این روزها زیاد از گزینه‌های روی میز دولت‌های استکباری جهان در قبال انقلاب اسلامی ایران می‌شنویم، به طوری که در راه‌پیمایی دو چندان با شکوه امسال ۲۲ بهمن، یکی از دست‌مایه‌های اصلی تمسخر و طنز مردمی همین تعبیر گزینه‌های روی میز بود. اما خلا گفت‌گوی با جهان آن هم به زبان بی‌مرز هنر در این طور مسائل خیلی جدی به چشم می‌آید. ما باید با جهان در مورد انقلاب‌مان بیشتر حرف بزنیم. مردم جهان حتما از دولت‌مردان احمق‌شان عاقل‌تر خواهند بود. یکی از این زبان‌های بدون مرز هنری، زبان گویای انیمیشن است که به دلیل ماهیت و فضای فانتزی آن معمولا برای القای پیام‌های خیلی جدی و کمی هم چالشی مناسب‌تر از خیلی دیگر از زبان‌هاست. انیمیشن‌ها با به کارگیر صحیح نشانه‌های تصویری و بهره‌گیری از ساخت خوش خیلی راحت و سریع مرزهای گفت‌گو را درمی‌نوردند و ره صد‌ساله را یک شبه طی می‌کنند.
انیمیشن سه بعدی کوتاه «گزینه‌های روی میز» توسط استودیوی فراسوی ابعاد در آستانه‌ی بیست و دوم بهمن امسال منتشر شده است که به سفارش مرکز هنرهای رقومی بسیج تولید شده است. در این انیمیشن ساختی خوب در کنار بیان طنزی دوست‌داشتنی قرارگرفته است که بستر خوبی برای گفت‌گوی فرامرزی در موضوع چالش ایران و مستکبرین جهان است. با این وجود به نظر می‌رسد بهره‌برداری اندک از نشانه‌های تصویری اصلی‌ترین موضوع مورد نقد در این انیمیشن است. به جز بهره‌برداری اندک از ظرفیت‌های دوربین و حرکت آن در کل کار، «گزینه‌های روی میز» می‌توانست برای تمام روابط میان رخ‌دادها -مانند برخی صحنه‌ها که رعایت شده است- معادل معنایی و نشانه‌ای و مابه‌ازای واقعی داشته باشد که در این صورت با وجود کوتاهی زمان و قصه، اثری ماندگار و دارای پیام برای همه مخاطبین جهانی خود بود.
