از این ایده خیلی خوشم اومد. تایپوگرافی ظرفیت های فراوانی داره و این تنها به وادی گرافیک محصور نیست.
به نظرم چنین رختآویزهایی به مراتب بهتر از فرمهای مدرن مرسوم هستند و در کارایی شون هم کمی از اون ها ندارند...
- ۰ نظر
- ۳۰ دی ۹۰ ، ۱۵:۰۰
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
از این ایده خیلی خوشم اومد. تایپوگرافی ظرفیت های فراوانی داره و این تنها به وادی گرافیک محصور نیست.
به نظرم چنین رختآویزهایی به مراتب بهتر از فرمهای مدرن مرسوم هستند و در کارایی شون هم کمی از اون ها ندارند...
عکس های زیادی هستند از گذشته نه چندان دور که امروزه میراث بشر معاصر حساب می شن؛ عکس های سیاست مدارها و دانشمندان و هنرپیشه ها، عکس های وقایع وحوادث جریان ساز، عکس هایی که گاهی تنها اسناد تاریخی از برخی وقایع و رخدادهای قرن گذشته هستند.
طبعا این عکس ها متناسب با صنعت عکاسی نوپای زمان خودشون سیاه و سفید هستند و اصلا همون طور هم در ذهن بشر معاصر حک شدند. با دیدن این پست حسی مثل سالها گذشته به من دست داد. زمانی که هاج زنبور عسل و حنا دختری در مزرعه رو سیاه و سفید می دیدیم و اولین باری که خیلی سال بعد اون ها رو رنگی دیدم جا خوردم که آیا این همون خاطرات عمیق کودکی ماست!!!؟
برخی عکسهای مهم قرن اخیر رو این بار رنگی ببینید:
انصافا هم خوب کار کرده.
این بنای فرهنگی با وجود اون که ساختاری امروزی داره ولی با ساختمون های سنتی حواشی و منطقهش خوب کنار هم نشستند.
درسته این قالیچه ها از پوست ساخته شدند، اما به دلیل قرارگیری تکهتکهها در کنار هم، خیلی زیاد شبیه نمدبافی سنتی خودمون شدند.
پیشنهادی برای دوستان نمدباف و صنایع دستی دارم. آیا می شه در نمدبافی مون رنگ بندی ها رو متنوع کنیم و الگوهایی پیچیده تر از چیزهای معمول و حتی هندسی تر از این ها، نزدیک به طرح قالیهای بافته شده به دست بیاریم؟
نمد خیلی ظرفیت عجیبی برای کار داره و ما به راحتی از کنارش می گذریم!
فضای مثبت و منفی که بر روی این مربعهای کوچولو در چند الگو، توسط رنگ ایجاد شده به گونهایه که می شه با ترکیبهای متعدد از اونها شکلهای مختلف ایجاد کرد. یعنی هم خط راست هم مایل و هم منحنی مقعر و هم منحنی محدب و هم منحنی دو قوسی رو بهمون می ده!
از جمله این که با این ترکیبها می شه چهره هایی جالب درست کرد. این یعنی در نقش یک اسباببازی خلاقیت کودک به بازی گرفته می شه و در نقش یک تایل ساختمانی نماساز یا کفپوش هم امکان نوآوری و خلاق الگوهای مختلف ایجاد شده
حتی چیزهای عادی طبیعت هم این میزان میتونه سحرانگیز باشه!
مجموعه تصاویری مربوط به رنگبندی های مختلف آسمان بالای سرمونه. احتمالا در شهرهای خودمون هم کم ندیدیم رنگ بندی هایی از آسمون رو که برامون عجیب و مایهی الهام بوده باشه ؛ به خصوص در طلوع و غروب خورشید...
یاد این آیه افتادم : « صبغه الله و من احسن من الله صبغه »
هرچند مفهوم آیه چیز دیگریه اما واقعا او عجب نقاشیه. نقاشی بهتر از هر نقاش دیگه...
یه کتابه که در مورد فضای درونی در معماری حرف می زنه. خیلی خواناتر از هر کتاب پرنوشتار دیگهای!
در حرکتی آرتیستیک، هنرمند گرفته با طراحی مجموعه قلمموهای متفاوت درک معمول ما رو از قلممو و اثر اون بر کاغذ به چالش کشیده. یه چیزی تو مایههای بخش تنظیم brush فوتوشاپ! :) در جهان واقع.
از این حرکتهای آرتیستیک که بگذریم در عالم حرفه ای نقاشی، ابداع و نوآوری در شکل و نو و اثر قلم همواره وجود داشته و اصلا خیلی از انقلابها یا لااقل نقاط عطف در سیر نقاشی، ناشی از همین ابداعات در ابزار بوده. و حتی اصالت (originality) برخی نقاشان شهیر تاریخ به همین ابزارهای دست ساز نوآورانهشون بوده .