- ۰ نظر
- ۱۱ مرداد ۹۴ ، ۱۱:۴۰
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
فِبو یکی از سرگرمیهای کودکیمان را این بار در قالبی طراحی شده و مناسب عرضه کرده است. جمع کردن نور خورشید توسط یک عدسی، و شگفت زده شدن از سوختن چوب و کاغذ با این ابزار ساده! فِبو با داشتن بدنهی چوبی، قابلیت کنترل بیشتری دارد و به کاربر اجازهی نقاشی کشیدن را میدهد. همچنین این بدنه و پوشش پلاستیکی محافظ از آسیبهای احتمالی آن جلوگیری خواهند کرد. کافی است طرح دلخوهتان را با مداد بکشید، سپس نور آفتاب را متمرکز کرده، و از این وسیله برای ایجاد یک حک لیزر دستی استفاده کنید!
جدارههای شفاف کلیسای تورنکورن، در کنار سازهی چوبی و ابعاد کوچک آن، توانست خود را در امتداد درختان جنگل جای دهد و مرز دقیقی را میان کلیسا و طبیعت پیرامون ایجاد نکند. این ویژهگیها تورنکورن را به مکانی محبوب برای بازدیدکنندهها تبدیل کرد و تاکنون جوایز فراوانی را در عرصهی معماری نصیب آن کرده است. تورنکورن اگرچه با ۱۵ متر ارتفاع به صورت کلی شبیه به سایر کلیساهاست، اما فضای داخلی آن تفاوت آشکاری با کلیساهای شلوغ معمول دارد و ابعاد آن انسانیتر شده است. این ویژهگی که شاید به سبب محدودیت سازهای و اصرار بر استفاده از چوبهای کوچک قابل حمل توسط سازندهگان ایجاد شده است، فضای داخلی آن را دوستداشتنیتر کرده و شاید علت مهمی برای محبوبیت آن به حساب بیاید.
از ویژهگیهای منحصربهفرد گیاهان و درختها، قابلیت هدایتپذیری در مسیر رشدشان است. البته اعمال تغییر در نحوهی رشد آنها ممکن است بدون عوارض نباشد و دخالت بیجا تلقی شود. از طرفی ممزوج بودن زندهگی بشر امروز با تولیدات صنعتی که با مواد طبیعیِ دگرگون شده و تغییر کرده ساخته میشوند، آنها در بازگشت به طبیعت ترغیب میکند. گاویین مونرو انگلسی با ابداعی جالب از این ویژهگی استثایی گیاهان استفادهای صنعتی گرده است. او با تعیین مسیر برای رشد درختان آنها را وادار میکند تا پس از پیوند با یکدیگر یک صندلی چوبی بسازند! کاری که خود مونرو نام آن را پرینت سهبعدی طبیعت گذاشته است. او با کاشتن چهار نهال نزدیک به هم، آنها را به وسیلهی بستهایی متصل به یک قالب فلزی حول قالب هدایت میکند و پس از اتصال درختها به هم و رسیدن به قطر کافی، صندلیها وارد مرحلهی برداشت میشوند! و به استفاده درخواهند آمد. مونرو با این تکنیک مبلما دیگری هم ساخته است. طبیعیبودن این روش قابلیت تنوع یافتن با انواع گیاهان و رشد دادن گیاه تا ابعاد مختلف را میسر کرده است. البته در این مراحل ابتدایی شاید محصول نهایی، دلپذیری یک مبل راحتی را نداشته باشد، اما به نظر میرسد با توجه به علاقهی بشر به این ساختههای طبیعی در آینده شاهد موفقیتهای بیشتری از این تکنیک باشیم.
