قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
نشستن روی چمن اون قدر برای بشر خوشاینده که حتی اگر عادت کرده باشه روی مبل بنشینه می تونه مبل‌هایی با پوشش چمن و سبزه برای خودش طراحی کنه...
چرا که نه!؟ در طراحی باغ‌ها و فضاهای سبزمون به بعد سوم و ایجاد احجام کاربردی سبز هم فکر کنیم.
قبلا یک بار با هم کارهای عجیب و شورانگیز Patrick Dougherty رو در قالب معماری‌های رشدکردنی دیده بودیم. اما نظر به این که حیفه دوستانی که مخاطب جدید یانون‌دیزاین شدند هم نبینن این کارهای شگفت رو ، این پست رو که حاوی عکس‌ها و مطالب بمتفاوت و دقیق‌تری از سری کارهای این بنده خداست ، این جا می گذارم.
معماری رشد کننده و زنده یکی از دغدغه‌های جدی زمانه ماست و خیلی ها اتودهایی در این باره داشتند و دارند. اما کارهای Patrick Dougherty به دلیل این که به نتایج روشن عینی خوبی هم دست پیدا کرده حائز اهمیته.
امروزه روز قشر متوسط روبه بالا هم گاهی دیگه به هر تقدیر رو به ویلاسازی میارن در ایران. نه که منکر وجود فقر و نیاز زیاد ملت بشم . می دونم خیلی زیاد در بین مون افرادی هستند که حق نان های شب‌شون رو در خرج و برج های ما به ودیعه گذاشتند اما کم هم ندیدم نمونه هایی از اقشار متوسط که به خاطر ایجاد فرصت های به زعم اون‌ها ویژه، به صرافت ویلاسازی افتادن.
همین همه‌گیری ویلاسازی شاید من رو تحریک می کنه که در موردش در یانون‌دیزاین حرف بزنم وگرنه اگه می دونستم این کار منحصر به اقشار پردرآمد و بی‌درده اصلا انگیزه نداشتم بهش توجه کنم. اما حالا انگیزه خیلی دارم که نگاه ها رو در این مساله کم کم درست کنیم.
در ایران اگرچه معمارها خیلی جنایت کاریم :) اما همه تقصیر از معمارها هم نیست. نگاه امت هم باید درست بشه. ببینین اگه قراره در دل طبیعت و فلان منطقه هم دوباره خونه ای ویلایی ساخته بشه که همون کیفیت خونه توی شهر رو داشته باشه اصلا خب چه کاریه!!!؟
می دونین اگه در ویلاسازی به کیفیات طبیعی بها بدیم حتی خیلی وقت‌ها هزینه ساخت مون می تونه کاهش پیدا کنه؟
پستی به استقبال بهار می گذارم. فرشی سبز که مسیر آمدن بهار را به شهرهای زمستانی مان سبز و بهاری می کنه...
دل هاتون رو فرش کنین ؛ فرش سبز. در راهه....
یه ایده خوب برای پوشوندن این میخ‌های زائدی که از دیوارها بیرون می مونه. انگار که دیوار در حال سبز شدنه...
یه مقداری به ظاهر نور محیط داخل رو کم کرده، اما در عوض یک باغ عمودی شهری خوب و یک خونه‌ی همیشه سرسبز درست کرده.
گاهی که دوست دارین با خانواده به بیرون برین و در دل چمن‌زار نهارتون رو صرف کنین، بعد از پنجره های کوچیک مسکونی های چند طبقه‌ی تاریک و بی روح تون به خیابون‌های چرک تهران بزرگ نگاه می ندازین و آه حسرت و داغ صحرا سرمی‌کشین، این جور گاه ها، شاید بدتون نیاد میز نهارخوری خونه هاتون چنین چیزی باشه لاجرم.
