صد و چهل سال پیش، در روستایی در اوکمارک آلمان، اصطبلی ساخته شد. اکنون، این اصطبل، با طراحی استودیوی معماری توماس کروگر، تبدیل به خانه شده است. سازهﻯ اصطبل ترکیبی بود از اسکلت چوبی و دیوارهای باربر آجری. کروگر با گشودن سه روزن بزرگ، در یکی از این دیوارها و جایﮔﺰین کردن آن با سه قوس بزرگ، چشمان خانه را رو به باغ و پهنهﻫﺎی سبز اطراف گشوده است.

نکتهﻯ جالب توجه در این بازسازی، استفاده از ظرفیتﻫﺎی موجود بوده است. این امر موجب حفظ و تقویت زیباییﻫﺎی فضای پیشین شده؛ مثلا، تیم طراحی با بهرهﮔﯿﺮی از منطق و زبانی که ساختمان اصطبل را شکل داده بود، فضاهای جدیدی را بر سازهﻯ پیشین بنا سوار کرده است؛ و با اضافه کردن اتاقﻫﺎیی در اطراف، نشیمنی مرکزی خلق کرده‌اند. به این ترتیب، ساکنان همﭼﻨﺎن ﻣﻰتوانند وسعت اصطبل و بافت طبیعی چوب را که با بافت گرم و صمیمی آجر همراه شده، تجربه کنند.

 تا چند روز دیگر سال ۲۰۱۴ هم به پایان می‌رسد و در کنار سایر آمارها و ارزیابی‌هایی که منتشر می‌شود، در عرصه‌ی طراحی نیز سایت‌هایی به انتخاب به‌ترین‌ها در سال گذشته دست می‌زنند. سایت دیزاین‌بوم از میان پروژه‌های مجتمع‌های مسکونی‌ای که در این سال منشتر کرده است، ده اثر را برگیزیده و آن‌ها را بازنشر کرده است. در میان این پروژه‌ها روی‌کردهایی مانند وارد کردن فضای سبز و نور طبیعی به فضاهای مسکونی و توجه ویژه به فضاهای شهری از معیارهای اصلی انتخاب‌های دیزاین بوم بوده است. 

زنده‌گی در هر محیطی تاثیرات خودش را دارد. چیزهای که افراد به صورت روزانه با آن‌ سر و کار دارند، مواد و مصالحی که هر روز می‌بینند یا لمس می‌کنند و خلاصه هرآن‌چه یک زنده‌گی مثل زنده‌گی شهری را شکل می‌دهد، بی‌تردید در حواس و عادات انسان‌ها خودش را جا می‌کند. یکی از بیش‌ترین چیزهایی که هر روز در گذر از شهر و یا حتی خارج از شهر می‌بینیم، ساخت‌وسازهایی است که به شکل معمول با بتن و سیمان و مصالحی مثل بلوک سیمانی ساخته می‌شوند. برای همین استودیوی تایوانی تریپل‌لیوینگ، مقیاس این عناصر را از ساخت‌مان‌هایی حقیقی به مقیاس رومیزی تغییر داده تا هم این عادت را با چاشنی طنز برای ما امتداد دهد و هم این‌که از همین مصالح برای ساخت شهری کوچک برای لوازم‌التحریرها استفاده کند. حالا می‌شود با این جامدادی‌ها بازی راه‌ انداخت! شهری که در آن مدادهای کوچک خانه‌هایی به ابعاد خودشان دارند تا از چشم ما مخفی نشوند و مدادهای بلندتر نقش دودکش را بازی می‌کنند! با وجود ایده و طراحی متفاوت این مجموعه، برخی فکر می‌کنند شاید خوب نباشد که همین اندک مظاهر طبیعت نیز که گاهی در نقش یک رومیزی چوبی کوچک در اتاق ما ظاهر می‌شود، جای خود را به ماکتی از مصالح پیچیده و انسان‌ساز ام‌روزی بدهد.

رنگ‌ها و کاربرد‌شان در تاریخ معماری یکی از مولفه‌های دوران‌های تاریخی معماری هستند. مثلا کاربرد برخی یا برخی‌ کاربردها از صفات برخی دوره‌هاست. در کاشی‌های ایرانی و اسلامی هم حضور تدریجی رنگ‌ها با دوره‌های تاریخی تطابق دارند و یکی از شناس‌نامه‌های بناهای اسلامی همین رنگ‌ها هستند. دوران مدرن که به نوعی در تقابل با هر اضافه غیرمعمارانه بود نیز به نوعی با رنگ‌ستیزی یا رنگ‌گریزی شناخته می‌شود. اما بعد از مدرن ما دوباره با رنگ‌ها در معماری روبه‌رو هستیم. و این روز‌ها حتی با کاربردهایی خیلی به ظاهر افراطی از حضور رنگ در معماری! آیا کاربرد زیاد رنگ‌های خام و پایه در معماری‌های معاصر را می‌توان نشان از دل‌زدگی و خسته‌گی مردم عصر ما از ساخته‌های معماری شکل یافته با رنگ‌های طبیعی متریال‌های ساختمانی دانست؟ شاخه‌ای از معماری عصر بعد از مدرن اصلا همان معماری مدرن رنگی‌ست.

