اگرچه امروز در نظام آموزشی ایران هنوز چالش طراحی پلان و حل مساله معماری در دو بعد جای‌گاه ویژه دارد و نسل استادان سالخورده دانشگاهی -به واسطه دوری از فضای حرفه معماری و ناآشنایی با روند رشد معماری در دنیای روز- هنوز فهم نکرده‌اند که سازنده معماری جزئیات اجرایی و پروفایل‌ها هستند, اما اگر کسی تنها مدتی اندک در بازار کار معماری حضور داشته باشد و کمی هم با روند حاکم بر معماری دنیا آشنا باشد درمی‌یابد که طراحی پلان و حل کردن روابط فضایی و عمل‌کردی به واقع مساله مهمی در معماری نیست. 

آن‌چه معماری‌های باهویت و نامی امروز دنیا را می سازد پرداخت حساب شده و دقیق اجزا و هماهنگی آن‌هاست. به مراتب مهم‌تر از حل روابط پلانی, رسیدن به مدولارهای ساختی جواب‌گو و شکل دهنده به کالبد معماری مورد نظر ماست. مثلا در معماری این خانه خوزه ماریا ساوز با طراحی مدولی ساده و ایجاد تمام دیوارها و حائل‌های فضایی به وسیله این مدول, یک معماری متفاوت با هویتی ویژه ارائه داده است.

طراحی یک مدول هوش‌مندانه و ترکیب‌های ممکن اون می‌تونه دست طراح رو برای ساخت فضاهایی وسیع با تنوع بالای فضایی و کاربردی باز کنه. در واقع طراح با صزف وقت کافی برای طراحی مدول و مطالعه و امکان‌سنجی لازم پیرامون قابلیت‌های مدول در استقرار و ترکیب و .... تا حتی در تصویرسازی و الگوهایی که مدول به لحاظ بصری منجر به خلق اون‌ها می‌شه،  در مرحله خلق فضای غرفه با دستی باز و به صورت دست آزاد می‌تونه فضا اتود کنه! :)

در این غرفه طراحان با طراحی مدول کوزه‌هایی هندسی از گل رس که امکان ترکیب و استقرار ساده اما متنوعی هم دارن تونستن فضایی متفاوت و عمل‌کردی و در تناسب با بافت طبیعت ایجاد کنن. انگار می‌کنی که در بین هزاران گلدون گیر اوفتادی!

اتودی مشابه سازه‌های مدولار نوآورانه عصر مدرن. مجموعه از یک واحد مدولار کتابخونه‌ای تشکیل شده که در گوشه‌هاش به واسطه‌ی هندسه‌ی خاصی که پیدا کرده قابلیت ترکیب‌های پایدار و ایستا با واحدهای مشابه خودش داره

به این ترتیب شکل‌گیری کتاب‌خانه‌هایی با سطح بیشتر و هندسه‌های متفاوت به راحتی امکان‌پذیره.

حتی کف‌پوش‌های بتنی مورد استفاده در منظر‌سازی‌ها و پیاده‌راه‌سازی‌ها اگر حساب شده طراحی و اجرا بشن می‌تونن ظرفیت‌های‌ کاشت گیاهانی لااقل با ریشه‌های غیرعمیق رو فراهم کنن.

ساخت خوبی داره این کار.

استودیو AZC در طرح این پل شناور سعی کرده با استفاده از سه تیوب بزرگ دهانه‌ای ۹۴ متری رو پل بزنه. هر تیوب در واقع قطری به اندازه ۳۰ متر رو دربرگرفته و در میان قوس تیوب پرشده با هوای فشرده، پهنه‌ی توری ارتجاعی قرار داده. یک تعلیق هیجان انگیز و رعب‌آور.

سازه‌های متکی بر هوا ظرفیت‌های زیادی دارند که هنوز درست به ظهور و بروز نرسیدن.

آپارتمان‌سازی با روش معمولی که در دوران مدرن تجربه شد و امروز هم الگوی ثابت شهرهای کوچیک و بزرگ ایران خودمونه، یکی از تبعاتی که داره از بین رفتن شخصیت و هویت واحدهای مسکونیه. در آپارتمان‌های معمول، واحدهای مسکونی از هم تفکیک حجمی داده نمی‌شن و با الگوی ذهنی بچه‌ها از خونه (یعنی کلبه‌ی سقف شیب‌دار ساده) خیلی زیاد تفاوت دارند. به این ترتیب خونه برای بچه هایی که درش بزرگ می‌شن، ایجاد خاطره و یا شخصیت جز از طریق فضای داخلی‌ش نمی کنه. فضاهای داخلی هم که گاهی تنها محمل خاطرات بد و تاریک بچه ها می شن....

شاید همین دلیل بوده باشه که این طراح ژاپنی رو به ساخت چنین چیزی واداشته! آپارتمانی مسکونی که در اون واحدهای مسکونی به واسطه‌ی مدول ساختمانی بزرگی که انتخاب شده و نحوه‌ی ترکیب نامعمول‌شون در عین آپارتمان بودن هر کدوم به تصویر ذهنی ما از خونه نزدیک هستن. البته این که چقدر موفق بوده در این کار دیگه به قضاوت هر کس بستگی داره

اغلب این طور کارهای طراحی تجربی در دنیا تحت عنوان تبلیغات صورت می‌گیره. مثلا طراحان این اثر برای اون که از پس هزینه های کارشون بربیان با طرح موضوع پیش یک شرکت مرتبط، اسپانسری مالی کار رو جور می کنن و برای همین به راحتی این طور کارها در دنیا انجام می شه. در این طرح به صورت هو‌ش‌مندانه، واحدهای مدولار کار، ماگ‌های قهوه درنظرگرفته شده و برند نسکافه به عنوان کاری تبلیغاتی اون رو اسپانسری کرده.

به همین سادگی!

طراح های عزیز. در داخل هم کم شرکت های خصوصی و دولتی نیستند که بدشون نیاد هوش‌مندانه و متفاوت تبلیغ بشن! 

در زمانه ای که اقتصاد مریض و روند تمدنی ناسالم مغرب زمین به طور جدی اون‌ها رو با چالش روبه‌رو کرده و این چالش به صراحت نه فقط در نوسانات بازارهای بورس‌شون که در ساخت و ساز و پروژه های معماری جاری شون هم مشهوده، در یک چنین زمانی:

چینی‌ها اقدام به ساخت بلند‌ترین برج جهان اون هم با روش پیش‌ساخته ای که برگرفته از اسباب‌بازی "مکانو" خواهند کرد. 

این تصمیم برای چینی‌ها در پی اون رخ داده که اون ها تونستن به ادعای قبلی‌شون برای علم کردن یک هتل برج سی طبقه تنها در 15 روز جامه‌ی عمل بپوشونن.

نکته قابل توجه دیگه اون که با وجود اون که هنوز اسناد نهایی این پروژه ی بزرگ منتشر نشده و تنها تصویری محدود از اون ارائه شده اما ته‌رنگ‌های هندسه و زیبایی شناسی شرقی چینی حتی در چنین پروژه‌ی عظیمی که به لحاظ اساس با معماری زمینه ش در تضاده حس می شه. چینی ها در این کار از هندسه‌ای محکم و صریح و ساده با حفظ تقارن و صلبی بنا بهره بردند و به طور مثال با پروژه‌ی برج خلیفه دبی به لحاظ شخصیتی تفاوت بسیار زیادی خواهد داشت