لوستری که با همین بطری‌های نوشابه و آب‌معدنی خانواده درست می شه. ارزان و نوآورانه و مهم‌تر از همه پاک و سبز!

چند روز پیش که زباله‌های خشک منزل رو می بردم سر کوچه بگذارم کلی متنبه شدم. تنها خانواده ما در عرض یک هفته به میزانی زباله خشک از بطری و ظرف ماست و پلاستیک و ... تولید کرده بود که اگر همه مردم این شهر قرار باشه به همین میزان زباله تولید کنن، روزانه کوهی از بطری و پلاستیک و کاغذ باید در حوالی تهران شکل بگیره!
(جالبه بدونین اتفاقا خانواده ما خیلی هم کم از این گونه زباله‌های خشک نسبت به برخی از خانواده ها تولید می کنن!)

 چقدر یک معماری می تونه ساده شکل بگیره....

چند روز پیش داشتم به یکی از دوستان می گفتم، این که صفت سادگی در فرهنگ و هنر ایرانی و اسلامی مطرح شده خیلی جالبه و مهم. ما معمولا این صفت رو بد می فهمیم. مثلا فکر می کنیم سادگی یعنی پرهیز از تزئینات. یا مثلا می خوایم جلوی حذف تزئین رو بگیریم می گیم سادگی یعنی حذف بیهودگی ها و تزئین بیهود نیست...
خلاصه در جستجوی معنای سادگی مدام به کالبد و فرم نظر داریم، در حالی که من فکر می کنم این صفت رو به هیچ وجهی از وجوه نمی شه در فرم یا کالبد جستجو کرد.

سادگی ، به زعم من، یعنی ساده دیدن مساله و ساده برخورد کردن با اون به منظور پیدا کردن ساده ترین راه حل.....
وقتی حساب کنیم که در این دنیا چه میزان پاینده هستیم و چه قدر می ارزه گیر بدیم به این دنیا،
وقتی نگاه مون رو به افق بلند آفرینش بدوزیم
ناگهان سوداهای پیچیده انگار به تمامه در ذهن‌مون فرومی‌پاشه و سادگی متولد می شه.....

چند وقت پیش از بهترین رسولان خاطره ای رو می خوندم. او در برخورد با امری که مردم سخت می گرفتند راه حل اون رو، با انتخاب ساده ترین راه‌حل فرموده بودند، "امر از این ها ساده تره..."  و این گزاره ساده، اساس تفکر سادگیه به زعم من.

امر از این ها ساده تره....

 یک اسپیکر خوب!

آدم دوست می داره یک دسته از این گنجشک‌ها روی میز کامپیوترش داشته باشه ؛ دو تا جواب گوی ذوق نیست، هرچند جواب نیاز آدم رو می ده .

 

خیلی به فرم‌پردازی این کار، کار ندارم، ممکنه برخی خوش‌شون بیاد و برخی هم نه، اما چیزی که مهمه اینه که چنین فرم و ساختاری رو از تافتن و بافتن همین کیسه های پلاستیکی نایلونی خودمون ایجاد کرده! مثل همین هایی که روزی چند ده تاشون رو می ندازیم تو سطل آشغال!

یک تیم بیست نفره دانشجویی دست به دست هم دادند و این فضا رو در  دانشگاه ایالتی پلی تکنیک کالیفرنیا اجرا کردند.

در مورد عکاسی آبستره قبلا با هم اندکی حرف زدیم. متاسفانه امروز فرصت ندارم تا نکاتی جدید رو در حاشیه این پست بگم .
نقدا پست رو ببینیم.

عکاسی هوایی به صورتی که تقریبا می شه به اون عکاسی آبستره رو هم اطلاق کرد.

 لوستری مدرن که به وسیله  صفحات محدب منحنی نورده (نور ال ای دی‌های انتهای مقطع‌شون رو در سطح شون منعکس می کنن) که دور تا دور ستون مرکزی رو گرفتن نور یکنواختی رو برای فضا ایجاد می کنه و خیرگی و تمرکز نوری هم به وجود نمی‌یاره. در ضمن و جالب تر از همه این که صفحات با کنترلی مکانیکی-الکتریکی به صورت شعاعی باز می شن و این یعنی پهنه‌ی نور ملایم یکنواخت لوستر قابل تغییر و کنترله.

قطعه فیلم همراه پست رو حتما مشاهده کنین تا لذت کافی رو از طرح ببرین!

 این روزها که بحث نشانه شناسی در حلقه هنر گرمه، این چنین پستی خوب به کار میاد.

نشانه های زبانی آیا همیشه اون طور که برخی زبان شناس ها می گن، اختیاری و قراردادی هستند!؟

 نقاشی با اثر فنجون قهوه! چیزی که به طور طبیعی یه کثیفی یه چرک تلقی می شه!

سوای این تذکر خوب که در چنین کاری وجود داره، اصولا یکی از چیزهایی که در عصر جدید کاری هنری رو اعتبار و اعتنا می ده برخورداری از سبک  و روشی نو برای بیانه. "نو" بودن و ابداع شاید در هیچ زمانی به ماننده عصر ما این میزان معتبر و شایسته احترام نبوده باشه