هنر نه تنها در غرب بلکه در همین جا نیز مدت هاست که مرده است!!!!(البته با اجازتون!)

کسانی که در غرب دست به تبلیغ میزنند خود می دانند که باید چیزی را هنر بدانند که نه تنها با عقایدشان تضاد نداشته بلکه زمینه ساز انتشار  افکار خود باشد چیزی که ما آن را به کار نمی بندیم و صرف در پی لختی عقاید و هنر هستیم آن ها سال ها درک کرده و در جهت افکارشان به کار می برند ، هنر آن است که بسازد منتها آن ها می دانند که با آن چه بسازند مسلما علت مظلومیت سخنان این بزرگوار نیز جز این نیست که آن ها فهمیده اند که خنثی و بی جهتی بی معنی است ولی ما هم چنان می خواهیم از راه بی طرفی به طرفی برسیم که آن ها رسیده اند.

به نظر من خیلی بستگی به تعریف ما از هنر دارد. فکر کنم در نگاه شهید آوینی ماهیت هنر هونره(=انسان نیک) است. پس او هر تولید فرمی را هنر ﻧﻣﻰداند. گرچه هنر با تولید فرم پیوند دارد. 

آن چه که هنر را هنر ﻣﻰکند، همان چیزی است که هنرمند مشاهده کرده، و به زبان فرم درآورده، تا ما هم مشاهده کنیم. این شهود که اکنون قابلیت مشاهدهﻯ همگانی را یافته قدرتی دارد از منفی بی نهایت تا مثبت بی نهایت. این فرم متولد شده بر مخاطب اثر ﻣﻰگذارد. اثری از منفی بی نهایت تا مثبت بی نهایت. آثاری با قدرت مثبت، آثاری هستند سرشار از نور و شادی حقیقی. مرتبه تنزل یافته ای از(( سرودهای صلح و شادی چوپانان)). انسان را به یاد بهشت ﻣﻰاندازند. به یاد هستی. به یاد نامتناهی.

آثار هنری با قدرت منفی تهی از نور و شادی حقیقی هستند. سرشار از اندوه و تاریکی.

مرتبه تنزل یافتهای از ((نالهﻯ دوزخیان)). انسان را به یاد جهنم ﻣﻰاندازند. به یاد نیستی. به یاد محدودیت و حقارت و کوچکی.

من هنر غرب را ﻧﻣﻰشناسم. اما حتما سید مزتضی آوینی عزیز، در غرب هنری دیده با قدرتی از صفر تا منفی بی نهایت. و این یعنی مرگ هونره.

(((سرودهای صلح و شادی چوپانان)) از شعری از جبرا ابراهیم جبرا انتخاب شده.)