طراحان ژاپنی برای یک خانه‌ی مسکونی در شهر آنجو ژاپن، فضایی شبیه به ایوان‌های ایرانی طراحی کرده‌اند. البته این شباهت نه از لحاظ چهره و ظاهر بل‌که از نظر کارکرد و الگو به وجود آمده است. آن‌ها به جای تعریف یک لبه میان فضای درون و بیرون خانه، فیلتری بینابینی را در نظر گرفته‌اند تا علاوه بر اتصال این دو فضا به یک‌دیگر، عمل‌کردهای مهمی را نیز به این بنا اضافه کنند. ایجاد این فضای نیمه‌باز امکان فیلتر شدن نور با سلسله مراتبی مشخص را می‌دهد، علاوه بر این چنین کیفیت فضایی آن را برای کارکردهای جمعی نیز مناسب کرده است. شاید وجه ممیزه‌ی این طرح را بتوان در یک‌پارچه بودن حجم کلی ساخت‌مان با وجود این تنوع دانست، هم‌چنین پیوسته‌گی محسوسی که میان فضاهای گوناگون با امتداد بصری ایجاد شده است. 

 علی رضا تغابنی در طرح ویلای امیر واقع در کرج، سعی کرده در کنار ارائه کالبدی متناسب با سلیقه ها و سبک زندگی دنیای مدرن از برخی ویژگی‌ها و عناصر و ارزش‌های معماری خودمون هم بهره ببره. او حصیر چوبی رو خیلی خوب در کارش به کار برده، با نماسازی کاه‌گلی به شکلی که تداعی کننده معماری خشتی خودمون باشه، حال و هوای اثر رو ایرانی کرده و اگرچه با ساخت انحناهای جالب در جداره نهایی کاری به کل متفاوت ارائه داده اما امتداد روح معماری سنتی ایرانی در کار حس می شه. حضور آب و پله بام که به صورت نمایان به بنا تکیه داده هم از دیگر عناصر آشنای معماری سنتی هستند که در ویلا امیر دیده می شن.

فارغ از این عناصر ظاهری، تغابنی در ساختار کلی بنا هم دو عرصه خصوصی و عمومی، اندرونی و بیرونی رو به خوبی و با نسبتی معین از یک دیگر دور کرده، پوسته ای یکپارچه رو روی کار کشیده تا اثر رو یکی کنه و برخی نوآوری ها یا تقلیدهای هوش‌مندانه هم از برخی ویلاهای معروفی که این سال ها در جهان دارن ساخته می شن  از دیگر نقاط مهم این طرحه.

دوستان معمار یا علاقه مند به معماری جواب بدن. اون چیزی که به دنبال‌شیم و اسم‌ش رو می گذاریم "معماری ایرانی در عصر حاضر" در طرح یک ویلا، چیزی از جنس این کار علی رضا تغابنیه یا چیزی فراتر مورد نظر دارین!؟

یه آجرکاری خوب و با کلی نکته خوب.
الگوی خالی و پرش هم مجوف خوب و ساده ایه.

امروزه روز قشر متوسط روبه بالا هم گاهی دیگه به هر تقدیر رو به ویلاسازی میارن در ایران. نه که منکر وجود فقر و نیاز زیاد ملت بشم . می دونم خیلی زیاد در بین مون افرادی هستند که حق نان های شب‌شون رو در خرج و برج های ما به ودیعه گذاشتند اما کم هم ندیدم نمونه هایی از اقشار متوسط که به خاطر ایجاد فرصت های به زعم اون‌ها ویژه، به صرافت ویلاسازی افتادن.
همین همه‌گیری ویلاسازی شاید من رو تحریک می کنه که در موردش در یانون‌دیزاین حرف بزنم وگرنه اگه می دونستم این کار منحصر به اقشار پردرآمد و بی‌درده اصلا انگیزه نداشتم بهش توجه کنم. اما حالا انگیزه خیلی دارم که نگاه ها رو در این مساله کم کم درست کنیم.

در ایران اگرچه معمارها خیلی جنایت کاریم :) اما همه تقصیر از معمارها هم نیست. نگاه امت هم باید درست بشه. ببینین اگه قراره در دل طبیعت و فلان منطقه هم دوباره خونه ای ویلایی ساخته بشه که همون کیفیت خونه توی شهر رو داشته باشه اصلا خب چه کاریه!!!؟
می دونین اگه در ویلاسازی به کیفیات طبیعی بها بدیم حتی خیلی وقت‌ها هزینه ساخت مون می تونه کاهش پیدا کنه؟