تیم‌بوکتو شهری علمی و حوزوی در مالی‌ست که قرن‌هاست فعالیت علمی در آن جریان دارد. از مشاور افریقایی دی‌اچ‌کا خواسته شده است تا مرکز علمی فرهنگی احمدبابا را به منظور گردآوری میراث علمی این پای‌گاه قدیمی طراحی کند. مشاور در عین آن‌که با یک صورت مساله بسیار جدید و فضاهایی کاملا نو و امروزی روبه‌رو بوده است درنظر داشته تا فرهنگ بومی، موتیف‌ها و دست‌آخر معماری بومی منطقه را در طرح خود لحاظ کند. طرح نهایی ترکیب جالب و هم‌نشینی راحت چند توده ساختمانی سنتی و نو با استفاده از مصالحی عرفی در منطقه است که جریان هوای طبیعی و نور و سایر مولفه‌های معماری سنتی منطقه را در خود دارد. به جز موتیف‌های بومی، موتیف‌های اسلامی نظیر گره‌های هندسی اسلامی نیز علاوه بر هویت‌بخشی به بنا، نقش‌هایی کارکردی در مجموعه پیدا کرده‌اند و به صورت سایه‌اندازهایی بر روی سطوح نورگذر تعریف شده‌اند. سادگی و نوآوری اصلا مخالف یک‌دیگر نیستند.

تا به حال در برخورد با تابلوهای راهنمایی رانندگی دوزبانه احساس نکرده اید که چه قدر بی دلیل شلوغ هستند؟ این مساله در اقلیم هایی با حضور چندین قومیت و چندین زبان ممکن است به معضلی جدی بدل بشود. آیا راهی برای حل معضل چندزبانی در تابلوهای راهنما نیست؟ 

 تورکنیچ یهودی از ساکنین سرزمین‌های اشغالی است. به گفته‌ی خود او گفتار و نوشتار روزانه‌ی ساکنین سرزمین های اشغالی تلفیقی است از سه زبان انگلیسی، عربی و عبری. این موضوع موجب آن است که به شکل ناخودآگاه، ظاهر حروف و صدای این سه زبان در ذهن آن‌ها هم‌زمان متبادر شود. او به کمک یک متخصص بینایی سنجی به بررسی رفتار ذهن به هنگام مطالعه و برخورد با حروف می‌پردازد و در پایان به نتایج جالبی می‌رسند. در نتیجه‌ی مطالعات آن‌ها متوجه می‌شوند که در حروف عربی نیمه‌ی بالایی حرف موجب اصلی تمایز و شناخته شدن آن است و حتی با حذف کردن نیمه‌ی پایینی باز هم قابلیت خوانده شدن دارند. همین موضوع را آن‌ها به عکس در حروف عبری مشاهده می‌کنند. جایی که نیمه‌ی پایینی حروف نقشی کاراکتریستیک دارند. تورکنیچ در روند مطالعه‌ی خود همه‌ی جای‌گشت‌های ممکن را برای روی هم قرار گرفتن حروف این دو زبان امتحان می‌کند و نتایج قابل قبول را حفظ می‌کند. در پایان او با اندکی تغییر در ابعاد حروف، الفبای جدیدی را می‌سازد.

البته جای این پرسش باقی ست که آیا می‌توان ریشه‌ش مشترک این زبا‌ن‌ها را عامل این هم‌خوانی دانست؟

این مجموعه تصویرسازی ساده و موفق نوما بار، من را یاد نکته‌ای مهم انداخت که سنت‌گرایان و معتقدان به حکمت خالده بیان می‌کنند. سنت‌گرایان معتقدند زبان نخستین برآمده از معانی و نام‌های اصیل موجودات بوده‌است و به نوعی نازله حقیقی هر شی به صورت نوشتاری و گفتاری نام آن نیز شکل می‌داده است. به این ترتیب مثلا درخت -در زبان اصیل نخستین- به این خاطر درخت نام داشته است که آن اصوات و آن صور بیان کننده آن، بازنمود حقیقت درخت بوده است. اتفاقا در زبان‌ کهن چینی نیز با نوعی بازنمود عینی برخی اشیا و حقایق روبه‌رو هستیم که به جای آن که از گردهم‌آمدن حروف مجزا تشکیل شده باشند هر کدام شکلی مختص به خود دارند.

نوما بار نیز در این مجموعه سعی کرده به حروف کهن چینی شخصیت‌های متناسب بدهد.

طراحی چهره با استفاده از حروف و عناصر سمبلیک خط.
کار از این منظر جالبه که تنه می زنه به مباحثی نظیر اون ها که برای خطوط و نگاره های زبانی مختلف معنایی خاص قائلن و اعتقاد دارن صورت نوشتاری زبان در آغاز شهودی بوده و کم کم به صورت ضابطه من درآمده.

 این روزها که بحث نشانه شناسی در حلقه هنر گرمه، این چنین پستی خوب به کار میاد.

نشانه های زبانی آیا همیشه اون طور که برخی زبان شناس ها می گن، اختیاری و قراردادی هستند!؟

چقدر خوب این ایده! هم آب رو نگه می داره تو خودش هم گیاه با کم آب شدن سرش می ره تو لاکش . فکر کنم سنگ‌دل ترین آدم ها هم وقتی یه گیاه تشنه جلوشون این طوری کرنش کنه دلشون به رحم میاد و آبش می دن!‌ :) یه جورایی به زبانی رسیده میون گلدون و آدمی!