معمولا در وادی هنرهای ناب هرازچندگاهی بروز خلاقیت و یا نبوغ یک کودک و عرضه آثاری خاص و متفاوت که محصول آموزش و تعلیم نیستند، خیلی خبرساز می‌شود. اما این روزها خانه هنرمندان میزبان بروز خلاقیت و نبوغ هنرمندی خداداد و تعلیم نیافته است که با وجود سرحالی کودک درون، چندان هم کودک نیست! 

منور رمضانی یا همان ننه حسن پیرزن یا بهتر بگویم مادربزرگی‌ست که با ارائه سبک و نگاه خاصی در نقاشی‌های ساده و متفاوت خود این روزها میزبانی نگاه اهالی هنر و نقاشی را پذیرفته است. مهم‌تر از همه این‌ها برایم جالب است که حضور در خانه هنرمندان و قاطی شدن با جامعه هنر، ننه حسن را از ننه حسن بودن نیانداخته است. برخلاف برخی که سعی می‌کنند با کمک هنر برای خود هویتی و شانی بسازند، این ننه حسن است که به هنرش شان و هویت می‌دهد و این به واقع ستودنی ست.....

این مجموعه عکس توسط آندریاس فرانک، عکاس اتریشی، از یک کشتی غرق شده آمریکایی گرفته شده است که با یاری نرم‏افزارهای کامپیوتری صحنه‌هایی از زندگی روزمره را به این فضا اضافه کرده است. به گونه‌ای که انگار کشتی هنوز زنده است و در آن زندگی جریان دارد. فرانک در دو تلاش جداگانه یک بار زندگی روزمره امروزی و یک بار الگوی زندگی روزمره‌ی بورژوازی عصر باروک و روکوکو را به این تکنیک بازنمایی کرده است که در ادامه تصاویر روزمره در همین پست هم برخی از آثار مجموعه دوم را مشاهده می‌کنید.

برای نمایش این تصاویر، دقیقا محل کشتی در زیر آب را انتخاب شده‌است. تصاویر دارای روکشی از شیشه‏‏ی آکریلیک هستند وبا آهن‏ربا به بدنه کشتی متصل می‌شوند. به این شکل برای بازدید از گالری باید خودتان را به سواحل فلوریدا برسانید و به عمق سی متری اقیانوس اطلس بروید!

تصویر سورئال جذاب ارائه شده در این مجموعه تخیل انیمیشن‌هایی مانند انیمیشن معروف نمو را به یاد ما می‌آورد که برای موجودات زیر آب هم زندگی و فعالیت شهری تصویر می‌کنند. مردم در این شهر، به سینما می‌روند، تلویزیون تماشا می‌کنند، بر سر میز ناهارخوری می‌نشینند و حتی لباس‏هایشان را روی بند خشک می‌کنند!! ...

وینای پاتیل، هنرمند هندی با استفاده از نی‌های بامبوی موجود در بافت اطرافش، این تونل زیبا رو با ارائه رفتاری سازه‌ای از نی‌ها در حاشیه‌ی یک نمایشگاه هنری برپا کرده

بابک گل‌کار در توسعه کارهای قبلی‌ش این بار گلیمی کامل از صنایع دستی ایرانی رو عرضه کرده که جای جای‌ش آسمان‌خراش‌ها و بناهای معماری کانسپچوال بیرون زدن.

اگرچه بار قبل که کارهای اولیه‌ش رو مرور می‌کردیم کمی به او و کارهاش خرده گرفتم اما این بار می‌خوام از منظری دیگه به کارهای بابک گل‌کار نگاه کنم. کارهای گل‌کار رو می‌شه به نوعی با فعالیت‌های میراث فرهنگی و گردش‌گری مقایسه کرد. فعالیت‌هایی که به جای تبلیغ یک آیین یا ابلاغ یک پیام در پی به دست آوردن چشم مخاطب و نگاه او هستند و بنابراین بر اساس فهم و روش شناخت او و حتی به قدر خواست و طلب او و حتی تر به کام او پیام رو تغییر شکل می دن و طرح می‌کنن. این درست همون برخوردیه که در ایران ما در ارائه مساجد و بافت‌های سنتی معماری و هنرهای صنایع دستی‌مون به توریست‌های خارجی می‌کنیم. ما مساجد رو نه به عنوان مکان‌هایی مقدس و شایسته احترام که به عنوان بناهایی زیبا به توریست خارجی معرفی می‌کنیم و بنابراین اجازه می‌دیم او با آداب خودش نه با آداب ما در اون‌ها حضور پیدا کنه و با اون‌ها رابطه برقرار کنه.

بابک گل‌کار هم در نگاهی دیگه داره به این مساله اشاره می‌کنه. او داره بیانی جدید از طرح‌های سنتی گلیم‌های ایرانی به دنیا عرضه می‌کنه؛ بیانی متناسب با فهم و نگاه مخاطب خودش. و در این بیان لازمه طرح‌های منکوب و مسطح هندسی گلیم‌ها که سرشار از معانی بومی هستند با حجم یافتن کنایه‌هایی معمارانه و مجسمه‌گونه پیدا کنن.

