۱۰۰۰ مجسمه کوچک چوبی که هر به اندازه قامت یک سوزن هستند و هر کدام بازنمود فیگور انتزاعی یک انسان هستند؛ این چیزی‌ست که تونی کانوا هنرمند اندونزیایی به بینال ۲۰۱۳ سنگاپور آورده است. چیدمانی که مخاطب را مجبور به نزدیک‌شدن چندباره به آثار می‌کند و با جزئیات خیره‌کننده کارشده بر روی هر کدام از فیگورها، لایه‌های چندگانه‌ای برای درک اثر هنری ایجاد می‌کند.

این گونه پرداخت‌های ظریف که در تمامی هنرهای شرق آسیا مشاهده می‌شوند گوشه‌ای از بازنمود اندیشه‌ی شرق نسبت به کیهان هستند. کیهان‌شناختی که به موجب آن کل و جزو و جزو جزو همه در آهنگی یک‌نواخت و هم‌راه در یک نوا هستند. توجه به جزئیات و درک صورت‌هایی کلی حتی در جزئی ترین عناصر، از منظر هنرهای سنتی شرقی، کمک بزرگی به این فهم از هستی ست.

دو نگاه به کاربرد طبیعت در معماری وجود دارد که امروز هر دو در جریان معماری دنیا در حال شکل‌دهی به بخشی از معماری جهان معاصر است. یکی همان نگاه معروف معماری بومی اقلیمی که به کاربرد متریال‌های طبیعی و روش‌های بومی ساخت در هر منطقه فکر می‌کند و قائل است روش‌های سنتی ساخت به دلیل هم‌آهنگی کامل با مصالح بومی بهتر از هر روشی می‌توانند به کالبدی مناسب در معماری دست‌ پیدا کنند.

در مقابل نگاه دیگری هست که به کاربرد متریال‌های طبیعی با روش‌های اجرای نوین علاقه دارد. صاحبان این نگاه به روش‌های ساخت نوین به عنوان عصاره‌ی اندیشه و فکر و به تکنولوژی‌های نوین ساخت به عنوان رشد و پیشرفت روش‌های سنتی نگاه می‌کنند و اصلا لازم نمی‌بینند روش‌های سنتی ساخت را تکرار کنند. با چنین نگاهی ساخت یک مجموعه آموزشی بزرگ نظیر مجموعه زیر با استفاده از چوب و بهره‌گیری از بام سبز و پوشش‌های طبیعی اما با سازه و روش‌ ساخت بسیار جدید و مدرن اتفاقا فرزند خلف معماری بومی و سنتی بشر است و معماران اصلا نیازی به تکرار روش‌های گذشته نمی‌بینند.

شما چه طور فکر می‌کنید!؟

ما در استفاده از منابع زمین و استخراج عناصر و مواد آن چنان آن‌ها را تغییر می‌دهیم که طبعا کم‌تر عذاب وجدان هم می‌گیریم. مثلا وقتی نفت را به پتروشیمی و صنایع مربوطه می‌بریم و دست آخر پلاستیک‌ها را تولید می‌کنیم، وقتی بچه‌مان را در کالسکه پلاستیکی خودش می‌گذاریم اصلا توجه نداریم که او در میان یک سرزمین بقایای موجودات ریز و درشت میلیون‌ساله و با استفاده از منابعی عظیم دارد این احساسات کودکی سرشار از لذت و آرامش‌ش را تجربه می‌کند. همین ما اگر مثلا یک روز صبح در خیابانی با درختی شکسته مواجه شویم حتما افسوس می‌خوریم و ناراحت می‌شویم.

