معمولا به کمپ‌ها به عنوان یک سرپناه موقت و تامین کننده‌ی نیازهای اولیه نگاه می‌شود. کم‌تر دیده‌ایم که یک چادر مسافرتی یا کمپی قابل حمل، هنگام استفاده گزینه‌های مختلفی را پیش روی ما بگذارد و یا ایده‌هایی معمارانه در خود داشته باشد. در این کمپ دایره‌ای شکل، طراحان با ایجاد  دو نیم دایره امکان انتخاب بین حالات گوناگون را به کاربر داده‌اند. فرم نیم‌دایره علاوه بر دفع راحت‌تر باد، با از بین بردن امتداد دید در درون خود، به خلق مکان‌های شخصی و دنج‌تر نیز کمک می‌کند. هم‌چنین خطی بودن و قابلیت چرخش این محصول به آن امکان خلق فضاهای معمارانه با کاربری‌های گوناگون داده است. مثلا در حالت s شکل، این کمپ می‌تواند دو محوطه مجزا را در دل خود ایجاد کند.

محفظه‌های حمل بار که معمولا آن‌ها را به‌ منظور انتقال اجناس بین کشورها بر روی کشتی سوار می‌کنند، به خاطر کارکرد صنعتی و به دور از فضای زنده‌گی‌شان، دارای ساخت و طراحی حداقلی هستند. بنابراین آن‌ها را ارزان، سبک، در ابعادی قابل حمل و مقاوم در برابر نیروهای ثقلی می‌سازند. در سال‌های اخیر پروژه‌های معماری زیادی را دیده‌ایم که از این اتاقک‌های مدولار در طراحی بهره جسته‌اند. ساخت سریع و ارزان و ابعاد انسان‌وار این کانتینرها آن‌ها را برای معماران جذاب‌تر کرده است. اما مسلما چنین محصولاتی دارای ایراداتی مهم هستند چرا که برای زنده‌گی کردن طراحی نشده‌اند. در ده پروژه‌ی برتر سال ۲۰۱۴ از نگاه دیزاین بوم، ایده‌هایی را خواهید دید که به بعضی از این ایرادها پاسخ گفته‌اند.

دیگر شاید نتوانیم در رابطه با اتوموبیل و وسایل موتوری که از اجزاء اصلی شهرها به شمار می‌روند، عقب‌گرد داشته باشیم. یعنی هر اندازه هم که مضرات آن‌ بر منافع‌ش بچربد محال است بتوانیم وسای نقلیه را از زنده‌گی‌‌مان خارج کنیم. بنابراین یا باید اجازه دهیم این روند که هم‌چون تردمیل سریعی شروع به حرکت کرده و انسان‌ها نیز به روی آن می‌دوند به حرکت خود ادامه دهد، یا این‌که مسیر حرکت آن را تغییر دهیم. ظاهرا طراحی ابزار قدرت‌مندی برای این کار است. کاری که طراحان کمپانی آی دی او در پروژه‌ی اتوموبیلیتی خود کرده‌اند تلاشی است در همین راستا.

ماشین‌های آینده، که هر کدام  واحدی مدولارند همانند واحدهای کندوی عسل. این واحدها در مواقع لزوم به هم می‌پیوندند و می‌توانند مثل یک سالن بلند عمل کنند. اتوموبیل‌هایی که بخشی از سوخت‌شان برقی است، به راننده نیازی ندارند و تکنولوژی‌های جدیدی در نحوه‌ی کار آن‌ها منظور شده. با ایده‌ی مدولار شدن این اتوموبیل‌های همه‌گانی، از سطح اشغال معابر کاسته می‌شود که باعث کاستن از شلوغی و آلوده‌گی‌ها نیز هست. البته عمومی بودن‌شان به معنی بزرگ و شلوغ بودن‌ آن‌ها نیست، چرا که یک مدول مجزا می‌تواند نقش یک کافه را بازی کند، یا یک اتاق جلسه یا حتی شاید یک اتاق خواب!

تاکنون چندین پست در رابطه با مبل‌مان تغییرپذیر در یانون‌دیزاین دیده‌ایم (+،+،+). در بیش‌تر این طراحی‌ها نیاز به کاربردهای متنوع در عین کم‌بود فضا علت اصلی چنین اقداماتی بود. اما همین ایده‌ی یک‌سان منجر به طراحی و ساخت محصولات متنوع از لحاظ نحوه‌ی کارکرد و جزئیات طراحانه می‌شود. نندو، طراح ژاپنی مدولارهای اداری را طراحی کرده است که شامل میز، صندلی و قفسه‌هایی است که با داشتن صفحاتی متصل برای خود حریمی را به وجود آورد‌ه‌اند که معمولا در فضاهای اداری مرسوم است. این مدول‌ها سرعت تغییر چیدمان را افزایش خواهند داد و گزینه‌های بیش‌تری را از لحاظ نوع استفاده از فضا و زاویه‌ی اتصال مدول‌ها در اختیار کاربر می‌گذارند.

