دیده‌اید در طبیعت چقدر خوب رنگ‌های مکمل و غیرمکمل و قاعده‌های مختلف هنری درهم‌می‌آمیزند و اصلا قوانین خودساخته ما از زیبایی بی‌اعتبار می‌شوند و کماکان طبیعت زیباست؟ تا آن‌جا که برخی معنای زیبایی را اصلا در ارتباط با همین طبیعت و نزدیکی به آن پیدا کرده‌اند. ما در دانش‌گاه‌هایمان سوادی بصری را به دانش‌جویان هنر القا می‌کنیم که تدوین چندین دهه اخیر است و هرچند از واقعیت‌های مهمی خبر می‌دهد اما به کلی در نسبت با طبیعت و روابط پنهان زیبای آن ناکارآمد است.

پروانه دلفانی، نقاش و عضو هیئت علمی هنر در دانش‌گاه زنجان، برای اثبات دگرگونی روابط هم‌نشینی رنگ‌ها در طبیعت و دگرگونی مفاهیم سواد بصری و زیبایی، دست به ساخت تمریناتی در هم‌نشینی رنگ‌های طبیعی زده است که با الگوهایی ایرانی اسلامی ترکیب‌بندی شده‌اند. این تمرین اولیه کم کم به عنوان یک فعالیت هنری مستقل، یک سبک صنایع دستی نو و البته یک نوآوری هنری ارزش‌مند از سوی هنرمند پیگیری شده است.

به واقع طبیعت خدا چقدر عجیب است...

بلاخره حلقه هنر به پایان سال ۹۲ و جلسه بهارانه خود رسید! این جلسه به نوعی حسن ختام سال ۹۲ خواهد بود و نوروز حلقه هنر نیز به حساب می‌آید. جلسه‌ای نوروزی که یانون‌دیزاین هم دوباره مهمان حلقه هنر خواهد بود.

جلسه بیستم حلقه هنر چهارشنبه بیست و یکم اسفند‌ماه ۹۲، به نمایش و تحلیل و گفت‌گوی پیرامون کلاژ-نقاشی‌های بهارانه پرورانه دلفانی می‌پردازد. این کلاژ‌ها از برگ گل‌های رنگانگی تشکیل شده‌اند که هنرمند در ظرافتی بی‌نظیر آن‌ها را در ترکیب‌بندی‌هایی هندسی کنار هم قرار داده است. در حاشیه حلقه هنر بیستم مراسم اهدای جوایز و اعلام نتایج دومین مسابقه طراحی وب‌سایت یانون‌دیزاین یعنی طراحی قلک خیریه هیئت هنر برگزار خواهد شد..

فرهنگ‌های کهن به خصوص فرهنگ‌های مشرق زمین به رابطه میان انسان و طبیعت و حتی گاهی یگانگی این دو تاکید بسیار دارند. شاید همین نگاه مهم کهن به موضوع طبیعت در میان انسان‌ها که اشاره به یک واقعیت فطری دارد، دلیل علاقه‌های امروز بسیاری از هنرمندان و به خصوص نقاشان و عکاسان به طبیعت و آن را موضوع هنر خود قرار دادن باشد. 

اگرچه عکاسی از طبیعت به خوبی نشان‌دهنده علاقه‌های هنرمند به طبیعت و نسبت میان انسان و طبیعت است اما یقینا ایده تلفیق هوش‌مندانه‌ی انسان و طبیعت در عکس، بار معنایی بیش‌تری را القا می‌کند.کریستوفر ریلاندر با ماسکه کردن پرتره‌ها و فیگورهای انسانی با فیگورهای طبیعی از این آمیخته‌گی ذاتی صحبت می‌کند. تصویرهایی که با وجود عرضه سیاه و سفید آن‌ها، به دلیل تلفیق هنرمندانه و انتخاب خوب عناصر طبیعی نظیر شاخه‌ها و برگ‌ها و شکوفه‌ها، به خوبی حس طبیعت زنده را در خود دارند.