می‌خواهم بگویم مشکل بشر امروز بدذاتی و بدخواهی نسبت به طبیعت نیست. بشر معمولا دچار غفلت می‌شود و طبیعت را فراموش می‌کند وگرنه خود را اتفاقا ولی و سرپرست طبیعت می‌داند و کم‌تر پیش می‌آید که برای طبیعت و بقای منابع طبیعی بد بخواهد. حالا به یاد بیاورید دفترهای سالیان مدرسه و درس و تحصیل‌تان را.... کم‌تر می‌فهمیدیم این ورقه‌های سفید پوست‌ درختانی‌ست که لایه لایه کنده شده و پاک شده و در دسترس ما قرار داده شده تا عالم شویم. ما همه‌ دچار غفلتی طبیعی به راحتی آن برگه‌های سفید را سیاه می‌کردیم.... شاید طرح چنین محصولاتی که به کل ردپای طبیعت را از زندگی ما حذف نکنند قدمی فعال و مثبت برای هوشیاری در مقابل غفلتی باشد که جمله گرفتار آن هستیم.....

اسب‌های چوبی گه‌واره‌ای یکی از محبوب‌ترین اسباب‌بازی‌های بچه‌های قدیم است. خب اگر بچه‌های جدید بخواهند تجربه‌ی لذت بخش آن اسب‌های چوبی را داشته باشند باید بپذیریم که فرزند زمان خودشان باشند. طراح این اسب چوبی موتوری گه‌واره‌ای ساخته است که با فرم منحنی خوش‌ساخت و پیچیده و ساخته شده از الیاف کربن یا از الوارهای فرم‌داده شده چوب اسکی به راستی فرزند عصر مدرن همان اسب‌های چوبی گه‌واره‌ای است.

به کارگیری نوارهای نازک چوبی به صورت پرده و پوششی سبک بر روی نمای این ساختمان اداری در استانبول ترکیه راه‌کار مناسبی برای رسیدن به حداکثر نورگیری در عین محافظت از نور مستقیم خورشید و حریم بخشی به فضای داخل در مقابل توده‌ی مشرف و نزدیک هم‌سایه مقابل بنا بوده.

شاید بشه گفت تعبیری امروزی از مشربیه‌های اسلامی قرون میانی.

براساس اسناد باستان شناسی، گونه‌های نخستین باهوش سنگ یا چوب رو به طوری تراش می‌دادن که لبه‌های برنده پیدا کنه و از اون به عنوان چاقو و نیزه و به منظور شکار استفاده می‌کردند. بعدها با کشف روش‌های استحصال فلزات و فلزکاری و ... وسایل تیز و برنده با فلزات ساخته می‌شدند و این که به معنای رشد ابزاره مهم‌ترین سررشته سیر و تحولات تاریخی قلم‌داد می‌شد. اکثر تواریخ مدون بشری هم این مقوله یعنی رشد ابزار و روش‌های ساخت رو مبنای رشد تمدن‌ها حساب آوردن و اون رو در متون‌ خودشون مبنای ارزش‌گذاری هر تمدن و اندیشه اون قرار دادن.

خیلی ایده‌های خوب تا به ساخت درنیان اصلا معلوم نیست ارزشی دارن یا نه. با خیلی از کارهای ساخته شده هم چون از مراحل و روند ساخت‌شون باخبر نیستیم رابطه کافی برقرار نمی‌کنیم.

این نیم‌کت‌های ساده و زیبای بتنی تنها به خاطر اون که مراحل ساخت‌شون به خوبی نمایش داده شده برای بروبچه‌های طراحی معماری و منظر و طراحی صنعتی دیدنی خواهند بود.

شاید مبلمان چوبی رو دوست داریم چون فکر می‌کنیم طبیعی‌تره و حال و هوای خالص‌تری رو داره اما پرداخت‌های صنعتی این دوره زمونه برعکس معمولا غالب روح طبیعت رو از متریال‌های طبیعی می‌گیره. میز و وسائل چوبی در خونه‌هامون داریم اما کم‌تر به چوب و عجایب اون و زیبایی های اون دقت می‌کنیم.

 

مشابه این کار رو قرار بود با بچه های آتلیه با برگه های کاج انجام بدیم، که فعلا مقدر نشده :)

شبکه ای که با استفاده از واحدهایی مدولار و شبکه ای که روابط بین اون ها رو تعریف می کنه، ساخته می شه.