یکی از کاربردهای اصلی فن‌آوری ساخت دیجیتال استفاده در طراحی داخلی است. قطعاتی که در دست‌گاه‌هایی مانند برش لیزر و در مقیاس انسانی تولید می‌شوند، در فضاهای داخلی ساخت‌مان آسان‌تر به کار می‌روند. آژانس طراحی سرزمین عجایب در طراحی یک کافه، نام یکی از برندهای نوشیدنی را بر دیواره‌ی اصلی آن حک کرده است. آن‌ها طراحی این دیواره را در ترکیب با نام این برند به کار برده و به جای الصاق این نام به زمینه‌ی پشت‌ش، طرحی یک پارچه را ارائه داده‌اند. در طراحی این سطح سه بعدی آن‌ها ساختاری مواج را توسط ورقه‌های چوبی برش داده شده ایجاد کرده‌اند که در تعامل خوبی با نام برند عمل می‌کنند. ساخت چنین آثاری که به تری‌دی‌ساین شهرت دارند به خوبی نمایان‌گر ظرفیت عناصر صفحه‌ای در ساختن احجام سه‌بعدی است، قدرتی که به لطف طراجی و ساخت دیجیتال ممکن شده است.

دیگر شاید نتوانیم در رابطه با اتوموبیل و وسایل موتوری که از اجزاء اصلی شهرها به شمار می‌روند، عقب‌گرد داشته باشیم. یعنی هر اندازه هم که مضرات آن‌ بر منافع‌ش بچربد محال است بتوانیم وسای نقلیه را از زنده‌گی‌‌مان خارج کنیم. بنابراین یا باید اجازه دهیم این روند که هم‌چون تردمیل سریعی شروع به حرکت کرده و انسان‌ها نیز به روی آن می‌دوند به حرکت خود ادامه دهد، یا این‌که مسیر حرکت آن را تغییر دهیم. ظاهرا طراحی ابزار قدرت‌مندی برای این کار است. کاری که طراحان کمپانی آی دی او در پروژه‌ی اتوموبیلیتی خود کرده‌اند تلاشی است در همین راستا.

ماشین‌های آینده، که هر کدام  واحدی مدولارند همانند واحدهای کندوی عسل. این واحدها در مواقع لزوم به هم می‌پیوندند و می‌توانند مثل یک سالن بلند عمل کنند. اتوموبیل‌هایی که بخشی از سوخت‌شان برقی است، به راننده نیازی ندارند و تکنولوژی‌های جدیدی در نحوه‌ی کار آن‌ها منظور شده. با ایده‌ی مدولار شدن این اتوموبیل‌های همه‌گانی، از سطح اشغال معابر کاسته می‌شود که باعث کاستن از شلوغی و آلوده‌گی‌ها نیز هست. البته عمومی بودن‌شان به معنی بزرگ و شلوغ بودن‌ آن‌ها نیست، چرا که یک مدول مجزا می‌تواند نقش یک کافه را بازی کند، یا یک اتاق جلسه یا حتی شاید یک اتاق خواب!

کاربرد اکسپوز متریال‌هایی نظیر بتن اصلا به آن سادگی که در پروژه‌های مشهور دنیا می‌بینیم نیست! به شخصه در پروژه‌ای که اخیرا در دست اجرا داشتیم فهمیدم بخش زیادی از نگاه آرمان‌گرایانه‌ام -که ناشی از دیدن نمونه‌های متعدد اجرای تمیز و خوب در دنیاست- را باید بگذارم آرام آرام در پس به دست آوردن توانایی و تجربه‌ی زیاد تا پخته‌تر شود. به کاربردن بتن در نقشی که بتواند بدون نیاز به پوشش نهایی در معماری حاضر شود نیاز به تجربه‌ و هماهنگی زیاد در ساخت دارد.  

برخلاف تصور برخی که ممکنه استفاده از برخی مصالح طبیعی در ساختمان سازی رو به علت مثلا ناپایداری این مصالح نامناسب تلقی کنن اما انگار معمارهای تجربه‌گرای فنی امروز جور دیگری به مساله نگاه می‌کنن.

یک بنا با هم دیدیم که نمای اون از توده های کاه پوشانده شده بود. این کافه-بار اما علاوه بر پوشش کاه به طور کلی با سازه‌هایی ساخته شده از چوب بامبو و طرحی اقتباسی از سازه‌های سنتی بومی منطقه ساخته شده. ترکیب بنا با ویژگی‌های کالبدی به‌خصوص‌ش با آب که بسیار امروزیه به نتیجه‌ای شگفت آور تبدیل شده تا اثبات کنه با نزدیک‌تر شدن به الگوهای گذشته اصلا مجبور به واگشت نیستیم و گذشته و میراث اون زایایی لازم برای تامین ایده‌ها و خلاقیت مورد نیز امروز مون رو داره

 کاربرد هندسه  لزوما به معنای ایستا شدن فضا نیست. گاهی می شه هندسه رو با تمام دقت‌ش به کار برد اما فضایی سیال و پرازتنش ایجاد کرد. فضاسازی داخلی این کافه ، سقف کاذب متفاوت‌ش و جداره ها تقسیم‌بندی شده‌ش اگرچه از هندسه‌ای دقیق برخوردارند اما منجر به خلق فضایی به شدت پرتنش و پویا شدند.