درون میوه‌ها چه می‌گذرد؟ اگر بخواهید این موضوع را برای کودکان مطرح کنید و برای‌شان توضیح بدهید چه خواهید کرد؟ پلی لیندزی اگرچه به قصد آموزش کودکان  دست به چنین کاری نزده اما برای معرفی صفحه‌ای اینترنتی در رابطه با سبزی‌جات، میوه‌هایی را به وسیله‌ی مقوا ساده‌سازی کرده است. او با قرار دادن لایه‌هایی از مقواهای رنگی به روی هم، درون هر کدام از میوه‌ها را به شکلی ساده و شماتیک به ما نشان می‌دهد و در حقیقت با بیانی فانتزی توجه ما را به‌ آن‌چه که میوه ها دارند اما نشان نمی‌دهند جلب می‌کند. 

در بعضی افسانه‌ها زندگی انسان‌های نخستین را به روی درختان و مانند حیوانات تصویر می‌کنند. هرچند این تصویر از ابتدای زندگی بشر هیچ اصالتی ندارد و اصولا آن‌چه دانش‌مندان غربی تلاش‌ دارند به زور هم که شده صحیح جلوو بدهند، مدت‌هاست از درجه اعتبار افتاده است اما سودای زندگی بر روی درخت حتی برای بشر جدید هم خیلی زیبا و دوست‌داشتنی‌ست. در زندگی روی درخت یک جور حس یکی‌شدن با طبیعت وجود دارد که بشر صنعتی در کنتراست با زندگی ماشینی خود به صورت فزآینده‌ای به این احساس نیاز دارد. برای همین مسابقاتی نیز گاه‌به‌گاه معطوف به حل این مناقشه برگزار می‌شود.

دفتر طراحی پندا در طرحی که برای مسابقه‌ای با همین موضوع ارائه داده است با استفاده از ترکیب یک سازه‌ی مثلثی بومی امریکای لاتین با استفاده از پروفیل‌های چوب بامبو و ترکیب توسعه یافتنی مدولارها در راستای ایجاد یک فضای مسکونی روی درختان تا چندین طبقه فضای معماری، به نوعی تصور ما را از خانه درختی توسعه داده است. خانه‌های درختی آینده می توانند در عین ترکیب‌شدن با درختان سازه‌هایی محدود و یک طبقه نباشند.

اخیرا پست های زیادی در یانون دیزاین دیده‌ایم که با پرینت سه بعدی سر و کار داشتند. بیش‌تر آن ها به منظور فرم‌سازی و ساخت آسان‌تر از این تکنولوژی استفاده می‌کردند. اما این بار با روی‌کردی متفاوت‌ رو به رو هستیم. جان ادمارک که علاقه‌‌مند به استفاده از قوانین ریاضی در آثار هنری خود است، در این مجموعه نیز با الهام گرفتن از پره‌های سازنده‌ی میوه‌ی کاج و گل آفتاب‌گردان و به کمک الگوریتم‌های کامپیوتری، مجسمه‌هایی را توسط پرینت سه بعدی خلق کرده است. او در این آثار با استفاده از دنباله‌ی معروف فیبوناچی و تناسبات طلایی نحوه‌ی چینش هر کدام از پره‌ها یا زوائد را در این مجسمه‌ها طراحی کرده است. اما این تازه آغاز کار اوست. ادمارک برای رسیدن به هدف خود، از این مجسمه‌ها در حال چرخش فیلم‌برداری کرده و با ثبت لحظاتی حساب شده به نوعی یک استاپ موشن درست کرده است. در این فیلم‌ها، ریتم حرکت پره‌ها و زوائد که چشم ما را به دنبال خود می‌کشند نوعی فریب تصویری را ایجاد می‌کنند که ما را از حرکت افقی کل جسم غافل کرده و حرکتی غیر واقعی را برای ما مجسم می‌کنند.

