تعلیق یکی از حس هاییه که بشر هیچگاه نمی تونه باهاش کنار بیاد. شاید ازهمین جهت باشه که تمایل داره هیجانهایی تعلیقی رو به خدمت بگیره تا زندگی یکنواخت روزمره ش رو اندکی مهیج تر کنه. باید اعتراف کنم با دیدن این اینستالیشن ، و تنها با دیدنش! حس تعلیقی شدید در خون بنده دوید! و حال کسی که در زیر این پهنه ی 1500 تایی قیچی های باز آویزون نشسته خودتون محاسبه کنین.
به قدری این اینستالیشن تاثیرگذار بود که لباس نه چندان مناسب خانم دوزنده هم نتونست بنده رو از نشر این کار بازبداره. عفوم کنین....
قصه از این قراره. شما از پارچهای سفید و بزرگ قطعاتی رو می برین و به دست دوزندهای که در زیر پهنهای این چنین تعلیق دار نشسته می دین تا براتون با کمال آرامش دوردوزیش کنه! واقعا عجیب بود....