آپارتمانسازی با روش معمولی که در دوران مدرن تجربه شد و امروز هم الگوی ثابت شهرهای کوچیک و بزرگ ایران خودمونه، یکی از تبعاتی که داره از بین رفتن شخصیت و هویت واحدهای مسکونیه. در آپارتمانهای معمول، واحدهای مسکونی از هم تفکیک حجمی داده نمیشن و با الگوی ذهنی بچهها از خونه (یعنی کلبهی سقف شیبدار ساده) خیلی زیاد تفاوت دارند. به این ترتیب خونه برای بچه هایی که درش بزرگ میشن، ایجاد خاطره و یا شخصیت جز از طریق فضای داخلیش نمی کنه. فضاهای داخلی هم که گاهی تنها محمل خاطرات بد و تاریک بچه ها می شن....
شاید همین دلیل بوده باشه که این طراح ژاپنی رو به ساخت چنین چیزی واداشته! آپارتمانی مسکونی که در اون واحدهای مسکونی به واسطهی مدول ساختمانی بزرگی که انتخاب شده و نحوهی ترکیب نامعمولشون در عین آپارتمان بودن هر کدوم به تصویر ذهنی ما از خونه نزدیک هستن. البته این که چقدر موفق بوده در این کار دیگه به قضاوت هر کس بستگی داره
Sou Fujimoto Architects designed a building with four living units in Tokyo, Japan.
Project description
Collective housing built in the residential section of the center of Tokyo. It consists of four dwelling units including owner’s dwelling unit. Each dwelling unit is made with two or three independent rooms of prototypical “house” shapes. And the two rooms exist, separated like combination of the room of the first floor, and the room of the third floor and they are connected by outside stairs.
That is, it can be said that each dwelling unit is realized by experience of two rooms and the city when passing along outside stairs. When you go up outside stairs, you will have experience that it is a wonder climbing a big mountain such as a city. It seems that you have your own house in the foot and summit of a mountain, respectively. And by the act which rises and gets down the mountain, mountain = the whole city will be experienced as its own house.
This collective housing is the miniature of Tokyo. “Tokyo which never exists” is made into a form. I meant making an infinite rich place which is crowded and disorderly.
Architecture: Sou Fujimoto Architects
Photography: Daici Ano