عرصه‌ی نانو و علوم مربوط به اون به واسطه‌ی چیزهایی که در همین ایران خودمون در این چند سال اخیر رخ داده، تا حدودی برای ما ناشناخته نیست. حداقل در حد اخبار رسانه‌ای وقتی از نانو حرف می زنیم احساس می کنیم درکی داریم از این کلمه.
می دونین که علوم مرتبط با عرصه‌ی نانو خیلی فراوون هستند و خیلی هم جدی هستند! اما مطمئنا شما هم مثل من فکر نمی کردین هنر هم در عرصه‌ی نانو وارد شده باشه! :) عکس‌های پیش رو احتمالا غیرجدی ترین و در عین حال از جدی‌ترین رخ‌دادهای عرصه‌ی نانو هستند که شاید بهتره اون ها رو هنر نانو نام بدیم.
دست ساخته‌هایی -یا بهتر بگم : نانوسکوپ‌ مغناطیسی ساخته ها!- که به منظور اثبات قدرت بشر در مقیاس نانو با نگاه هایی طنز و غیرجدی اما خیلی جدی خلق شدند و جز تحیر برای مخاطب غیر متخصصی نظیر من دستاوردی نخواهند داشت.

می دونین مثلا ابعاد این توالت فرنگی چند در چنده!!؟

قبلا هم در یانون‌دیزاین گونه‌های مختلفی از بازیافت کاغذهای باطله رو با هم دیدیم؛ حتی شاید نمونه هایی نزدیک به این پست رو دیده باشیم

در این طرح بازیافت، کاغذهای روزنامه ای باطله به متریالی نو ، مقاوم و انعطاف‌پذیر با الگو و زیبایی شناسی بافت چوب تبدیل می شن. متریال‌های مقاومی که دقیقا مشابه لایه‌لایه‌های پوست درختان که روی هم می نشینند و چوب درخت رو تشکیل می دن، روی هم قرار می گیرند و با پرس و فشار بالا به این چنین واحدهای شکل‌پذیر و مقاوم بازیافتی تبدیل می شن.

معماری های خوش‌مزه!

به شخصه این طور کارهای تفننی رو به معماری واقعی این عصر ترجیح می دم ;)

 هرچیزی که فکرش رو بکنین یا حتی فکرش رو نکنین، تنها و تنها با کاغذ! با برش و خم کردن و تاکردن.

اتودهایی از این جنس که:
اولا مصرف انرژی ندارند، ثانیا با مصالح بومی قابل تهیه هستند، ثالثا بار فرهنگی شون رو تحمیل نمی کنن به بندگان محروم خدا،
فکر می کنم ممکنه مورد رضای خدا قرار بگیرن و باقیات صالحاتی باشن برای طراح‌شون. البته دعا هم می کنم براشون :)

یه دستگاه بوم‌آورد خورشیدی برای تصفیه‌ی آب‌های گل‌آلود و آلوده‌ی نقاط روستایی جهان که کم هم نیستند. خدا خیرش بده طراحی با این چنین دغدغه ای رو

آرت نوو یکی از جنبش‌ها و تا حدودی سبک‌های مهم تاریخ هنر معاصره که اواخر قرن 19 و اوایل قرن بیستم در مدت زمان کوتاهی به بروز رسید و خیلی زود توسظ جنبش مدرن قرن بیست به معنای کامل بلعیده شد. احتمالا برخی از شما متن رو می خونین و خب در مورد تاریخ‌چه و افراد مطرح این جریان چیزهایی دستگیرتون می شه اما نکته هایی هست که به نظر من هم می رسه که یکی دوتا شون رو می گم:

آرت نوو تلاشش این بود که پاسخی برای هماورد صنعت هنر و داشته باشه. دوست داشت صنعت رو با هنر آشتی بده بدون این که به هیمنه‌ی زیباشناسی عصر خودش ضربه بزنه. ولی خیلی ها امروز این اندیشه آرت نوو رو خام انگاری و ساده انگاری می دونن چرا که معتقدند آرت نوو دقیقا ماهیت صنعت رو نشناخته که خیال کرده می شه صنعت رو پذیرفت ولی زیبایی شناسی در پس صنعت رو نادیده گرفت! با این وجود باید بگم یکی مثل من با اون که در افقی دیگه از تاریخ ایستادم و نظاره‌گر این واقعه ها هستم، سخت به ساده‌انگاری نهفته در آرت نوو تعلق دارم :)
غالب هنرمندان جریان آرت نوو به زعم من آدم هایی مظلوم در تاریخ هنر هستند. از ویکتور هورتا بگیر که نامی ازش در تاریخ نمیاد تا امثال گائودی که تاریخ برای کشف نبوغ‌شون ظرفیت کافی نداشت.
با این وجودها، اگه خوب دقت کنیم همین امروز هم در اطراف و درون زندگی‌مون، خیلی آثار از آرت نوو وجود داره، چه بدونیم و چه نادیده بگیریم.

راستی این مطلب رو ممکنه بعدها به اسناد بیشتری مجهز کنم و دوباره بازنشرش بدم ...