مشابه این کار رو قرار بود با بچه های آتلیه با برگه های کاج انجام بدیم، که فعلا مقدر نشده :)
شبکه ای که با استفاده از واحدهایی مدولار و شبکه ای که روابط بین اون ها رو تعریف می کنه، ساخته می شه.
- ۱ نظر
- ۰۵ مهر ۹۱ ، ۲۳:۲۵
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
مشابه این کار رو قرار بود با بچه های آتلیه با برگه های کاج انجام بدیم، که فعلا مقدر نشده :)
شبکه ای که با استفاده از واحدهایی مدولار و شبکه ای که روابط بین اون ها رو تعریف می کنه، ساخته می شه.
در فضاسازی این پاویون فرودگاهی، به جز هندسه خوب این کره های متداخل ، بخش شیشه ای به طور ویژه مورد توجهم قرارگرفت. یک هندسه انتظام دهنده که با تغییر متریال های مختلف به خوبی فضاهای متفاوتی رو درست کرده
هیچ کس نمی پرسه چرا این طور باید پیش بریم که جا کم بیاریم!
کمبود زمین و توسعه سریع بشری نیاز به طراحی های کمجا و منعطف رو هر روز بیشتر می کنه؛
در این پست بیست و چهار اتود نوآورانه از طرحهای کمجا رو با هم می بینیم.
از این کار خیلی درس می شه آموخت. با وجود اون که هنرمند ابزار بیان رو عوض کرده و حتی به ابزاری متناقض با شیوهی بیان اصلی رسیده، یعنی بر خلاف بیان لطیف آثار نقاشی چینی با میخ (!) اقدام به نقاشی کرده، اما تونسته لطافت آثار مرجع رو در کار به دست بیاره. این طوره که اصالت با خواست و نگاه هنرمنده نه
تجربه فضاهای به شدت متفاوت در معماری، تنها از دست معمارهایی آوانگارد برمیاد که جرات داشته باشن! و البته همراهی کارفرما بیشک لازمه و تعیین کننده
نمی خوام بگم لزوما این طور جنگولک بازی ها خوبه، اما وقتی می بینم با ایده هایی ساده و ارزان می شه خیلی متفاوت به تجربه هایی جدید و استفاده های جدید دست پیدا کرد، حیفم میاد تشویق نکنم.
قطرههای آب هینز مایر یک تجربه بینظیر عکاسیه. مایر در این تجربه چیزهایی رو کشف کرده که هر روز بارها داره در اطراف ما رخ می ده و اصلا متوجه شون نیستیم.
البته او در این کارها، خودش هم تاثیراتی گذاشته و حالت هایی رو خلق کرده اما اساس دیدن چیزیه که ما نمی دیدیم و او دیده
کار هنرمند گاهی همینه. به دیده آوردن نادیدنی ها.... و این هم البته یک سطح از این مساله ست....
می دونین شما با درست مصرف کردن آب و اسراف نکردن چه چیزهایی رو حفظ می کنین!؟
به این مساله فکر کنین. این همون چیزیه که این چند پرده قرار دارن به یادمون بیارن
با وجود متریال صنعتی و غیرطبیعی این بنا، رابطه ی خوبی با محیط ساختش برقرار کرده و دوستانه به نظر میاد. جالب این جاست که ارائههای پیش از ساختش به هیچ عنوان بهتر و فریبنده تر از خود کار نیست. برخلاف برخی کارها که رندرهایی فریبا دارند اما از ساخت خوبی برخوردار نیستند
حرکت کاغذهای رنگی روی هم ، چیزی که به سادگی در دسترس و در اطراف همه مون هست می تونه منجر به خلق شگفتی هایی بشه حتی! یادمه اولین تمرینی که شش سال پیش در کلاس کارگاه طراحی و ساخت تجربه کردیم همچین بازی ای با کاغذهای رنگی بود.
بچه هاتون رو مخصوصا عادت بدین به این گونه بازی با رنگ و کاغذ و بذارین تخیل هاشون گسترش پیدا کنه.