کرسینگز جی‌ام‌پی‌اچ این خواب‌گاه دانش‌جویی در مونستر آلمان را به این صورت، متشکل از چهار توده ساختمانی برمبنای چهار رنگ پایه و با وجود توده‌گذاری مشابه در جهات گوناگون طراحی و ساخته است به نوعی که مجموعه‌ای از منظرهای شهری رنگی و حتی کارتونی را به وجود می‌آورد.

آیا در کودکی هیچ وقت چنین تخیلاتی داشته‌اید که مثلا یک روز خانه‌ای کوچک را از جیب‌تان درآورید و مثلا دکمه‌ای بزنید و خانه بزرگ بشود و .... چیزی شبیه تصویری که کارتون‌های تلویزیونی برای ما می‌سازند. اگر در کودکی هم چنین تصاویر نداشته باشید اما اهل گشت‌وگذار و مثلا کوه‌پیمایی نیمه‌حرفه‌ای باشید, وجود یک سرپناه هم‌راه سبک برای‌تان بسیار مفید خواهدبود. یک خانه جیبی!

مارتین آزوا با تغییر فرم ورقه‌ی انعطاف‌پذیری از پلی‌استر پوشش‌دار کیسه‌ای بزرگ ساخته است که با توجه به پوشش آن در مقابل اشعه آفتاب و باد و باران مقاومت دارد. به این ترتیب شما می‌توانید با درآوردن پناه‌گاه‌تان از جیب خود و باد کردن آن در مقابل یک شرایط جوی نه چندان مناسب دقایق قابل تحملی داشته باشید.

ترکیب طبیعت و معماری با وجود آن‌که مطلوب خیلی از آدم‌های عصر ماست اما اصلا کار راحتی نیست. کم‌تر معماران موفقی وجود دارند که بتوانند طبیعت را با تمام حس و حال و ارزش‌هایی که دارد به درون معماری بیاورند و یا معماری را آن‌قدر نزدیک طبیعت کنند که نه تنها تحمیلی بر طبیعت نباشد بلکه خود بستر بروز طبیعت خداوندی باشد...

معماران ووترونگ ناگیا به طور ویژه‌ای این توانایی را از خود نشان داده‌اند. تاکنون نیز در یانون‌دیزاین کارهای متفاوتی از این استودیوی ویتنامی دیده‌ایم + + و در هر کاری نیز این روحیه تلفیق هنرمندانه طبیعت و معماری وجود دارد. معماران ووترونگ ناگیا در یکی دیگر از کارهای خود با ساخت خانه‌ای در محله‌ای مسکونی روبه‌رو بودند که تنها ۲۵ صدم درصد عرصه محله را فضای سبز پوشانده بود. آن‌ها تصمیم گرفتند که طبیعت را به محله برگردانند برای همین صورت مساله جدیدی تعریف کردند که در ذیل آن خانه نه برای ساکنین بلکه برای درختان طراحی می‌شد‍! نتیجه از این فکر هم جذاب‌تر است. آن‌ها با ساخت چند جعبه‌ی عظیم بتنی -که هر کدام یک دو فضای خانه را در خود دارند- در کنار هم و کاشت درختانی بزرگ بر روی هر جعبه هم الگویی متفاوت از یک خانه را ارائه دادند و هم به واقع درختانی آواره را در خانه‌ای همیشگی ساکن کردند.  مفاهیم درون و بیرون ، پایین و بالا، طبیعت و انسان‌ساخت همه در خانه درختان ووترونگ ناگیا به گونه‌ای متحول شده‌اند

نابغهﻯ شهر من ﻣﻰگفت،

هر وقت در مسئلهﺍی درﻣﻰمانم، کاسهﻯ سرم را برﻣﻰدارم و به خانهﻯ او ﻣﻰروم. خانهﺍش سقف ندارد؛ نه که سقف نداشته باشد، سقف ش آسمان است. کاسهﻯ سرم را رو به آسمان ﻣﻰگیرم. و تعظیم ﻣﻰکنم. آن گاه است، که از آسمان، کاسه را پر ﻣﻰکنند. بلند ﻣﻰشوم. و به خاک ﻣﻰﺍفتم. با سری پر شر و شور به خانه بازﻣﻰگردم.

