طبیعت بزرگ‌ترین بوم هستیه و خداوند هستی بزرگ‌ترین و یگانه نقاش بزرگ هستی.... و تا جهان باقی‌ست هنر و هنرمند در جست‌جوی کشف زیبایی‌های نهفته در هستی و در سودای بیان گوشه‌ای نارسا اما صادق از اون....

این تصاویر مربوط به یک سایت شگفت‌انگیزه. کوهستانی در چین که رسوبات ۲۰ میلیون‌ساله‌ لایه‌لایه و به رنگ‌های عجیب و مختلف اون رو به شکل یک تابلوی بی‌نظیر نقاشی انتزاعی شکل دادند.... نه به اتفاق، که به تدبیر مدبری یکتا که سرچشمه همه زیبایی‌هاست...

چقدر زیباست.... چه بازی با فرم عجیبی داره این هستی بی نهایت خداوند.حتی در دل بلایا و حوادث‌ش زیبایی جریان داره

زیبایی نهفته در یک بلا.... به نظرتون چقدر امکان داره کسی که خودش در دل این واقعه قرار داره به زیبایی اون فکر کنه؟ این که ما از بیرون یک گود صحبت از زیبایی می کنیم کار آسانیه. اما از دل یک حادثه مثل یک توفان ویرانگر کسی که خودش در اون بلا قرارگرفته اگر از زیبایی صحبت کنه لاجرم دیده‌ای بس هنرمندانه و شایسته ستایش داره....

یاد بیاریم هزار و سیصد و اندی سال پیش رو.... زنی در دل بزرگ‌ترین بلا، صحبت از زیبایی می‌کرد....

 یقین دارم خیلی از ما (اگر نگم همه مون!) تا به حال روان شدن عسل یا شکلات آب شده و روی هم انباشته شدن لایه های اون ها و فرم‌های عجیب و مسحورکننده‌ای که به خودشون می گیرن رو بارها و بارها دیدیم. مطمئنم اولین بارها که در کودکی به این فرم ها خیره شدیم اون ها رو به مثابه کشفی بزرگ، به مثابه تجربه‌ای عمیق از زیبایی های جهان نزد خودمون یافتیم. پس چی می شه که این قدر زود دنیا معمولا برای ما "طبیعی" و "ساده" و "پیش پاافتاده" می شه!؟

شاید یکی از وجوه تفاوت اصیل بین نگاه هنرمندانه و نگاه غیرهنرمندانه همین موضوع باشه. این که برای هنرمند هیچ چیزی طبیعی و پیش پاافتاده نمی شه پس به کشف و تجربه می پردازه و سعی می کنه زیبایی رو از جان چیزها بیرون بکشه و به نمایش بگذاره

(بماند که ممکنه فهمی غلط از زیبایی داشته باشه یا فهمی نازل؛ پس هنری نازل ارائه بده)

 

 پیشاپیش از گذاشتن چنین پستی عذر می خوام، اما بنای یانون‌دیزاین در دیدن چیزهایی بوده و هست که دیدنش برای جامعه مرتبط با هنر لازمه. گاهی به منظور درس گرفتن ، گاهی به منظور تجربه اندک، گاهی هم مثل این پست فقط به صرف مطلع بودن.

خیلی کوتاه می نویسم. واقعا این ها چه کاریه آخه!؟ توحش نیست ؟ کجای این ها هنره؟ کجای این ها فرم های معناداریه که تجربه زیباشناختی در خودش داشته باشه؟ کجای این ها احساسات زیباشناختی آدمی رو تحریک می کنه؟ .... فوران عقده های فروخفته‌ و کثافت درون جناب به اصطلاح هنرمند نیست این ها؟

 عکاس سعی داشته زیبایی های نهفته در انفجار؛ این واقعه‌ی آنی و غیرقابل درک رو به لحاظ بصری شکار کنه و به نظر ما بیاره.
در بعضی شات ها خیلی خوب دراومده. مثلا اون شاتی که انفجارمثل قلبه، یا اون یکی که پیکر یه فرشته ، یا شیطان رو تداعی می کنه که روی هوا معلقه یا .....