ترکیب یک قطعه سنگ مرمر بزرگ مکعبی و یک نوار منحنی چرمی سبک، یعنی ترکیب دو چیز کاملا متضاد، و طراح فرانسوی، گریگوری دلافورست برای طراحی نیم‌کت‌های نشیمن گالری گوسرز در پاریس این ترکیب سخت را انتخاب کرده‌است. او با طراحی ویژه‌ی خود و انتخاب رنگ‌ و هندسه‌ی مناسب سبکی چرم و فرم بخش بالایی را به خوبی با سنگینی مرمر تلفیق کرده است. استفاده از دو پرده خاکستری در سطح چرمی نیز با ایجاد خطای دیدی به تلفیق مورد نظر کمک فراوان کرده است. قطعات این مبل راحتی به صورت جدا از هم طراحی شده‌اند و حمل و نقل و نصب در محل آن به راحتی صورت می‌گیرد.

چند وقتی‌ست در یانون‌دیزاین از دیدن نمونه‌های خوب ساخت معماری با متریال بومی نی بامبو -که معمولا در شرق آسیا و به خصوص ویتنام اجرا می‌شود- محروم هستیم. اما این به خاطر کم بودن چنین‌ پروژه‌هایی نیست و اتفاقا شیوع کاربرد این مصالح کم‌کم این گونه طرح‌ها را به طراحی معمول و متداولی تبدیل کرده است. مصالحی که اجازه ساخت و ساز سبک و البته بسیار سریع را فراهم می‌کنند. معماران H&P در طراحی و ساخت این کلبه‌ی ۴۴ متری بامبویی در کنار طراحی سازه‌ای سبک به مقاومت آن در مقابل جریان‌های سیل‌ موسمی منطقه نیز توجه داشته‌اند. آن‌ها به گونه‌ای عمل کرده‌اند که کل پروژه را می‌توان به کمک خود ساکنین آن و بدون کاربرد فن‌آوری و صنایع خاص، در مدت کم‌تر از یک ماه یعنی ۲۵ روز سوار کرد و این یعنی زمانی بسیار کم!

چندبار دیگر در یانون‌دیزاین گفته ام که به زعم من معادل ایرانی نی بامبو، نه نی‌های جنوب و شمال کشور که قمیش‌های همه‌جایی ایران هستند. شاخسارهای کوچک درختان تناور که غالبا در فرآیند تهیه چوب به صنایع بی‌ارزش و دست دوم تحویل داده می‌شوند. این قمیش‌ها بر خلاف نی‌های ما شکنندگی ندارند و مانند نی بامبو می‌توانند تا سال‌ها مورد استفاده قرارگیرند و اتفاقا در معماری سنتی ما نیز کاربرد فراوان داشته‌اند.

کندترین فراری جهان! این توصیفی‌ست که طراح دوچرخه fahrradi farfalla FFX  بر روی آن گذاشته است. دوچرخه‌ای که با روشی جذاب به صورت یک کابین اتومبیل شبیه خودروی فراری شکل داده شده است و امکان استفاده هم‌زمان دو سرنشین-رکاب‌زن را دارد.

با وجود آن که غالب این طور کارها در دنیای امروز با اغراض هنری و آرتیستیک انجام می‌شود و کم‌تر به دنبال استفاده از چنین فرصتی هستیم اما به نظر من چنین دوچرخه‌های کابین‌دار اتفاقا از منظر کاربردی هم می‌توانند رقیب خوبی برای دوچرخه‌های معمولی باشند....

عکاس هیو تروی با تمرکز بر روی یک روش غیرمتعارف در عکاسی یعنی استفاده از اشعه ایکس -که معمولا کاربردهای امنیتی یا پزشکی داره- به نوعی می‌شه گفت صاحب سبک در عکاسی شده. اون با صرف ساعت‌های زیاد و گاهی با عکاسی قطعات منفرد عناصر سوژه‌هاش و ترکیب اون‌ها به این عکس‌های شگفت‌انگیز می‌رسه.

در مجموعه زیر به طور ویژه عکس‌هایی هست که از جعبه‌های هدیه گرفته شده. به جز سبک منحصر به فرد، این تصاویر خاص اشاره‌ای خاص هم به تمایل همیشه‌گی برای کشف ناشناخته‌ای مثل هدیه دارند. این که هدیه چه می‌تونه باشه؟ این سوال به نحوی متفاوت در مجموعه عکس‌های تروی پاسخ داده شده

پیش‌رفت‌های سازه‌ای و رشد کیفیت سازه‌ای متریال‌های گوناگون ساختمونی، امروزه به ما فرصت می‌ده تا بتونیم متفاوت از گذشته تصمیم‌هایی برای محیط زندگی‌مون بگیریم.

