- ۲ نظر
- ۱۸ بهمن ۹۳ ، ۱۶:۱۸
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
توجه به خطوط بصری شهری در منظری که از شهر آینده تمدنی خودمان تصور میکنیم خیلی مهم به نظر میرسد. از انتخابهای کوچک در فضای طراحی شهری نظیر یک نمای ساختمانی تا انتخابهای بزرگی نظیر طراحی زیرساختهای حمل و نقل شهری نظیر پلها و اتوبانها و ... همه و همه شبکههایی از خطوط بصری را بر منظر شهر اضافه میکنند که در صورت نادیدهگرفتن این مهم به اغتشاشی غیرقابل تحمل -نزدیک به چیزی که امروز در شهرهای بزرگمان تجربه میکنیم- منجر میشود.
پاول بندوا عکاس معماری با توجه به این الگوهای منظر شهری -البته به گونههای مینیمالیستی آن- در تصاویرش سعی در جلب نظر مخاطب به اهمیت این خطوط در منظر شهری دارد.
تاثیرات شهرهای بزرگ بر محیط طبیعی خیلی فراتر از کالبد آنهاست. مثلا خط آسمان شهرها اصلا منحصر به همان افق حضورشان نیست و بیشک در تصویر ذهنی انسان از پهنهی آسمان آن شهر تاثیر عجیبی دارد. دنیس دانکر با عکاسی و اصلاحات محدود دیجیتال به خوبی این تاثیر و تاثر را نمایش داده است. دانکر حتی به خوبی و به درستی تاثیر هندسه ساختمانها و عناصر به ظاهر کوچک را نیز در پهنهی آسمان و محیط اطراف نمایش میدهد.
راستی در مسابقه یانوندیزاین حواستان به خط آسمان شهر صد سال آینده باشد :)
ترکیب همیشه چیزی بیشتر از کنار هم قرارگرفتن اجزاست. ترکیب عناصر یک گل میشه گل! اما تجزیه اون عناصر لزوما معرف گل نیست. معمولا ما دانشمندان علوم تجربی رو به این متهم می کنیم! که نمیفهمن و مدام در پس تجزیه سعی دارن ترکیب رو فهم کنن. اما هنرمندها طور دیگر هستند. هنرمند میتونه با تجزیه یک کل کلی جدید بسازه که ارزشهایی حتی افزوده بر کل اولی داشته باشه.
گرچه این گلهای تجزیه شده به زیبایی گلهای حقیقی نیستند اما با تجزیهای علمی متفاوته و دارای ارزشهای زیباشناختیه . البته بگمها به نظر همین تجزیه زیبا هم ناشی از بهرهگیری از روابط ترکیبی گل واقعیه
کلاژهای انسانی جین لی آثار گرافیکی متفاوتی هستند که در اون ها سعی شده تا با ترکیب هوشمندانه تصاویر گرفتهشده از افراد و تودههای انسانی اون هم از ناظری دور، الگووارههای انتزاعی جالبی شکل بگیره. به طور ویژه کار ارائهشده در اول پست که به نحو شاعرانهای ترکیببندی کل مانند یک نت موسیقایی نوشته شده میمونه!
آیا کل چیزی بیشتر از تک تک اجزاست؟ این شعار معروف گشتالته.
توماس کلنر با کنار همگذاشتن مجموعه تصاویر متعددی از گوشه و کنار یا همون اجزای این بناهای مشهور سعی کرده تا دوباره کل رو بازسازی کنه. به نظر شما این کنارهم نشینی اجزا به چیزی بیشتر کل انجامیده؟
عکاسی از سایهها؛ مجموعه ایه که Alexey Bednij در اون سعی داره تا زیبایی نهفته در ترکیب سایهها رو با صاحبهاشون کشف و بیان کنه؛ الگوهایی که تشکیل میشه و طرحوارههایی که به دست میاد....
قبل از این که ادامه پست رو ببینین متوجه می شین این تصویر چیه؟
کلی که بیشتر از مجموع اجزاست و جزهایی که از صفات جزئی خودشون خارج شدن و فدای کلیت شدن.
حالا به این پست کاری ندارم اما این خالی شدن از فردیات و ذوب در چیزی کلی تر خودش چیز عجیبیه....
ترکیب این جز سایه ها به طور حساب شده ای منجر به ایجاد تصاویری هیجان انگیز و بدیع می شه... به خصوص اون فیگوری که کنار نرده وایساده و داره دوردست رو نگاه می کنه، یا مثلا علامت تعجبی که علامت سواله .....
کارهای بسیار هوشمندانه ای هستند که یه دنیا حرف پشت شون هست.
راستی، عالم هم می تونه همچین چیزی باشه. جزسایه هایی که معنایی بزرگ در جمعشون دارند.