سید امیر حسینی قبلا در یانون دیزاین مطلبی نوشته بود در رابطه با پوشیدگی در تکنولوژی. یادم هست که بعد از آن مطلب، مکانیزم‌ها و پروسه‌های وسایل ام‌روزی برایم جذاب شده و بود و به دنبال پی بردن به پشت صحنه‌ی محصولات های‌تک بودم. طرح کوییکی از این منظر به نظرم جذاب آمد چرا که او به جای مخفی کردن سیم در بدنه‌ی یک آباژور یا چراغ رومیزی و خلق انواع بازی‌های نوری با آن!، تنها یک جا لامپی ساده را طراحی کرده که سیم و سرپیچ و لامپ را درون خود جا می‌دهد. جالامپی کوییکی یک ابزار و وسیله‌ی ‌شبه‌سنتی است ، که به جای شمع، لامپ را باید درون آن قرار داد و یا از آن خارج کرد. او برای وسیله‌ای مدرن، رفتاری سنتی طراحی کرده است.

پادشاه از پنجرهﻯ قصرش به منظومهﻯ خورشیدی ما نگاه ﻣﻲکرد. چشم‌ش به زمین‌مان که خورد آب از دهان‌ش سرازیر شد. به دانش‌مندان‌ش گفت، من برای شام آن کرهﻯ سبز و آبی را ﻣﻲخواهم.

شب که شد، دانش‌مندان، کرهﻯ سبز و آبی را که با مشقت به دست آوردﻩ بودند، گذاشتند روی میز شام.

پادشاه هم شمعی را که خداوند در قلب دانش‌مندان روشن کرده بود، بر سر میزش گذاشت؛
و بعد از خوردن شام، با انگشتانی که به خاطر لیسیدن خیس شده بود، خاموش‌شان کرد. 

در حاشیه‌ی هیئت هنر همیشه رسم بر این بود که سقاخانه‌ای باشد، سقاخانه‌ای که هیچ‌گاه محل آب نوشاندن نبود اما به رسم سقاخانه‌های قدیم محل یادآوری نام شهدای دانش‌گاه و واقعه کربلا و احیانا گاهی به یاد آن‌ها شمعی روشن‌کردن بود. سوگ‌واره ۹۲ با ابتکاری جالب در سقاخانه هم‌راه بود. بچه‌های گروه صنایع دستی هیئت هنر این بار با انتخاب کانسپت ایوان طلا، سقاخانه‌ای متفاوت طراحی کردند که خیلی زود نام ایوان طلا را به خود گرفت و شاید حتی سال‌های بعد متوجه بشویم که نقطه‌ی عطفی در تعریفات و رسوم هیئت هنر بوده است؛ نقطه‌ی عطفی که عنصری به نام ایوان طلا هم به کالبد هیئت هنر افزوده است.

می‌گویند هر عنصری را غایتی‌ست. و کیمیاگری چه در معنای علمی آن و چه در اصطلاح عرفانی آن رساندن عناصر به همین غایات است. می‌گویند طلا غایت فلزات است و محصول کیمیاگری هستی.. اصلا هم‌واره در پی آن بوده‌اند که به ضرب کیمیایی فلزات را همه طلا کنند. شاید برای همین است که بی‌تناسب نیست کاربرد طلا در پوشش گنبد قبور اولیای خدا و در آستانه‌ی ورود به تربت ایشان. ایوان طلا. بلاخره ماده باید خیلی شرف پیدا کرده باشد که هم‌نشین جسم ولی خدا باشد....

بروبچه‌های هیئت هنر، با استفاده از متریال‌های نسبتا ارزان و به مدد چند ایده‌ی اجرایی خوب و نوآورانه توانست از ورقه‌های استیک کاغذی و پلاک‌های محدود برنجی، جلوه‌ای بسیار نزدیک به جلوه‌ی طلایی ایوان طلای معروف را ارائه بدهد. جلوه‌ای که خیلی‌ها را به نجف برد و بعد به مشهد و خیلی دیگر را مستقیم به مشهد برد و صحن انقلاب.... بد نبود پس این طرح را امروز که شهادت حضرت خورشید خورشیدها‌ست منتشر کنم....

