خانه‌‌های جدید دیگر طاق‌چه‌های قدیمی را ندارند و ما وسایل تزئینی‌مان را معمولا یا روی میز می‌گذاریم یا به دیوار می‌زنیم. گل‌دان‌ها چه‌طور؟ اگر ما گل آپارت‌مانی داشته باشیم آن را کجا قرار می‌دهیم؟ گروهی از طراحان گل‌دانی را طراحی کرده‌اند که می‌تواند به سطوح محتلف بچسبد و وزن گل را تحمل کند. آن‌ها با الگوگیری از آناتومی نوعی قورباغه ، چهار پای بلند را برای این گل‌دان در نظر گرفته‌اند که می‌توانند با صفحات مکشی به سطوح گوناگون متصل شوند. البته طراحی این گل‌دان به گونه‌ای است که بر سطوح افقی هم قرار می‌گیرد. نمونه‌های اولیه این محصول با پرینت سه بعدی تولید شده و برای ورود به بازار، در صفحه‌ی کیک استارتر خود منتظر حمایت‌های مردمی است. 

بطری های پلاستیکی از بزرگترین اختراعات بشر و البته دشمن طبیعت اند! سالانه هزاران دلار صرف تولید و جمع آوری این محصولات شده و البته طراحان نیز همواره راهکارهایی برای بازیافت، جمع آوری و حمل و نقل این بطری ها دارند، راهکارهایی عموما برای یاری طبیعت در برابر پلاستیک. اما آیا می توان از پلاستیک برای حفظ و کمک طبیعت نیز بهره گرفت؟!

لیبرو روتیلو با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی گلدان‌هایی را طراحی کرده است که می توانند هر بطری را به رحمی برای طبیعت تبدیل کنند. این گلدان ها با طراحی سبک و با اشکالی هندسی قابل ترکیب با فضاهای مختلف هستند و دلیل دیگری برای آینده درخشان فناوری چاپ سه بعدی محسوب می شوند. طرح در یک فروشگاه اینترنتی برای فروش قرار گرفته‌اند.

پرینت سه بعدی هر روز بیش‌تر به عرصه‌ی دیزاین پا می‌گذارد و با بهینه شدن آن از لحاظ اقتصادی به بازار وسایل کاربردی هم‌چون پوشاک هم وارد شده است. اودو فیوراوانتی کیف دستی زنانه‌ای را با الهام از کیف محققان گیاه‌شناس در ترکیب با احجام منتظم طراحی کرده، که توسط تکنولوژی پرینت سه بعدی تولید و روانه‌ی بازار شده است. او هندسه‌ی کار خود را از تداخل دایره‌هایی محیط بر حجم کلی به دست آورده و قطاع‌های ایجاد شده از این تداخل، شکل برگ گیاهان را تداعی می‌کنند. اگرچه طرح او از منطق جالب توجهی برخوردار است و از لحاظ فرمی نیز منحصر به فرد است، اما این میزان از ناهم‌واری برای یک کیف دستی ممکن است برای کاربر آن آزاردهنده باشد، ضمن این‌که مواد معمول مورد استفاده در پرینت سه بعدی نیز هنوز نتوانسته‌ رابطه‌ای صمیمی با انسان برقرار کند.

میراث فرهنگی گاهی نقشی فراتر از یک موجود قدیمی و جالب را بازی می‌کند. گاهی انسان‌ها برای بازیابی هویت‌شان مجبور به دست‌اندازی به همین میراث‌ شده تا به خودشان و دیگران ثابت کنند، که حضورشان در این دنیا بی‌ریشه نیست و فرزند پدرانی متمدن هستند. 

جنگ سوریه و عراق در مناطقی رخ داد که از لحاظ تمدنی و تاریخی جزو مهم‌ترین نقاط دنیا بود. موجوداتی مسخ شده که با بی‌رحمی بی‌سابقه‌شان هزاران انسان را از دم تیغ گذراندند و چندین میراث مهم تمدنی را نابود کردند. در این میان نکته‌ی جالب توجه دل‌سوزی گروهی برای این آثار تاریخی و نادیده انگاشتن قتل عام مردم بی‌دفاع در این چند سال بود.

اسماعیل حریری و چند هنرمند دیگر حالا به اسم پناهنده‌ٔ سوری شناخته می‌شوند. هنرمندانی که در مرز اردن، با هر آن‌چه در نردیکی‌شان بود دست به کار شده و با ساختن مجسمه و نقاشی یاد میراث معماری‌شان را زنده نگه داشته‌اند. آن‌ها مجموعه‌ای از آثار که بعضی به کلی نابود شده و بعضی در خطر نابودی هستند را به این شیوه بازسازی کرده و با هنر خود، نوعی مرثیه‌ی تجسمی سروده‌اند.

مبل‌مان شهری به خاطر تاثیرگذاری عمومی و دیده شدن دائمی اهمیت ویژه‌ای دارند. به خصوص مبل‌مان مرتبط با گیاهان که باید برای نگه‌داری و رشد گیاه نیز مناسب‌ باشند. در تهران و بعضی شهرهای دیگر چند سالی است که گل‌جا‌های بتنی و سنگی این نقش را ایفا کرده‌اند. طرح میشاییل کونیگ که اِلماس نامیده شده، مزیت‌هایی نسبت به این مبل‌مان افقی معمول دارد. او یک پارتیشن یا جداکننده طراحی کرده است که به خاطر ابعاد قابل حمل و ساختار مدولار، قابلیت‌های مختلفی را بسته به فضای استفاده و سلیقه‌ی کاربر خواهد داشت. دیواره‌ی عمودی مجوف این گل‌دان اجازه‌ی درگیر شدن گیاه با آن و رشد گیاهان رونده و گل‌های بلند را راحت‌تر می‌دهد. ضمن این‌که این دیوار با جهت‌گیری خود، فضای بیرون و درون خود را به شیوه‌ی به‌تری تفکیک می‌کند. با شیوه‌‌های ام روزی طراحی الکو و بافت‌های متنوع، می‌شود الگوهای جذاب‌ و پازل مانند برای این گل‌جاها طراحی کرد.

تیم‌بوکتو شهری علمی و حوزوی در مالی‌ست که قرن‌هاست فعالیت علمی در آن جریان دارد. از مشاور افریقایی دی‌اچ‌کا خواسته شده است تا مرکز علمی فرهنگی احمدبابا را به منظور گردآوری میراث علمی این پای‌گاه قدیمی طراحی کند. مشاور در عین آن‌که با یک صورت مساله بسیار جدید و فضاهایی کاملا نو و امروزی روبه‌رو بوده است درنظر داشته تا فرهنگ بومی، موتیف‌ها و دست‌آخر معماری بومی منطقه را در طرح خود لحاظ کند. طرح نهایی ترکیب جالب و هم‌نشینی راحت چند توده ساختمانی سنتی و نو با استفاده از مصالحی عرفی در منطقه است که جریان هوای طبیعی و نور و سایر مولفه‌های معماری سنتی منطقه را در خود دارد. به جز موتیف‌های بومی، موتیف‌های اسلامی نظیر گره‌های هندسی اسلامی نیز علاوه بر هویت‌بخشی به بنا، نقش‌هایی کارکردی در مجموعه پیدا کرده‌اند و به صورت سایه‌اندازهایی بر روی سطوح نورگذر تعریف شده‌اند. سادگی و نوآوری اصلا مخالف یک‌دیگر نیستند.