شرکت ژاپنی نندو که بیش‌تر به طراحی مبل‌مان معروف است، در نمایش‌گاهی با موضوع آثار گرافیکی غیرچاپی مجموعه‌ آثاری را با تکنولوژی پرینت سه بعدی ارائه کرده است. نندو در این مجموعه بیش از هر چیز با کاغذ بازی کرده است، وسیله‌ای که از هم‌راهان همیشگی یک گرافیست به شمار می‌رود. کاغذهای در حال ورق خوردن، تا شدن و بریده شدن، حالت‌هایی است که تنها با پرینت کردن لبه‌ یا اوت‌لاین کاغذها به نمایش درآمده. نمونه‌ی چنین آثاری را قبلا با مجسمه‌های مفتولی در یانون دیزاین دیده‌ بودیم، منتها شاید فرق این آثار پرینت شده و مفتول‌های ساخته شده با دست را بتوان در دقت فوق‌العاده زیاد این آثار پرینت شده و شباهت بیش‌تر آن‌ها با ترسیمات شق و رق روی کاغذ دانست.

طراحان ژاپنی برای یک خانه‌ی مسکونی در شهر آنجو ژاپن، فضایی شبیه به ایوان‌های ایرانی طراحی کرده‌اند. البته این شباهت نه از لحاظ چهره و ظاهر بل‌که از نظر کارکرد و الگو به وجود آمده است. آن‌ها به جای تعریف یک لبه میان فضای درون و بیرون خانه، فیلتری بینابینی را در نظر گرفته‌اند تا علاوه بر اتصال این دو فضا به یک‌دیگر، عمل‌کردهای مهمی را نیز به این بنا اضافه کنند. ایجاد این فضای نیمه‌باز امکان فیلتر شدن نور با سلسله مراتبی مشخص را می‌دهد، علاوه بر این چنین کیفیت فضایی آن را برای کارکردهای جمعی نیز مناسب کرده است. شاید وجه ممیزه‌ی این طرح را بتوان در یک‌پارچه بودن حجم کلی ساخت‌مان با وجود این تنوع دانست، هم‌چنین پیوسته‌گی محسوسی که میان فضاهای گوناگون با امتداد بصری ایجاد شده است. 

 معماران ژاپنیِ تاکشی هوزاکا که تخصص خاصی در کار کردن با بتن و طراحی نورگیرهای خلاقانه دارند، این بار خانه‌ای مسکونی را در سه طبقه طراحی کرده‌اند که در نگاه اول تشخیص طبقات آن دشوار است. ابن گروه به کمک تونایی‌ای که تیم مهندسی در قالب‌بندی بتن‌ با فرم‌های خاص داشته، توانسته است که کف طبفات را با فرم منحنی ایجاد کند و به همه‌ی طبفات نور غیر مستقیم  برساند. با این شیوه حریم بصری ویژه‌ای هم برای هر طبقه ایجاد شده است. این طرح اگرچه دید به بیرون را در حالت عادی از ساکنان می‌گیرد، اما به خاطر بدنه‌ی تمام شفاف آن فضای دنجی را برای نشستن و تماشای منظره‌ی بیرون آفریده است.