تصویر آینده‌ی آرمانی زندگی بشری یکی از بزرگ‌ترین تلاش‌های ممکن هر هنرمند و طراح است. شاید ما هم در مسابقه شماره یک یانون‌دیزاین می‌خواستیم گامی کوچک به سمت ارائه الگوی بومی خودمان برداشته باشیم. اما پیش از این‌ها و در همین زمان نیز در جاهای مختلف جهان تلاش‌های مشابه کم نیست. مجموعه آینده‌ی یک‌پارچه‌ی استفان ماسا‌ یکی از ویژه‌ترین این تلاش‌هاست. استفان ماسا با آمیخته کردن اینفوگرافی، عکاسی، تایپوگرافی و البته گرافیک، گذشته حال و آینده را به نوعی با یک‌دیگر تلفیق کرده است که در نماهای واحد در عین انتقاد یا تذکر به زمانی خاص در گذشته، آینده‌ای مطلوب را تصویر می‌کند. مجموعه آینده‌ی یک‌پارچه‌ی ماسا به شدت دارای ارجاعات بیرونی‌ست و به غیر از تکنیک جالب توجه بیان او، برای آشنایان به تاریخ معانی وسیع‌تری دارد. 

او برای عرضه‌ی این مجموعه‌ سایت اینترنتی مخصوصی نیز طراحی کرده است.

آنا گارفورث هنرمند خیابانی‌ انگلیسی‌ست که در تلاش‌های اخیر خودش در قالبی اعتراضی، گرافیتی‌هایی با ماده خام متفاوتی خلق کرده است. گارفورث ورقه‌های چمن سبز به عنوان پوشش‌هایی رنگی برش می‌زند و گرافیتی‌های خودش را به صورت کلاژ روی دیوار نصب می‌کند.

تصور کنید که بعد از چند روز کم کم این چمن‌ها خشک می‌شوند و منظره تغییر رنگ و خشک شدن این عبارات همه در امتداد اثر و پیش چشم مخاطب در حال رخ‌داد است. به این ترتیب کلمات طبیعت و رشد و ... که خشک می‌شوند معنایی دوچندان دارند. و یا حتی نصب ورقه‌های سبز چمن بر دیواره‌ی سرد فلزی هم معنای افزوده خاصی به خود دارد.

هونگ یی معمار و هنرمندی مالزیایی است که پروژه‌ی ۳۱ روز خلاقیت با خوردنی‌ها را برای تربیت قوه خلاقیت خودش کلید زده است. او در این پروژه سعی می‌کند مواد غذایی را به عنوان متریال تصویرسازی روی سطح سفید یک بشقاب غذا پیاده کند و تصویرسازی‌ها و داستان‌پردازی‌های متعددی را متناسب با ظرفیت‌های بصری مواد غذایی روایت کند.

این پست با اضافه شدن تصاویر جدید بازنشر شده است.

---------

یکی از چیزهایی که در انقلاب فیزیک مدرن رخ داد تغییر نگاه ما به ماهیت  زمان بود.  زمان که تا پیش از دوران مدرن به عنوان یک ماهیت تغییرناپذیر و فارغ از روابط فیزیکی میان اشیا دانسته شده بود، به ناگاه به عنوان بعدی جدید و در نسبت تنگاتنگ با سایر ابعاد هستی و موثر و تاثیرگذار بر آن‌ها شد. این تغییر نگرش یقیناً تنها بر فیزیک‌دانان و دانش‌مندان علوم تجربی اثر نگذاشت، بلکه دامنه تاثیرات فیزیک نوین را به خوبی می‌توان بر جمیع آثار هنری دوران نهضت مدرن جست‌جو  کرد. 

حالا چرا این‌ها را گفتم؟ به نظر می‌رسد خود  «زمان» از همان دوران موضوع توجه هنرمندان شده باشد. اخیرا  فونگ کی‌وی با تصویربرداری متعدد در طول ۲ تا  ۴ ساعت در حوالی غروب و یا طلوع خورشید از منظره‌ای خاص از فضای شهری و سپس کلاژ هنرمندانه این تصاویر سعی دارد تا ماهیت زمان را که معمولا در پس سرمشغولی‌ها کم‌تر به چشم می‌آید، آشکار کند.