با رواج کاربرد مصالح نو در ساختمان‌سازی و کنار رفتن روش‌های سنتی، نماسازی بناهای عصر اخیر نیز به سمت استفاده ا پوشش‌های وسیع صنعتی رفته‌اند. از میان این پوشش‌های صنعتی آن‌چه بیش‌تر از همه در ایران استفاده می‌شود ورق‌های کامپوزیتی آلومینیوم هستند که از متداول‌ترین ورقه‌های صنعتی در نماسازی به شمار می‌آیند. متاسفانه کاربرد این ورقه‌ها در نماسازی بناهای داخلی، به بدترین نحو ممکن و به ساده‌ترین وجه آن در حال رخ‌داد است. کم‌تر دیده می‌شود که معماران و سازندگان از ظرفیت‌های بالقوه این پانل‌ها درست استفاده کنند و سطوح وسیع آلومینیومی بدون هیچ سلیقه و طراحی خاصی نماهای شهری ما را در برمی‌گیرد.

متریال‌های جدید امکان فرم‌دهی‌های متنوع، سوراخ‌کاری‌های وسیع و ایجاد سطوح نورگذر و .... را برای ما ایجاد می‌کنند. همین آلومینیومی که در نماهای ساختمانی‌مان امروز به ساده‌ترین وجه تجربه‌اش می‌کنیم می‌تواند شکل بپذیرد و با سوراخ‌کاری حساب شده به یک نمای مشبک نورگذر متفاوت تبدیل شود. مانند نمای منحنی زیر که دفتر معماری توشیهیرو میزوتانی در ژاپن از ورقه‌های آلومینیوم ساختمانی، طراحی و اجرا کرده است.

مجسمه‌های بادی، مجموعه‌ای از ساخته‌های آنتونی هاو با استفاده از ورقه‌های فلزی هستند که در معرض جریان هوا و باد تغییراتی مختصر در آن‌ها ایجاد می‌شود و صداهایی می‌سازند. تلالو نور در انعکاس‌های متعدد سطوح براق فلزات از پیکره‌هایی ناجور، جواهرگونه‌هایی در مقیاس بزرگ ساخته است.

در انتهای پست حرکت هر مجسمه را نیز ببینید.

ترکیب صفحات فلزی پرداخت نشده با بسترهای طبیعی چه در مونومان‌های مجسمه‌گون و چه در نماسازی‌ها و بناهای معماری -البته اگر حساب‌شده  و غیرمسرفانه باشه- معمولا ترکیب جاافتاده و متناسبیه. به خصوص که در پس ایام و گذر روزها، سطح فلز آرام آرام هرچه بیشتر با محیط هم‌سان می‌شه و مثلا زنگ می‌زنه و لکه‌های تصادفی جالبی ایجاد می شه.

پیش‌رفت‌های سازه‌ای و رشد کیفیت سازه‌ای متریال‌های گوناگون ساختمونی، امروزه به ما فرصت می‌ده تا بتونیم متفاوت از گذشته تصمیم‌هایی برای محیط زندگی‌مون بگیریم.

مثلا در معماری سنتی ما همیشه پله به عنوان توده‌ای پر و ساختمونی در گوشه و کنار بنا و در بی‌اهمیتی کامل قرار داشت. اما امروزه حتی امکان اون هست که پله ها به صورت آویز و با سبک‌ترین مصالح و سازه‌ها اجرا بشن. در این پست چندین طرح پله‌های آویز و معلق رو با هم می‌بینیم که به خصوص برای دوستانی که کار طراحی داخلی می‌کنن می‌تونه ایده‌بخش و دیدنی تلقی بشه. 

با وجود متریال صنعتی و غیرطبیعی این بنا، رابطه ی خوبی با محیط ساختش برقرار کرده و دوستانه به نظر میاد. جالب این جاست که ارائه‌های پیش از ساختش به هیچ عنوان بهتر و فریبنده تر از خود کار نیست. برخلاف برخی کارها که رندرهایی فریبا دارند اما از ساخت خوبی برخوردار نیستند

ساخت قابل توجه و درس‌آموزی داره این بنا. چه دیوار خشکه‌ی سنگ‌چینش چه صفحه های فلزی بام و صفحه‌های فلزی سایه‌اندازش. و البته رابطه‌ش با منظر و بافت اطراف.