مثلا در معماری سنتی ما همیشه پله به عنوان توده‌ای پر و ساختمونی در گوشه و کنار بنا و در بی‌اهمیتی کامل قرار داشت. اما امروزه حتی امکان اون هست که پله ها به صورت آویز و با سبک‌ترین مصالح و سازه‌ها اجرا بشن. در این پست چندین طرح پله‌های آویز و معلق رو با هم می‌بینیم که به خصوص برای دوستانی که کار طراحی داخلی می‌کنن می‌تونه ایده‌بخش و دیدنی تلقی بشه. 

بگذارین امروز که هنوز چیزی از تولد عیسی مسیح (ع) نگذشته، دو پست مسیحی مرتبط با پرسشی مهم با هم ببینیم:

مسیحیت و دین مسیحی بعد از انتشار اولیه‌ش در شرق اروپا، سه چهار قرنی رو در مظلومیت توسعه پیدا کرد و بعد کم کم با رسمی شدن در بخشی از قاره اروپا به صورت رکنی از ارکان جامعه اروپایی دراومد که با انحراف آرام آرام‌ش در اواخر قرون میانه به جایی رسید که نقطه اصلی انتقاد و انقلاب رنسانی شد و در عصر روشن‌گری با صراحت تمام از همه‌ی مزایا و حقوق و جای‌گاه‌ش در تمدن غرب خلع شد. در این سده ها، سنت‌های گوناگون هنری و معماری به خدمت بیان معارف مسیحی آمدند و سبک‌های گوناگون هنر و معماری در تاریخ اروپا هر کدوم نقطه کمال بروز و ظهور خودشون رو در کالبد کلیساهایی مربوط به دوران خودشون تجربه کردند.

با انتقال بخشی از میراث و تمدن اروپایی به امریکا، با وجود حضور قدرت‌مند انتقادات و اندیشه‌های عصر مدرن در امریکا و اروپا، انگیزه‌هایی هنوز برای احیای سبک‌ها و سنت‌های معماری و هنر قرون میانه و دوران سنت غربی در قاره جدید وجود داشت و اتفاقا اون چنان این انگیزه ها قدرت‌مند بود که امروزه هنوز بیش‌ترین بناهای موجود از یکی دو قرن اخیر در امریکا به سیاق سبک‌های تاریخی غربی و اصطلاحا به سبک‌های نیورومانسک، نیوگوتیک، نیوباروک، نیو .... هستند.

ریچارد سیلور در عکاسی‌های پانوراماش از کلیساهای نیویورک ضمن اثبات این حرف ما رو با نمودی کامل از معماری سنتی کلیساها در سیر تاریخی مغرب زمین روبه‌رو می کنه. این تصاویر رو ببینین تا در پست بعد یک پرسش مهم رو مطرح کنیم.

اگرچه استودیوی معماری طراح این خانه بر موضوع کم‌هزینه بودن این طرح خیلی مانور کرده اما به نظرم سادگی و بی‌پیرایگی شرقی‌ش در عین پاسخ‌گویی خیلی ساده به همه‌ی نیازهای زندگی نقطه توجه و اهمیت طرحه

معماری اسلامی نه در صورت که در اساس‌ش یک چنین چیزیه... پاسخ‌گویی ساده به زندگی دو روز دنیا؛ بدون گرفتاری های الکی فرم و ساخت و فرهنگ که نه تنها به کمک زندگی دو روز خاک نمیاد برعکس چالش‌های این سرای زودگذر رو بیشتر و بیشتر می کنه...

سادگی در اسلام و به تبع اون در معماری برآمده از اسلام یک اصله

 بعد از پنج‌سال بخش هنر اسلامی موزه لوور بلاخره دوباره بازگشایی شد. اما این بار با سازه‌ای نوآورانه و سبک و با نمودی متفاوت و به شدت پارادوکسیکال با بستر مجموعه لوور و به ظاهر بی‌ربط نسبت به محتواش یعنی هنر اسلامی!

به هر تقدیر سبکی و نوآوری سازه ای  و نورگذر بودن پوشش کار قابل توجهه.

 

 نگاه این برادران شرقی مون در خیلی چیزها، عموما برای ما -که ناسلامتی خودمون رو یه پا شرقی به حساب میاریم- موجبات تعجب رو فراهم میاره. برای ما خیلی عجیبه این ها مثلا چرا یا چه طور اصلا سوسک برشته می خورند!؟ یا مثلا سالاد کرم تفت داده شده یعنی چی!!!؟
مشکل این جاست که این تفاوت های اساسی تنها به خوراک و پوشش و قیافه و رنگ پوست و قد وقامت و ... محدود نمی شه. تقریبا در هر چیزی دقیق می شی می بینی این ها متفاوت‌اند از ما!

مثلا این یک خونه است از دید طراحی ژاپنی! مجموعه سطوحی با ارتفاعات مختلف و فضاهای زاهدانه که خیلی بی محابا در معرض دید قرار گرفتند و کم‌تر عرصه‌ای خصوصی رو به صاحب خونه دادند. انگار می کنی که از کاغذ و خلال دندون ساخته شده!