نقاشی‌های آب‌رنگی این نقاش اندونزیایی، فضایی آرام، ساکت و تامل برانگیز را خلق می‌کند که بدون داشتن هیچ رنگی انگار از رویاهای مبهم نقاش حرف می‌زنند. هشت پرده نقاشی که در آن‌ها کودکی هر بار در مقابل یک حیوان قرار گرفته و هر دو در موضعی منفعل نسبت هم و در فاصله‌ی زیادی نسبت به ناظر دیده می‌شوند. شاید اگر از موضع روان‌شناختی به نقاشی‌های الیزابت نگاه کنیم،  الیدانتو با خلق این آثار و تصویر کردن کودکی شجاع و آرام در مقابل موجوداتی عظیم الجثه، می خواهد بر ترس نهفته ‌ای که از گذشته با خود داشته است غلبه کند.

 چینی‌ها اولین مجموعه آپارت‌مانی را با تکنولوژی پرینت سه بعدی ساختند. شرکت وین‌سان که پیش از این نیز رکورد ساختن ۱۰ ساخت‌مان دویست متر مربعی را در ۲۴ ساعت داشته است، این بار ساخت‌مانی ۵ طبقه را با این تکنیک و با ویژه‌گی‌های خاص به اتمام رساندند. آن ها با استفاده از مصالح بازیافتی و افزودنی‌هایی خاص، سفت‌کاری‌ و حتی تزئینات این دو بنا را توسط پرینت سه بعدی لایه به لایه ساخته‌ و آن‌‌ها را در قالب قطعات پیش ساخته در محل ساخت روی هم سوار کرده‌اند. بنا به گفته‌ی وین‌سان استفاده از این شیوه موجب صرفه‌جویی بالای پنجاه درصد، در هدر رفت مصالح، زمان پروژه و حقوق کارگران می‌شود. کار کردن با این تکنیک، شکل‌ دادن به مصالح گوناگون را آسان‌تر می‌کند و بنای ساخت‌مان‌ها را به شیوه‌ی پیش ساخته بیش از پیش امکان‌پذیر می‌کند. انعطاف پذیری و تسلط زیاد انسان بر روی این دست‌گاه امکان ساخت‌های طربف و ایجاد گشوده‌گی ها و بر‌آمده‌گی‌ها را به راحتی به طراحان می‌دهد. مثلا در همین ساخت‌مان‌ها شرکت سازنده برای عبور تاسیسات از درون دیوارها به شیوه‌ای کاملا طراحی شده در داخل دیوارها گشوده‌گی ایجاد گرده. علاوه بر این‌ها باید کم‌تر شدن خطرات و مزاحمت های کارگاه‌های ساخت‌مانی را به مزیت‌های پیش‌ساخته‌گی افزود.

می گویند ما ایرانی ها به شدت کم خوان هستیم! یعنی سرانه مطالعه اندکی داریم. آفتی که جان بشر معاصر را در تمام جهان گرفته است و البته در ایران ما دو چندان.... جایی دیدم سرانه بیش ترین مطالعه در جهان 40 دقیقه در روز است که اگرچه سرانه بسیار خوبی ست اما نشان از آن دارد که کلا در جهان مطالعه آفت خورده است. در چنین وضعیت بد فرهنگی آیا سهم رسانه ها و تبلیغات برای فرهنگ کتاب خوانی خیلی زیاد نیست؟ تلویزیون ملی ایران در ازای هر چند آگهی بازرگانی پفک و آگرین به فکر فرهنگ کتاب خوانی می افتد!!!؟ اصلا اولیای امر ضرورت این مهم را می فهمند!؟ راستی آن ها هم مسئولین همین جامعه با این سرانه اندک کتاب خوانی هستند, پس انتظار چندانی نداشته باشید.

چند وقتی ست که یک ویدیواینفوگرافی جذاب در شبکه افق سیما پخش می شود که به طرز نویدبخشی در قالبی ساده و کارتونی مقوله کتاب خوانی را مورد نظز دارد. فضای تصاویر با وجود قدرت و ضعف های طراحانه تصویرسازی ها, با کنتراست رنگی پایین و رنگ های شاد و جذابش به خوبی حال مخاطب را خوب می کند و برای دقایقی به فکر فرومی بردش. طراحان خانه طراحان انقلاب اسلامی با طرح تمام راه های مطالعه مخاطب را مجاب می کنند که اگر نمی خوانیم نه از کمبود و نبود امکانات و کاستی های جامعه و مشکلات زندگی ست که از خودمان است.