدود درهای خانه خدا را بگشایند...........قرار نبود.
سایت فرودگاههای بزرگ معمولا خیلی متنوع و قدرتمند و جذابه. و چون در لحظه فرود و صعود هواپیما هم توسط مسافرین درک میشه طراحها لازمه به تصویر ذهنی که در ذهن مخاطب میسازن توجه کنن. این تنوع و جذابیت به دلیل تنوع ساختههای بشری در اونها و ابعاد نامتعارف سازههای فرودگاهی و ترکیبهای پیچیدهای که به دلیل روابط خاص فرودگاهی که بین اونها حاکمه هست.
تصاویر زیر توسط جفری میلستین از بالا از یکی از مهمترین فرودگاههای بینالمللی و مشهور دنیا یعنی فرودگاه عظیم جان اف کندی نیویورک گرفته شده
در ادامه اتودهایی که قبلا در یانوندیزاین در مورد باطری دیده بودیم نظیر :
USB Drive Has Another Electrifying Side
AtoDBattery : Never Get The Size Wrong
Multifunctional Is The Key Word Today
این اتود هم لازمه دیده بشه!
نمی دونم چرا طراحا این قدر علاقه به طراحی نوآورانه باطری دارند؟
حتما متوجه می شین که این پست رو به خاطر اون فضایی می گذارم که در طبقه بالا ایجاد کرده و کفش شیشه ایه!! کاری پرجرات و دیدنی.
در عین حال دوست داشتم مقایسه ای کنین بین این بنا و آپارتمانهای معمولی که مثلا در تهران می سازیم! معمولا فکر می کنیم چنین کیفیت های داخلی (کاری به خوب و بدش ندارم ها) تنها در خونه های ویلایی ممکنه در حالی که طراح در این آپارتمان چهار طبقه کیفیت های متنوع و گوناگونی از فضا رو ایجاد کرده