وقتی طراحی یک سایت بزرگ در معماری در دستور کار طراح قرار می‌گیرد، خیلی وقت‌ها عواملی نظیر قیمت زمین، مشکلات ساخت و ساز، مدیریت کارگاه، آینده‌نگری و از همه -به زعم من- مهم‌تر، فرهنگ موجب آن می‌شوند که سودای ساختن هرچه بیشتر وجود داشته باشد. ساختن هرچه بیشتر عموما با عدم اختصاص عرصه‌ی زمین به شهر و نوعی تفکر شخصی‌سازی ویژه هم‌راه است.

متاسفانه در ایران این نگاه نه تنها در مالکان خصوصی زمین که در ساخت‌وساز بخش دولتی هم حاکم است. چه بسیار اداراتی که با وجود عرصه زیاد فضای سبز و باز تنها به بهانه‌هایی نظیر امنیت و .... محدوده‌ی اداره خود را حصارکشی کرده اند و عملا با قدرتی عجیب خود را از مردم و شهر جدا کرده‌اند؛ تقریبا همه ادارات و سیستم‌های دولتی ما!

می‌خواهم درباره­ی تاریخ هنر صحبت کنم. این ارائه را قسمت اول فرض کنید. در واقع قسمت دومی هم وجود دارد که بعدا ارائه خواهد شد. من در این گفتار مجبورم به بخش اول از «تاریخ هنر»، یعنی به موضوع تاریخ به صورت جدی بپردازم. و نکته‌ای را بگویم که شاید بنیان تعریف تاریخ جدید، از طرف تمدن ما باشد.

طراحان معمولا همراه داشتن مداد را به خودکار ترجیح می‌دهند، البته نه به خاطر امکان پاک‌کردن مداد! نوشتن با مداد معمولا حسی متفاوت دارد. در ترسیم با مداد امکان کنترل ضخامت خطوط و قدرت و ضعف قلم وجود دارد. و خب طبیعتا مداد نوستالژیک‌تر از خودکار و روان‌نویس و ... است. برای همین خیلی عجیب نیست اگر طراحان به فکر آن بیافتند که کم‌بودهای مداد را مرتفع کنند و مدادهایی نوآورانه طراحی کنند.

در طراحی این مداد مشکل قراردادن مداد در جیب با اضافه کردن یک شیار در قسمت بالای مداد رفع شده است. طراح می‌تواند این مداد را مانند یک خودنویس یا خودکار در جیب خود بگذارد.

پیرکارو که از کودکی مجذوب حرکت سحرآمیز امواج دریا بوده، با انتخاب نور و شات‌های مناسب موفق شده تا حالتی متفاوت از امواج قدرت‌مند آب را نشان بدهد. امواجی که انگار از نقره مذاب هستند و با قدرتی شسکت‌ناپذیر در حال درنوردیدن عرصه دریا.

هنر کشف و آشکارسازی نادیدنی‌هاست...

بنایی با ساخت بومی در منطقه‌ای محروم از کشور مالی. این دبستان علاوه بر استفاده‌ی مناسب از مصالح بومی و هم‌چنین بهره‌مندی از روشهای بهبودیافته‌ی سنتی در ساخت، ویژگی قابل توجه دیگری نیز دارد؛ در دوره‌ی ساخت این بنا علاوه بر کارگران محلی، دانش‌آموزان و معلمان نیز دست به کار شدهاند و قسمت‌هایی از بنا را ساخته‌اند.

شاید بارها در یانون‌دیزاین درباره ی اردوهای جهادی و پروسه‌ی ساخت‌وساز در مناطق محروم صحبت شده باشد اما آن چیزی که به نظر در اردوهای جهادی مورد غفلت واقع می‌شود، عدم بهره‌گیری و مشارکت اهالی مناطق در ساخت‌وساز است. این فقدان علاوه بر مشکلات فرهنگی که برای این مناطق به هم‌راه می‌آورد باعث عدم ارتقای دانش و توان اهالی برای پشتیبانی، تعمیر و نگهداری‌های آینده‌ی بنا هم می‌شود.