کلیسای کوچکی در شهر هیروشیما، به دست طراحان ژاپنی برای برگزاری جشن عروسی طراحی شده است. تیم طراحی فضای نیکِن با بهره گرفتن از طراحان لباس سنتی کیمونو، طاقی سرتاسری را در این کلیسا اجرا کردهاند.، طاقی که کاملا به وسیلهی دست بریده و ساخته شده است. طرح گل و برگ و ریشه که الهام گرفته شده از طرح های سنتی لباس در ژاپن است، طاقی نیمه شفاف را بر فضای سالن محیط کرده که به گفتهی طراحان، با تابش نور از میان شکافهای آن، حسی شبیه به بودن زیر شاخ و برگ درختان در هنگام تابش آفتاب را منتقل خواهد کرد. این سازهی پرکار، با جزئیات فراوان و عناصر طبیعی به کار رفته در آن، فضا را در عین یکرنگی به محیطی شاداب برای مراسم عروسی تبدیل کرده است.
حتما شنیدهاید که بزرگترین زوج تاریخ اسلام، به دستور نبی خدا (ص) مراسم عروسی خود را در مسجد برگزار کردند. به راستی چرا مساجد امروز ما نباید میزبان شادیهایمان باشد؟
صد و چهل سال پیش، در روستایی در اوکمارک آلمان، اصطبلی ساخته شد. اکنون، این اصطبل، با طراحی استودیوی معماری توماس کروگر، تبدیل به خانه شده است. سازهﻯ اصطبل ترکیبی بود از اسکلت چوبی و دیوارهای باربر آجری. کروگر با گشودن سه روزن بزرگ، در یکی از این دیوارها و جایﮔﺰین کردن آن با سه قوس بزرگ، چشمان خانه را رو به باغ و پهنهﻫﺎی سبز اطراف گشوده است.
نکتهﻯ جالب توجه در این بازسازی، استفاده از ظرفیتﻫﺎی موجود بوده است. این امر موجب حفظ و تقویت زیباییﻫﺎی فضای پیشین شده؛ مثلا، تیم طراحی با بهرهﮔﯿﺮی از منطق و زبانی که ساختمان اصطبل را شکل داده بود، فضاهای جدیدی را بر سازهﻯ پیشین بنا سوار کرده است؛ و با اضافه کردن اتاقﻫﺎیی در اطراف، نشیمنی مرکزی خلق کردهاند. به این ترتیب، ساکنان همﭼﻨﺎن ﻣﻰتوانند وسعت اصطبل و بافت طبیعی چوب را که با بافت گرم و صمیمی آجر همراه شده، تجربه کنند.
میزهای جمعشو طرحی از استودیو پروداکز است که با بهرهگیری از طراحی میزهای سنتی مراکشی، توسط شرکت آرتیسان به وسیله چوب و آهن ساخته شده است. طراحان با ایجاد شکافی در چوب به پایهها اجازهی درگیر شدن با جدارهی میز را دادهاند به گونهای که بدون نیاز به داشتن اتصالات، میتوانند ایستایی خود و میز را حفظ کنند. این پایههای جمع شو اگرچه کاملا مستقل از میز عمل میکنند و داری مزایایی هستند، اما سطح صاف و یکدست میز را از بین برده اند و ممکن است به هنگام استفاده مشکلاتی را ایجاد کنند. غیر از طراحی باید به مهارت سازندگان در کار کردن با چوب نیز اشاره کرد که با ساخت خوب، طرح اولیهی این محصولات را به یک خروجی مناسب تبدیل کرده است.
معماران ژاپنیِ تاکشی هوزاکا که تخصص خاصی در کار کردن با بتن و طراحی نورگیرهای خلاقانه دارند، این بار خانهای مسکونی را در سه طبقه طراحی کردهاند که در نگاه اول تشخیص طبقات آن دشوار است. ابن گروه به کمک توناییای که تیم مهندسی در قالببندی بتن با فرمهای خاص داشته، توانسته است که کف طبفات را با فرم منحنی ایجاد کند و به همهی طبفات نور غیر مستقیم برساند. با این شیوه حریم بصری ویژهای هم برای هر طبقه ایجاد شده است. این طرح اگرچه دید به بیرون را در حالت عادی از ساکنان میگیرد، اما به خاطر بدنهی تمام شفاف آن فضای دنجی را برای نشستن و تماشای منظرهی بیرون آفریده است.