قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
برجی از کتاب!
به مناسبتی مربوط با آبراهام لینکلن رئیس جمهور اسبوق! امریکا، گرفتند و تمام کتاب‌هایی که در مورد او نوشته شده رو به صورت برجی در وسط پله های اصلی این مجموعه فرهنگی بنا کردند. خب البته وزن کتاب‌های زیاد می شده و کار غیر ممکن. در واقع ماکتی از کتاب ها رو گذاشتند. یعنی کتاب‌هایی از ورق‌های آلومینیومی و جلدهای واقعی درست کردند و روی هم سوار کردند و چنین هیکلی رو بنا کردند.
شاید برای من جالب بود چون دوست داشتم یک بار تمام مراحل چاپ یک کتاب رو ببینم.
شاید هم برای تلطیف رابطه یانون‌دیزاین با بروبچه های رشته چاپ دانشگاه های هنر این پست رو گذاشتیم! :)
اما به هر تقدیر نمی شه هم نادیده گرفت ساخت خوب (منهای موسیقی بی ربطش) این کلیپ دو دقیقه ای رو که تولد نیمه سنتی یک کتاب رو به تصویر کشیده...
این پست خیلی روی تجربه و سواد بصری خود من تاثیر خوبی داشت. این که عناصر خطی و صفحه ای منفرد با کنتراست بالا چه طور فضا رو تعریف می کنند و چه تاثیر جدی ای در درک آدمی از فضا دارند. محض کسب تجربه بگیرین عناصر سیاه رو به صورت ذهنی بین تصویرها جابه جا کنین و احساس‌هایی که ایجاد می کنند رو حساب کنین.
یه آجرکاری خوب و با کلی نکته خوب.
الگوی خالی و پرش هم مجوف خوب و ساده ایه.
حرکت‌های سریع قلم مو و محو کردن جوهر در تصویرپردازی و نقاشی سنتی چین و ژاپن با مستحکم شدن آیین های رمزی و به خصوص آیین بودایی ذن در چین و بعد از اون انتشار اون در ژاپن خیلی متداول بوده و به نوعی تمرین و ممارست معنوی برای رسیدن به بیشترین القای معنا از طریق کم‌ترین تلاش‌ها خودآگاه به حساب میامده.
Rola Chang با کاربرد خوب و حرفه ای این گونه حرکات تصویرسازی های فوق‌العاده پربیان و احساسی رو البته با نگاهی کمیک و امروزی خلق می کنه که گرچه معرفت شاعرانه ای رو متبادر نمی کنه مانند نمونه های سنتی اما قدرت بیانش رو از اون ها به میراث برده.
با یک اتود پیش‌رو روبه‌رو هستیم.
این طرح نگاهش به زمستان و تابستان ماننده نگاه معماری سنتی خودمونه به نوعی. دو کیفیت مختلف زندگی رو برای این دو فصل درنظر داره اما برخلاف معماری سنتی که از انسان می خواد تا بر اساس تغییر فصل مکان زندگی و کیفیت ش رو با جابه‌جایی و اتاق به اتاق رفتن، تغییر بده، این بار خود معماری شکل‌ش رو متناسب با فصل عوض می کنه!
البته طبعا این تغییر شکل معمارانه مصرف انرژی هایی رو به سیستم تحمیل می کنه ولی خب راه‌بردهایی هم هست برای تامین اون انرژی.
اتودهای موجود در این پست بی اندازه برای دوستان طراح شهری و طراح منظر و طراحی صنعتی و معماری قابل استفاده و ایده گیری هستند؛ مجموعه ای از 14 نمونه مبلمان شهری خلاف عرف! مبلمانی که هنجارهای مرسوم موجود در پس ذهن ما رو شکستند و در مواردی به طراحی هایی فوق العاده دست پیدا کردند..
یه سازه فوق‌العاده خوش طرح و ساخت از بامبو.
بذارین به مناسبت این پست یه چند خطی در مورد طراحی سازه بنویسم.
سازه و اهمیت اون در معماری همون چیزیه که هویت چندگانه معماری رو رقم زده و اون رو در برزخ میون مهندسی و هنر نگه داشته. اون ها که به سازه به عنوان اساس معماری نگاه می کنن، حتی با تفسیر و توجیه تاریخ، تاریخ معماری رو تاریخ رشد سازه‌ها می دونن؛ این ها معمولا معماری رو مهندسی ای آمیخته با ذوق قلم‌داد می کنن. از طرفی دیگه گروهی که سازه رو عضوی لاجرم در معماری می دونن و براش نقش اساسی قائل نیستند، تاریخ معماری رو همزاد تاریخ هنر می دونن و تاثیرات اون رو بر رشد سازه ای هم بررسی می کنن. این ها معماری رو هنر می دونن ؛ هنری که آمیخته با مهندسیه!
این دردواره رو برای این نوشتم چون دوستانم می دونن در سال‌های اخیر تاثیرات دانشگاه تهران و قطب علمی فناوری و جناب دکتر [گاف] رو بر معماری اکادمیک ایران و تلاش‌شون برای تنزل معنای معماری به دانش طراحی سازه و .....
و این که این مساله در کنار خوبی هایی که داره چه میزان تاثیرگذاشته و می‌گذاره بر کوتاهی قامت فکری طراح های آکادمیک ما....
برخی ها این طوری هستند؛ یه حسی که انگار عذاب وجدان داشته باشند مظاهر تمدن معاصر رو دست بگیرن. یه حسی که حتی دوست دارند یک مک‌بوک، که عصاره تکنیک و زیبایی‌شناسی صنعتی عصر ماست، رو حتی به صورت یک کتاب قدیمی و مندرس در دست داشته باشن......
چرا این طوریه؟ نوستالژی دقیقا یعنی چی؟! از کجای آدمی بلند می شه این نوستالژی!؟ از کدوم نهاد...
Van Wedeen که پزشکی از بیمارستان عمومی ماساچوسته روشی ابداع کرده که به موجب اون بتونه با امواج MRI در طول رشته های عصبی حرکت کنه و این یعنی بتونه از شاهراه‌ها و بافت عجیب مغز تصویربرداری کنه.....
نتیجه این کار بزرگ، تصاویر شگفت زیره که می بینین....
سبحان الله....