نابغهﻯ شهر من، آن قدر از آسمان، شراب آورده، که نسلﻫﺎ سرمستی کنند؛ و باز هم شراب باقی بماند.

برای طراحی یک بنا، وقتی که در مجاورت ساخت‌مان‌های دیگر قرار گرفته، معمولا ویژه‌گی‌ همسایه‌‌های سایت عاملی تاثیرگذار است. چیزی که شاید در مسکونی‌سازی ایران خودمان چندان به آن توجهی نمی‌شود. معمار ژاپنی، دایسوکه، خانه‌ای مسکونی را در یکی از محلات توکیو طراحی کرده که به طور ویژه به این موضوع توجه داشته است. با وجود کم‌بود فضا در این پروژه دایسوکه سعی کرده تا فضاهای متفاوت را با ایده‌ای خلاقانه از هم جدا کند. او در خانه‌های معمولی منشوری یک شکست عمودی ایجاد کرده و با دور کردن این دو قطعه از هم، دو فضای متفاوت با حریم‌های خاص و هم‌چنین دو حیاط کوچک مجزا را شکل داده است. اما برای حفظ هندسه‌ی بنا، وهم‌چنین هم‌خوانی با سطح ساخت‌مان‌های مجاور، دیواره‌های حیاط را با همان فرم قبلی خانه و با پوششی شفاف پوشانده است و به این ترتیب از نمای بیرونی به نظر می‌رسد که خانه به دو نیم تقسیم شده!

بعضی‌ها دوست دارند هنگام برخاستن از خواب به جای این‌که چشمان‌شان را روی دیوارهای اتاق‌ باز کنند، چشم‌اندازی آبی و بی‌کران پیش روی‌شان باشد،به گونه‌ای که به هر طرف نگاه کردند تنها آب ببیند و ابرهای آسمان. درست مثل این خانه. خانه‌ی صخره‌ای. 

خانه دارای پنج طبقه که بدنه‌ی آن از قطعات مدولار ساخته شده است. به عکس حانه‌های معمول، بالاترین تراز برای پارک اتوموبیل در نظر گرفته شده و چهار تراز پایینی فضاهای زنده‌گی برای یک زوج جوان است . اگرچه چنین روی‌کردی در طراحی خانه‌ی مسکونی جالب و هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد، اما برآورد کیفیت زنده‌گی در چنین فضایی نیازمند تجربه زنده‌گی و گذر زمان است. حتی معلوم نیست آن حس امنیتی که مفهوم مسکن را شکل می‌دهد در چنین خانه‌ی به ظاهر معلقی تجربه شود!

فضا ظرفیت بازی دارد. فضای خام بدون هر گونه وسیله بازی می‌تواند خودش برای بچه‌ها هیجان انگیز و جالب باشد و به نظر می‌رسد بازی در فضا -که کودک در آن محاط است- نسبت به بازی کودک با اشیا -که کودک بر آن‌ها محیط است- اخلاق بهتری را برای کودکان به همراه دارد. در چنین بستری برای بازی، بچه به جای آن‌که حاکم مطلق اسباب‌بازی‌هایش باشد و با هر کدام هر کاری که بخواهد بکند، خود در تزاحمات و چالش های طبیعی با فضای محیط بر خودش است و این در سازندگی روحی و واقع‌گرایی کودک تاثیر خوبی دارد.

خانه جری را استودیو پیاز طراحی کرده است. خانه‌ای که برای یک زوج جوان و چهار پسرشان در تایلند طراحی شده است و خود معماران طراحی آن را ملهم از خاطرات ذهنی‌شان از کارتون تام و جری و اتفاقات هیجان‌انگیز این کارتون می‌دانند. خانه درون خود یک خالی عظیم دارد که در ترازهای طبقات گوناگون با توری حساب شده بسته شده است. این تورها در ترکیب با نردبان‌ها، سطوح شیب‌دار، حفره‌ها و  تونل‌ها یک ظرفیت بازی عظیم را در تمام این خانه ایجاد کرده است. بچه ها می‌توانند بدون هیچ اسباب‌بازی خاصی تمام روز را مانند تام و جری دنبال هم بدوند و بارها لذت افتادن بی‌خطر از ارتفاعات را تجربه کنند..... فضا در این جا بزرگ‌ترین اسباب‌بازی بچه‌هاست.