معروف است که رشته‌ی معماری رشته‌ی گرانی است و شاید خیلی‌ها به سبب همین بالا بودن هزینه‌ی تحصیل، قید اننخاب آن رابزنند. طرح «بسته‌ی معماری» از همین جا به ذهن مورتا رسید و او برای پایین آوردن هزینه‌ی ماکت‌های نمونه برای ارائه به کارفرما،‌ قطعاتی قابل بازیافت درست کرد که سال‌ها بعد تبدیل به محصولی با نام «آرک کیت» شدند. قطعات لگومانند این مجموعه، ضخامتی واقعی در مقیاس خود دارند و به کار طراحان حرفه‌ای، دانش‌جویان و حتی اهداف آموزشی و سرگرم‌کننده هم می‌آید. البته این بسته‌ها حاوی قطعات سفیدرنگ هستند و برای افزودن بافت به نما، می‌بایست فایل‌های مخصوص را پرینت کرد و روی آن‌ها چسباند.

با وجود همه‌ی این تسهیلات برای ساختن ماکت، به نظر شما کفه‌ی ترازو به سمت کدام یک سنگینی می‌کند؟ یک ماکت قابل لمس یا یک مدل کامپیوتری مجازی؟

صادق لطفی‌زاده در این گفتار از جلوه‌های ویژه بصری، امکاناتی که برای ما ایجاد می‌کنند، فرصت‌هایی که پیش روی کارگردان‌ قرار می‌دهند و دلایل ابراز علاقه مخاطب به جلوه‌های ویژه می‌گوید. سپس با بیان وجوهی مرتبط با ماهیت جلوه‌های ویژه و به قول خودش نیمه تاریک و مبهم آن با ارائه‌ی پرسش‌ها و ابهاماتی پیرامون چالش‌ها و تهدید‌های جلوه‌های ویژه ما را به اندیشه در افق جلوه‌های ویژه و تاثیرات ناخواسته‌ای که بر زندگی ما خواهد گذاشت، توصیه می‌کند. این گفتار در جلسه اول حلقه هنر ارائه شده است.

واقعیت افزوده رهیافتی تکنولوژیکه که برخی از فعالان و رصدگران حوزه آی‌تی سال ۲۰۱۳ رو سال شکوفایی اون قلم‌داد می‌کنن. پیش از این هم در یانون‌دیزاین پست هایی از هنرهای مرتبط با واقعیت افزوده دیدیم مثلا + یا +‌

واقعیت افزوده عبارته از آشکارسازی محتوایی مجازی در هماهنگی با واقعیت توسط دستگاهی آشکارساز به نحوی که مجموعه دیتای مجازی و اطلاعات دنیای واقعی با هم تشکیل یک پیام نهایی رو بدن

این مساله امروز چه در سطح کانسپت و چه اخیر در ابعاد تجاری و نیمه تجاری به خدمت خیلی از صنایع آمده و تقریبا الان تمام دارنده‌گان گوشی‌های همراه هوش‌مند به سطحی دارن از این رهیافت بهره می‌برن. اما یکی از وادی‌هایی که به خوبی می‌تونه از ره‌یافت‌های این تکنولوژی بهره ببره معماری و اون هم در سطح اراپه آثار و طراحی‌های معماریه

پست زیر و ویدپوی همراه‌ش که توصیه می‌کنم حتما ببینین، یک ایده به اجرا درآمده از کاربرد واقعیت افزوده در کمک به ارائه‌های معماری رو نشون می‌ده. این که می‌تونین در آن واحد بسیاری از ایده‌های طراحی رو در قالب‌های اینتراکتیو به طور زنده برای کارفرما ملموس کنین و نمایش بدین و برای این کار تنها به تولیدات مجازی خوب و دقیق احتیاج دارین.

کجا می شه به این خیال تحقق بخشید که اساطیر و قهرمان‌هایی از داستان‌ها و اساطیر در مقابل خودشون بجنگن و با کارکتر خودشون جنگ کنن و به این ترتیب نبردی متفاوت از حماسه تاریخی شون رو رقم بزنن!؟ الا دنیای بازی‌های مجازی!؟ دنیای اساطیر تقلبی!

این چند پرده تبلیغ گرافیکی کنسول بازی ایکس باکس 360 مایکروسافت به خوبی با ارتباطی که با سه قهرمان شرقی و نگاره‌های شرق برقرار کرده این تخیل محقق شده بشر رو نشون داده. اکبرشاه با اکبرشاه؛ رام با رام و دست آخر شیواجی قهرمان بزرگ هندوستان در نبرد با شیواجی!

از این به بعد، دوستان طراح ومعمار بنده می تونن با صرف هزینه ای گزاف :) ! به کارفرماهاشون تجربه عینی محصول و بنای هنوز ساخته نشده رو بدن :

 جهان مجازی امروز گاهی صورت‌هایی واقعی تر از واقعیت فرارو پیدا کرده. به شخصه اولین بار که ایده‌ی توییتر رو فهم کردم تا روزها بهش فکر می کردم. به این که یعنی چی!؟
جهانی دیگر با مراودات دیگر به صورت پویا و زنده در حال جریانه و شخصی مثل مادر من به هیچ وجه تصوری از اون نداره.
منی که "علم" پیدا کردم به این مساله می تونم فرض کنم که دارم فهم می کنم این موازی نامحسوس رو که تنها صورت‌هایی از اون رو در وب می بینم.
اما اگه یک مترجم، یک عینک ، یک چشم که قدرت دیدن اون رو داره میون بیاد، می شه تصویرهایی مثل نفشه های کره زمین در شب رو از این زندگی موازی دید.

و نیمه‌ی پر این لیوان اینه که شاید فهم عوالم دیگه رو برای ما فرزندای آخر زمان کمی ساده می کنه....