روستایی در اتریش که با تپه‌ای چهل متری در یک سمت‌ش شاخص شده است. برادران فیرسینگر تصمیم می‌گیرند کاربری جدید و متفاوتی را به روستا اضافه کنند. آن‌ها سازه‌ای به ارتفاع حدود 8 متر را روی تپه بنا می‌کنند که پشت آن به روستا و روی‌ش به سمت مزارع است. بدنه‌ی سکو از صفحات  مثلثی مدولار تشکیل شده که در کل فرمی شبیه به گرامافون را ایجاد کرده است. بدین شکل خاصیت آکوستیک آن هم تقویت می‌شود. صفحات توسط لوله‌ای فلزی در سرتاسر قسمت داخلی آن بر روی زمین استوار شده است. فرم درون‌گرا، پوشش شکسته و رنگ سبک سازه، موجب می‌شود چنین کاربری مدرنی در فضای روستا آزاردهنده نباشد. پاتوق فیرسینگرها علاوه بر کابری‌هایی شبیه سنِ نواختن موسیقی، چشم انداز زیبا و قاب خاصی را هم فراهم می‌کند که اگر هیچ فعالیتی هم درون آن انجام نگرفت از شکاف پشتی بتوان دورنمای روستا را به تماشا نشست.

بعضی‌ها دوست دارند هنگام برخاستن از خواب به جای این‌که چشمان‌شان را روی دیوارهای اتاق‌ باز کنند، چشم‌اندازی آبی و بی‌کران پیش روی‌شان باشد،به گونه‌ای که به هر طرف نگاه کردند تنها آب ببیند و ابرهای آسمان. درست مثل این خانه. خانه‌ی صخره‌ای. 

خانه دارای پنج طبقه که بدنه‌ی آن از قطعات مدولار ساخته شده است. به عکس حانه‌های معمول، بالاترین تراز برای پارک اتوموبیل در نظر گرفته شده و چهار تراز پایینی فضاهای زنده‌گی برای یک زوج جوان است . اگرچه چنین روی‌کردی در طراحی خانه‌ی مسکونی جالب و هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد، اما برآورد کیفیت زنده‌گی در چنین فضایی نیازمند تجربه زنده‌گی و گذر زمان است. حتی معلوم نیست آن حس امنیتی که مفهوم مسکن را شکل می‌دهد در چنین خانه‌ی به ظاهر معلقی تجربه شود!

جمع بین ادیان یک صورت مساله جالب است که سنت‌گرایان در جهان نوین بیش‌ از سایرین به آن می‌پردازند. این که می‌توان با فهم اختلافات بر سر مشترکات ادیان کنار هم نشست و دردهای بزرگی از بشر را پاسخ داد. واقعا هم بین باورمندان ادیان بزرگ و غیرباورمندان مانند ملحدین و شک‌گراها فاصله‌ی زیادی هست؛ هر چند ادیان بزرگ هم فاصله کمی با هم نداشته باشند.

بدون پرداخت به دعواهایی که طبعا پیرامون این مفهوم وجود دارد و در رد یا اثبات آن چالش می‌کند، پاسخ‌گویی به صورت مساله جمع ادیان در عرصه معماری زمانی محقق می‌شود که قرار باشد یک مجتمعی برای ادیان بسازید. به خصوص که بستر طراحی را شهر یا جامعه‌ای درنظربگیرید که تنوع ادیان بالایی داشته باشد. استودیوی معماری چی؟چرا؟چگونه؟ با درنظرگرفتن چالش‌های میان پیروان ادیان در شهرهای بزرگ و صورت مساله تنوع ادیان در سنگاپور به عنوان یک شهر بزرگ چندین مذهبی، پیش‌نهاد یک سیستم‌ ساختمانی بلندمرتبه بر پایه مدول‌های فضایی ۲۷ مترمکعبی داده است که به جز هسته سنگین کلی بنا که تامین کننده برخی نیازهای اساسی سطوح ارتفاعی ست، باقی فضاها با پانل‌ها و صفحات‌ سبک درون خود و در ترازها و ترکیب‌های متنوع فضاهایی در خور مراسمات و اعتقادات ادیان مختلف ایجاد می‌کند. جدای از صورت مساله جذاب به جواب معمارانه این استودیو برای کاربری‌های متنوع دیگری نیز می‌توان فکر کرد. مثلا تصور کنید نمایش‌گاه‌های موقتی یا مراکز اقامتی و اسکان موقتی را که با این روش در زمین‌های محدود پیاده‌سازی شوند.