قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
یه اجاق کبابپزی متفاوت!
هندسه جذاب شبکهی توریش واقعا آدم رو به خریدش تحریک میکنه.
در این زمانه صنعتیسازیهای بیروح، دیدن طرحهایی که صنعت دست حساب میشن و به کار روزمره میان و در عین حال نوآوری های فرمی و ساختی دارن خیلی آدم رو سرحال میاره
برای فضاسازی های داخلی طراحی مدولارهایی که هم موتیفهای سنتی رو در خودشون داشته باشن هم کاربرد روشنی رو بتونن پاسخ گو باشن ، خیلی زیاد می تونه خوب و دوست داشتنی باشه و با استقبال روبهرو بشه. حتی نمونه هایی صنعتی و قابل تولید کارخونه ای هم می تونه در وضعیت فعلی معماری کشورمون سبک ساز و جریان ساز باشه
برخوردهای شکلی نوآورانه با میراث معماری و هنر گذشته وقتی "به کار بیان" و عملکرد درستی داشته باشن، نوعی از روش طراحی هستند که به نظر کمترین انتقاد رو بین روشهای گوناگون طراحی می تونه متوجه خودش کنه. هم نمی شه چندان به بی توجهی به تاریخ و میراث متهمش کرد هم به واپس گرایی و انحطاط...
کی می شه یک جوون مرد تو ایران خودمون کارگاه در ابعاد وسیع برقرار کنه و الگوهای سنتی و هندسی فخیم خودمون رو به صورت محصولاتی صنعتی و قابل کاربرد در ابعاد وسیع معماری، تولید کنه و روحی تازه به کالبدهای بی روح معماری هامون بدمه.؟
می دونین، حالا خیلی ها این رو نمی گن اما اگه تاریخ هنر و معماری این سرزمین رو مرور کنین هم می بینین که هرجا نگاره ها و الگوهایی رایج شدن از این بوده که کارگاهی یا هنرمندی بزرگ در اون پهنه جغرافیایی دست به کار تولید اون دیتیل خاص بوده. مثلا در یک دوره خاص در معماری ناحیه ای خاص می بینیم که نرده های چوبی عالی با طرحی خوب به کاربرده می شده و بعد می بینیم ناشی از حضور یک سنت خاص چوب سازی و متاثر از حضور هنرمند یا صنعت گری خاص بوده.
به شخصه فکر می کنم فقدان ارزشهای هنری در اطراف ما امروز بیش از هرچیز ناشی از عدم حضور این طور موثرهای تولیدیه...
چندسالیه هرچند ساخته های بشری در حاشیه همین خلیج همیشه فارسمون هر روز پررونق تر از دیروز بوده اما از حیث حرف داشتن در وادی معماری، هرسال بدتر از سال قبل بوده.
بناهای عظیمی ساخته می شن این سالها که هیچ نبودن! نه حرفی نو در معماری، نه ظرفیت نمادسازی جدید نه حتی هندسه و فرمی زیبا و دلنشین!
برای همینه که باید بهمون حق بدین وقتی این ساختمان اصلی الدار رو در دبی می بینیم ذوق کنیم و بگیم هنوز هم کارهای فخیمی می شه انگار!
یک معماری هندسی و در عین حال پرشور و شر که سازهای حساب شده و ویژه داره و به شدت ظرفیت نمادین شدن در اون هست و اگر به جای هیئت مدیره شرکت ولکسواگن بودم شاید دفتر کار اصلی م رو به دبی انتقال می دادم و این ساختمان رو می خریدم!!! از بس که می تونه انتزاع لوگوی این شرکت در زبان معماری به حساب بیاد!
کاربرد هندسه لزوما به معنای ایستا شدن فضا نیست. گاهی می شه هندسه رو با تمام دقتش به کار برد اما فضایی سیال و پرازتنش ایجاد کرد. فضاسازی داخلی این کافه ، سقف کاذب متفاوتش و جداره ها تقسیمبندی شدهش اگرچه از هندسهای دقیق برخوردارند اما منجر به خلق فضایی به شدت پرتنش و پویا شدند.
این پست خیلی روی تجربه و سواد بصری خود من تاثیر خوبی داشت. این که عناصر خطی و صفحه ای منفرد با کنتراست بالا چه طور فضا رو تعریف می کنند و چه تاثیر جدی ای در درک آدمی از فضا دارند. محض کسب تجربه بگیرین عناصر سیاه رو به صورت ذهنی بین تصویرها جابه جا کنین و احساسهایی که ایجاد می کنند رو حساب کنین.
حرکت خوب در امتداد دادن نما به سقف کاذب پیلوت، منجر به ایجاد فضایی یک دست و قابل تحمل در پیلوت شده که خب یکی از مشکلات مرسوم ما در طراحی های میانمرتبه های مسکونی امروز در ایران خودمونه.
البته این ساختمان اداری از منظر اقلیمی و اکولوژیکی هم حرف هایی برای گفتن داره که بگذریم. :)