یزدی‌بندی‌های ایرانی یکی از ارکان معماری سنتی ما هستند که اگرچه تزئیناتی به حساب میان اما رفتارهای سازه‌ای هم داشتند. یزدی‌بندی‌ها عبارتند از هندسه‌هایی پیچیده که سطوح ساده داخلی طاق‌ها رو به تقسیم‌بندی‌های کوچک‌تر تا چشمه طاق‌ می‌رسوندن و با برهشتگی‌های حساب‌شده از سادگی و یک‌نواختی فضای داخل می‌کاستند و شاید تاثیرات خوبی هم بر انعکاس‌های صوتی و نوری در فضای زیر طاق داشتند.

با دیدن این طرح شگفت‌آور استودیو هرزوگ و دمورن برای آسمانه مجموعه کنوانسیون در بازل سوئیس ناخودآگاه یزدی‌بندی‌های ایرانی مقابل چشم آدم میاد. چه میراثی که داریم و چه اقتباس‌ها که می تونستیم و می تونیم داعیه‌دار اون‌ها در معماری امروز باشیم و حیف .......

در نگاه اول هیچ وقت نمی تونین حدس بزنین چنین کاری از دفتر نورمن فاستر بیرون آمده؛ دفتری که به اتکای شدید به تکنولوژی و ساخت معماری‌های تکنولوژیکال مشهوره.

غرفه بندر Vieux در واقع یک فضای بزرگ شهریه که به مدد سقفی آینه ای دوتا شده :) تجربه‌ای متفاوت از فضای شهری‌ با آسمانه‌ای نوآورانه. هرچند در معماری گذشته و حال ایران زمین نمونه‌های زیادی از آینه‌کاری‌های حساب شده هست، اما تجربه فضای بسته‌ی آینه‌کاری شده با آینه‌های خرد و شکننده نور و تجربه‌ی این فضای باز با سقف بلند و آینه‌‌ای یک تکه که تصویری شفاف از آن‌چه در زیر اون هست رو نمایش می‌ده به کل متفاوت هستند.

راستی شاید هم بد نباشه توجیه کنم که بلاخره ساخت چنین سطح بزرگ آینه‌ای حتما کاری بس تکنولوژیکاله و از این منظر دفتر طراح خیلی از رویه همیشه‌گی‌ش دور نشده.... :)

آزوما ماکوتو هنرمند با استعدادیه که مجسمه‌ها و کارهای تجسمی‌ش در تلفیق با گیاهان مشهوره. این هنرمند در نمایشگاه چشم‌انداز خانه‌ی آینده سال ۲۰۱۳ در توکیوی ژاپن یک غرفه کوچک ارائه کرده و اون رو Botanical House نام‌گذاری کرده. در این فضاسازی حضور متفاوت گیاهان و بافت سبز در فضای داخل در ترکیبی با کنتراست بالا با سطوح سفید فضای داخل ارائه شده که در گوشه‌هایی نظیر سرویس‌های بهداشتی و برخی فضاهای دنج خانه، به شاهکارهای فضاسازی بدل شده.

هنرمندی معاصر در نمایشگاهی معاصر با عنوان «آیا این رمانتیک نیست؟» که قراره به درک امروز ما از نگاه و بنیان‌های هنر رمانتیک بپردازه، این کاناپه متناقض نما رو به نمایش گذاشته.کاناپه از تیوپ‌های لاستیکی باد شده با نقش و طرح تیغ‌های تیز کاکتوسی تشکیل شده که در عین راحتی کاربردی به لحاظ حس و حال و هوا به شدت متناقض‌نما و پارادوکسه و در دل مخاطب کمی ترس از نشستن ایجاد می‌کنه.

این نماسازی مربوط به برگزاری نمایشگاه عکس‌های سیاه و سفید پرتره از یک هنرمند در موزه‌ای در توکیوست. کار به منظور دعوت‌کنندگی در آستانه ورود به موزه کار شده و از هزار و یک بیلبورد تبلیغاتی برای بازدید از این نمایشگاه موثرتر به تبلیغ می‌پردازه. اما چیزی که بیش از این ‌ها مورد توجه قرار می‌گیره حضور متفاوت و البته قدرت‌مند گرافیک در حوزه معماریه. درسته این طرح به عنوان یک افزوده موقت کار شده اما به خوبی تونسته با نمای ساختمان تلفیق بشه و حتی بشه اون رو به عنوان نمایی همیشگی برای یک ساختمان پذیرفت.....

این شاید شروع سطح و الگوی جدیدی از حضور گرافیک در معماری باشه. شاید در آینده شاهد معماری‌هایی باشیم که در آمیختگی با آثار گرافیکی کامل بشن و بدون اون‌ها ناقص باشن.

شاید مبلمان چوبی رو دوست داریم چون فکر می‌کنیم طبیعی‌تره و حال و هوای خالص‌تری رو داره اما پرداخت‌های صنعتی این دوره زمونه برعکس معمولا غالب روح طبیعت رو از متریال‌های طبیعی می‌گیره. میز و وسائل چوبی در خونه‌هامون داریم اما کم‌تر به چوب و عجایب اون و زیبایی های اون دقت می‌کنیم.