وبلاگ رسمی حلقه هنر اعلام کرد: 

جلسه حلقه هنر شماره ۳ چهارشنبه بیست‌وپنجم اردیبهشت ماه برگزار می‌شود:

جلسه سوم حلقه هنر با ارایه مجموعه پوسترهای عاشورایی با نگاهی به خوش‌نویسی سنتی اثر فاطمه مرتضایی به همراه تحلیل اثر

و گفتار تخصصی از محسن آقایی با عنوان «هنر پس‌رفت در طاعت مدیر نفت» به همراه پرسش و پاسخ

در ضمن گزارش تصویری حلقه هنر ۲ و محتوای جلسه دوم را نیز می‌توانید این‌جا ببینید: +و +و +و +

یک درنگی گاهی اوقات لازم است. گاهی باید لحظه‌ای بایستی و به حال و گذشته‌ات، به عقب سرت نگاه کنی، ببینی چه بودی؟ چه شدی؟ داری کجا می‌روی؟

اصلا شاید اگر این درنگ‌ها نباشد خیلی زود آدم پیر شود.

یک درنگ مقدس....

مجموعه تابلوهای نقاشی با عنوان «ره‌گذر خاک» اثر مصطفی اصل‌ روستا در جلسه دوم حلقه هنر به نمایش درآمد و پس از آن مورد تحلیل و بررسی کارشناسان حلقه هنر قرارگرفت که مشروح آن را می‌توانید در این‌جا بخوانید. نقاشی‌های این مجموعه آثار مربوط به پایان‌نامه کارشناسی نقاشی هنرمند می‌باشند که در سال ۱۳۸۸ و پیش از آن به تصویر درآمده‌اند. 

به شخصه آن زمان که در حال اجرای این کارها بود دل‌باخته یکی دو ترکیب از این مجموعه شده بودم که در حال حاضر در بین تصاویر زیر نیستند. خیال توامان با آرامش نهفته در این مجموعه آثار -به جز چند تلاش ناموفق برای بازنمود سنگ‌‌ها- بدون توجه به پیام و معنای نهفته در کارها در کنار سادگی آن‌ها برای لذت بردن از کارها کافی‌ست.

خراردو فلدستین یک نقاش آرژانتینی است که از نقاشی به مجسمه‌سازی آمده. او که تجربه نقاشی و کاریکاتور را دارد در مجسمه‌سازی هم اقدام به ساخت کاریکاتورهایی حجمی می‌کند که در آن‌ها با بزرگ‌نمایی نامعقول برخی از اندام فیگورهای انسانی یک حس یا حالت خاص مورد تاکید قرار می‌گیرد.

با وجود این حالت کاریکاتورگونه در آثار فلدستین به دلیل واقع‌نمایی حیرت‌آوری که او در بازنمود تک‌تک اجزای فیگور به نمایش می‌گذارد، آثار به نحو غریبی در انتقال احساسات ویژه‌ی انسانی موفق هستند.

کلیسای ساگرادا فامیلیای آنتونی گائودی یکی از عجایب معماری تقریبا معاصر اسپانیاست که به نوعی یکی از عجایب معماری معاصر جهان هم به شمار می‌آید. آنتونی گائودی از معدود معماران ریشه‌دار در سنت معماری سرزمینی خود بود که در اقدامی شروع به ساخت کلیسایی عظیم و با دیتیل‌های فراوان هنرمندانه و نوآورانه کرد که به دلیل پرکاری فراوان بنا تا انتهای عمر معمار و تا امروز هم ساخت بنا تمام نشده است.

عکاس کلمنت کلما در عکاسی‌های خود تلاش کرده تا حق مطلب را در حق ساگرادافامیلیا ادا کند و عظمت آن را بتواند از دریچه عکاسی نشان دهد.