نمونه‌کارهای زیادی را با لوله‌های مقوایی دیده‌ایم، اما به نظر می‌رسد که راه برای استفاده‌های متنوع از آن هم‌چنان باز است. طراحان YOD برای بوفه‌ی یک رستوران بدنه‌ای را از لوله‌های مقوایی ساخته‌اند. آن‌ها با الهام از جنگل بامبو و نفوذ نور از میان شاخه‌های بامبو، چند لایه لوله را به روی هم قرار داده و کوتاه و بلند کرده‌اند، با قرار دادن لامپ‌های ال‌ای‌دی درون لوله‌ها نیز قصد تداعی تابیدن نور را داشته‌اند. 

اگرچه برش‌ متنوع مقواها و سایه روشنی که با تابش نور از دورن‌شان ایجاد شده به آن‌ها جذابیت بخشیده‌، اما این بدنه‌ی مقوایی و بی‌نظم در کنار سایر عناصر معمولی این فضا، تافته‌ای جدابافته به نظر می‌رسد.

این رستوران در قلب یکی از پارک‌های فرهنگی شهر چنگ‌جو در چین به ادعای طراحان بیانی برگرفته از ادبیات ساخت معماری دیجیتال اما برآمده از معماری سنتی چینه. نکته‌ای درست در این ادعا هست -بدون ارزش‌گذاری درستی یا نادرستی خود ادعا- و اون این‌که اگر الگوهای سنتی بخوان در معماری امروز متجلی بشن یقینا با زبان‌ حاکم بر ساخت دنیای امروز محصول نباید چیزی عینا یا حتی مشابه به بناهای سنتی باشه. یعنی زبان عاملی که بر ساخت حاکمه در این میان کم‌تاثیر نیست.

در این کار خاص به طور ویژه الگوی آجرچینی نماهای این رستوران به واسطه‌ی برخورداری از الگوهای پارامتریک  شاخص‌تر از بقیه بنا شده در حالی که نزدیکی حال و هوای کل اثر به الگوهای سنتی چینی تا حدودی می‌تونه ادعای طراحان اثر رو اثبات کنه

این رستوران سنتی در چین یک تفاوت مهم با رستوران‌های سنتی ای داره که عموما تجربه می کنیم. رستوران در یک بنای به واقع سنتی و قدیمی ساخته شده و در واقع معماری داخلی شده اما به جای اون که به ساده ترین کار فکر کنه و سعی کنه بازنمودی واقع‌گرایانه از عناصر سنتی داشته باشه تا حال و هوای سنت رو حفظ کنه، برعکس سعی کرده با استفاده حساب شده از متریال‌های امروزی به حال و هوایی متناسب با فضا (نمی نویسم حال و هوایی سنتی) دست پیدا کنه

با طراحی الگوهای تکرارشونده حساب شده از متریال‌های طبیعی، با پرهیز از بیهوده کاری و افزون کاری های بی مورد، با رعایت رنگ‌بندی متریال‌ها و تاثیراتی که در محیط خواهند گذاشت.... به نظرم نتیجه سنتی تر از خیلی بناهایی شده که سعی دارن به زور خودشون رو سنتی نشون بدن.

البته طبعا طراح برای حفظ روح فضا، حرکت‌های جنگولک و آوانگارد در طرح ش نداره. بیشتر می خواستم با شبه سنتی سازی‌های مزورانه مقایسه ش کنین. 

 کاربرد هندسه  لزوما به معنای ایستا شدن فضا نیست. گاهی می شه هندسه رو با تمام دقت‌ش به کار برد اما فضایی سیال و پرازتنش ایجاد کرد. فضاسازی داخلی این کافه ، سقف کاذب متفاوت‌ش و جداره ها تقسیم‌بندی شده‌ش اگرچه از هندسه‌ای دقیق برخوردارند اما منجر به خلق فضایی به شدت پرتنش و پویا شدند.

سوشی یکی از غذاهای معروف ژاپنیه. به شخصه وقتی مقاله مربوط به سوشی رو در ویکی‌پدیا دیدم، باور نمی کردم این قدر انگیزه وجود داشته به فارسی چنین میزان در مورد سوشی مطلب نوشته بشه چرا که در مورد خیلی موضوعات مهم‌تر چنین انگیزه هایی نبوده تا به حال! به هر صورت کسی علاقه داشت مدخل سوشی در ویکی‌پدیا رو مطالعه کنه تا متوجه بشه از چه غذایی داریم حرف می زنیم.

این پست یک انیمیشن چهاردقیقه‌ایه که تبلیغ یک رستوران سوشی در امریکاست. چیزی که جالبه در مورد این انیمیشن سبکه جالب و به ظاهر ساده اما تاثیرگذارشه. کار عبارت از حرکت های اندک دوربین در دل ماکت هایی کوچک که با ترکیب موسیقی و نور خوب به بیانی فوق‌العاده رسیده.
درسته هفت ماه صرف ساخت این کار شده و کم کار نمی بره این جور کارها هم ، اما بلاخره برای کسانی که به دنبال سبک های جدید برای بیان حرف‌هاشون هستند حتی تجربه های هفت ماهه هم نباید ناامیدکننده و مایوس کننده باشه!

 یه رستوران فوق‌العاده در فلیپین که غذا خوردن در اون همراه با تجربه یک آبشاره. حتی لازمه پاچه هاتون رو هم بالا بزنین تا یه کاسه غذا بتونین بخورین.
اگه آدم واقعا قراره خلوت و شام منزل رو رها کنه و محض یه غذا خوردن ساده بره رستوران، به نظرم ترجیح داره لااقل بره یه جایی که تجربه ای بهش اضافه کنه نه این رستوران‌های مزورانه و بی دلیل گرون مرفهانه بچه خرکن.....