السلام علیک یا علی‌ بن موسی‌ الرضا (ع)

قوچ‌های وحشی در جدیدترین اثرشان که در طول دوره چهل روزه‌ی عزای حسینی در لابی دانش‌کده معماری دانش‌گاه هنر خلق کردند، یکی از تصویرسازی‌های قدیمی و مشهور هیئت هنر را با تکه‌ شیشه‌های رنگی و پارافین جامد در مقیاسی بزرگ کلاژ کردند و دست آخر اثری در ابعاد ۲۵۰ در ۱۸۰ سانتی‌متر را پیش از اربعین حسینی در طی مشارکت جمعی گسترده عرضه کردند.

مانند همیشه قوچ‌های وحشی از اشیای دورریز استفاده کردند. از کاغذهای باطله برای ساخت بوم کارشان و از خرده شیشه‌های مغازه‌های پاساژی متروک برای خرده‌شیشه‌های کارشان. شیشه‌هایی که با رنگ پلاستیک رنگ شدند و به عنوان دانه‌های رنگی روی بوم کار قرار گرفتند.

به گزارش وبلاگ قو‌چ‌های وحشی این اثر با مشارکت بیش از بیست نفر از دانش‌جویان دانش‌کده شکل گرفته است که در این میان بیش‌ترین سهم مشارکت از آن یاسمن صانعی، زهرا جهان‌بخش، زهرا مصدق و علی‌رضا زند بوده است.

هنر شمع‌سازی حداقل امروز دیگر بعد از همه‌گیر شدن و استفاده زیاد از این واژگان، یک هنر به حساب می‌آید. با رشد صنعت شمع‌سازی امروز تکنیک‌های گوناگون برای به‌دست آوردن جلوه‌های متفاوت و جدید عرصه‌ی جدی رقابت میان شمع‌سازان است. مثلا این شمع را ببینید: شمعی که به صورت واقع‌گرایانه مانند یک برش مخروطی از دل یک هندوانه قرمز ساخته شده است. تکنیکی که به ساخت چنین شمعی منتهی می‌شود بی‌شک تکنیک خاصی است.

از کارهای دستی خیلی زیاد خوشحال می‌شم و در یانون‌دیزاین هم استقبال می‌کنیم. قبلا هم پستی در مورد نوعی لوستر نمکی با هم دیده بودیم. در این پست به نوعی چراغ‌های شاعرانه یخی می‌پردازیم که در لطافتی دیدنی و با روشی خیلی ساده و دم‌دستی درست می‌شن و رفیق محافل شاعرانه اما سرد شما خواهند بود.

کافیه آب و اگر هم دل‌تون خواست مقداری رنگ رو در بادکنک ریخته و بگذارین یخ بزنه. خودش هم افزایش حجم پیدا می‌کنه و بادکنک رو پاره می‌کنه. این گوی زیبای یخی کافیه با یک شمع وارمر ترکیب بشه تا در یک بستر سرد برفی شبانه نقش یک چراغ کوچیک راهنما رو بازی کنه.

با روشن شدن این آپاژور در عین این که نور مطبوعی فضا رو روشن می کنه، آرام آرام امری هم در حال رخ‌داده. چیزی در حال خلق شدنه
درست مثل تجربه کودکی هامون که به شمع در حال آب شدن  خیره می شدیم و خلق آرام آرام ش رو نظاره می‌کردیم وگاهی هم انگولکش می کردیم :)

هنر اتفاق یکی از جدی ترین جریان‌های هنری عصر اخیره....

 لوستری پارافینی که با روشن شدن‌ش مانند یک شمع می سوزه  و آب می شه! هنرمند برای رسوندن پیامش حاضر شده اثرش رو حتی فدا کنه و همین سوختن و آب شدن کار تمام حرفه این اثره. اثر خیلی تاثیرگذاریه. سوختن و آب شدن و نور دادن  و روشن کردن.

مراحل ساخت و عکس های مکمل هم به نظر دیدنی و قابل استفاده هستند.

جنگ نرم به روایت هنرمند غربی :))))