دفتر نورمن فاستر معمار انگلیسی در ادامه تجربیات فنی و توسعه‌طلبی‌های تکنولوژیکالش اقدام به ارائه پروپوزالی متفاوت کرده. طرح مذکور طرح سازه‌هایی بر روی کره‌ی ماهه که به وسیله فن‌آوری اجرای پرینت سه‌بعدی بر سطح کره ماه بنا می شن. برای رسیدن به این منظور دفتر مذکور نمونه‌هایی هم در مقیاس یک و کوچک‌تر تولید کرده تا اجرایی بودن طرح خودش رو هم اثبات کرده باشه. 

آیا این گونه اقدامات خبر از آینده‌ای نه چندان دور دارند که بشر روند تخریب سیاره‌ای دیگر رو هم به بهانه توسعه آغاز کنه؟

در ادامه دستاوردهای فنی در زمینه پرینت سه بعدی و تحقق ایده‌های ذهنی به صورت عینی با کمک رایانه، اخیرا قلمی معرفی شده که در واقع مثل هد یک دستگاه پرینت سه بعدیه و با کنتزل دست شما می‌تونه در فضای بی کران سه بعدی حجم‌های سه بعدی شکل بده. انگار که شما در فضا در حال اسکیس زدن هستین!

با کمک این قلم شما می تونین به صورت سه بعدی طراحی کنین و محصول هم احجامی خطی خواهد بود که می‌تونه طرح اولیه و اسکلت‌بندی نخستین یک ایده حجمی تلقی بشه.

 چند شات اول از تصاویر این بنا رو که دیدم هنوز فکر می‌کردم با رندرهای سه بعدی از یک طرح معماری مواجهم نه یک بنای ساخته شده
با وجود اون‌که چندان فرم‌پردازی خاصی هم نداره این معماری اما کنتراست بالای مصالح در کنار خامی سطوح و کاشت مینیاتوری درختان در درون سایت، جلوه‌هایی غیرواقعی از بنا ایجاد کرده.

نمی‌دونم این برای معماری چیز خوبیه یا نه؟ این که روح و حال و هوایی بازنمودی داشته باشه...

اسکچینگ در واقعیت سه بعدی.

این پست رو به عنوان معرفی یه سبک و یه روش می گذارم وگرنه پیشاپیش عذر می خوام که چیز مفیدی نداره!!!

روشی که در این پست هست ایجاد تصاویری متحرک (stop motion) به صورتیه که القای فضای سه بعدی کنه. به جز بهره گرفتن از عکاسی سه بعدی یا عکاسی از نماهای مجانب و نزدیک، به نظرم در نرم افزارهایی نظیر افترافکت هم پلاگین هایی برای ایجاد چنین کارهایی وجود داره.
تولید GIF های مفهومی به واسطه‌ی فضای وب و البته ظرفیت نهفته در موبایل‌ها می تونه امروزه یکی از کارهای خوب برای القای مفاهیم و معانی مورد نظر هر کس باشه. هنرمندهای متعهد و اهل پیام هم خوبه این روش‌ها و ابزار رو نظر داشته باشند. و در تولید این گونه آثار دیجیتال، این روش خاص رو هم نظر داشته باشین.

 این استودیوی دیزاین انگلیسی گرفته تاریخ‌چه تایپوگرافی لاتین رو به صورت تایپوگرافی‌هایی سه بعدی در چندین پرده روایت کرده.
چیزی که برای من از این کار دیدنی و جالب بود، نه موضوع که نحوه ی پرداخت این کارها بود. در واقع مقوله "تایپوگرافی سه بعدی"  جالب بود برام.
کارهای خوبی می شه با پرداخت حجمی از حروف انجام داد. چند تجربه هم خودم دارم. مثلا اتودی با یکی از دوستان چند سال پیش با کلمه‌ی "هو" کار کردیم .... خلاصه؛ امتحان کنین.

 

انیمیشنی فوق‌العاده خوش ساخت و پر ایده و با نگاهی شاعرانه- فلسفی و با داستانی عالی درباره جهان ذهنی نویسنده و نویسندگی و کتاب خوانی و البته استعاره ای موفق از زندگی که با وجود این که چند دقیقه آخرش رو نتونستم ببینم و یکی که دید برامون تعریف کنه بلاخره چی می شه!؟ :) (و بعدتر البته دیدم ) اما در همون ده دوازده دقیقه اول، کلی ایده بیان جدید، یه سناریوی خیلی جالب و پرتعلیق، طنزها و لطیفه های تصویری زیاد و روابط درونی پیچیده اما بی نقص مشاهده می شه که حیفه دوستان اهل سینما و انیمیشن نبینن این کار رو

صفحه هایی شفاف که در سطح‌شون الگویی ایجاد کرده، و ترکیب اون ها در عمق تشکیل یک چهر‌ه‌ی معنادار رو می ده. این طوری با چرخش پیرامون ش هم حجمی رو در بین صفحات تصور می کنین. شبیه تصاویر هولوگرافیک