هر کدوم از آثار زیر انگار کوچک شده و یخ زده لحظه ای از زمان و مکانه که با دقت درشون می تونین به قدر یک رمان گاهی و غالبا در اندازه های یک داستان کوتاه روایت داشته باشین در مورد هر اثر.

حالا بیایید با این پست برخوردی کمی چالش انگیز بکنیم.
اگرچه در تمام مدل‌های مینیاتوری زیر اشاراتی طنز و لطیف وجود داره که آدمی رو علاقه‌مند بهشون بکنه اما وجه مشترک تمام این آثار کوچیک بودن خارج از معمول و تصورشونه. آیا ما این کارها رو "زیبا " می دونیم چون کوچیک و غیرمنتظره هستند یا لطیفه ها و نگاه طنزآمیزشون موجب می‌شه که برای ما جذاب باشند و ارزش‌های هنری پیدا کنن؟

یک دسته از شاه‌کارهای باستانی به جا مونده از اقوام کهن، تقویم‌های باستانی هستند که نشونه‌ی رشد بالای علوم در بین اقوام گذشته هستند. با وجود چنین مدارک مستدلی سخته برای من پذیرش این که چه طور غربی ها در کتب تاریخی شون بشر کهن رو بدوی خطاب می کنن. در حالی که گاهی این چنین بازمانده هایی به صراحت روشن می کنه بشر کهن خیلی بیشتر از تصویر مخدوشیه که غرب ازش ساخته. به زعم من تصویر مخدوش غرب از جهان کهن برای اثبات دروغ هاییه که از تاریخ به خورد ملت دادن. وگرنه بشر از آغاز هبوطش بر زمین موحد و متمدن و دانش مند و صاحب توانایی بوده ....

راستی با محاسبات و تخیل هایی از روی یکی از همین تقویم های قدیمی گفتند امسال یعنی 2012 میلادی پایان جهانه ها!

از خاطرات بی بروبرگرد بچه ها از دوران بچگی شون معمولا بازی با غذاها سر سفره های ناهار وشام و تو ظرف ها و بشقاب های غذاست. خود من یادمه نخودآب رو می گرفتم و تمام نخودها رو جدا می کردم و پوست می کندم و ... یا مثلا یکی از نزدیکان م بچه که بود آلبالو پلو رو می گرفت و اول آلبالوها و برنج ها و گوشت های قلقلی رو از هم جدا می کرد و در سه طرف بشقاب مرتب می کرد. بعد شروع می کرد اول برنج ها رو می خورد. بعد آلبالوها رو و دست آخر هم گوشت ها رو! احتمالا برای تضمین ماندگاری تجربه گوشت در زیر زبونش! :)

خلاصه بازی با غذا امریه که تقریبا از بازی های غریزی آدم ها در دوران کودکیه. این بشقاب ها طوری طراحی شدن که بچه ها بتونن خیالشون رو جهت بدن و بازی هاشون با غذا رو تنوع ببخشن. و این چنین کارهایی به رشد توانایی های بچه ها کمک می کنه....

 یه کار خیلی خوب فابریکیشن! اتصالاتی ساده و البته به نظرم مرسوم (یادمه بچه بودیم هم اسباب‌بازی‌هایی شبیه این‌ها داشتیم به نظرم) رو با برش لیزر تهیه کرده و با ترکیب اون‌ها با کارت‌های بازی سازه ها و حجم‌های خلاقانه‌ای درست کرده.

هر سال وقتی از راه‌پیمایی بیست و دوم بهمن ماه تهران برمی‌گردم، اون قدر شور و شادی و انرژی در خودم می بینم که احساس می کنم برای یک سال کامل، انرژی دارم؛ برای یک سال تحمل سختی ها و مشکلات و بالا و پایین زندگی و کار و درس..... خدا روشکر بابت این نعمت امید و باور. چنین نعمتی رو هر ملتی نداره در این عصر ناامیدی ها و ناباوری‌ها.... خدا رو شکر

هدیه این روز بزرگ، سال‌روز انقلاب شکوه‌مند اسلامی مردمی ایران ، این پست ویژه رو می گذارم.
-----------------------------

در سال قبل چندین پروژه‌ی open-source در موضوع ساخت (fabrication) در سایت‌های دیزاین مطرح شد که یکی از بهترین های اون رو امروز با هم در یانون‌دیزاین خواهیم دید.
پروژه عبارته از ساخت یک دستگاه کامل laser-cutter با تمام اسناد مورد نیاز که تهیه شدند برای کسانی که تا به حال کار ساخت انجام ندادند و به نوعی مبتدی هستند :) در واقع شما دوست عزیزی که آتلیه جوونی رو پایه گذاری کردی، و سودای خرید دستگاه های آماده 20 تا 30 میلیونی لیزرکاتر داری و فکر می کنی کاش سرمایه هات جواب می داد تا یکی رو برای دفترت می خریدی! شما می تونی با هزینه ای به مراتب کم‌تر یه دستگاه برش لیزر برای خودت بسازی!

فقط کافیه آستین‌هات رو بالا بزنی و اسناد این پروژه رو خوب مطالعه کنی و یاعلی!
لینک‌های اسناد در انتهای پست هست....

مدت‌هاست دارم به این اتود فکر می کنم؛ به این که چرا ما خونه هامون رو درست مثل لگوهای اسباب بازی نمی سازیم؟‌با قطعاتی بزرگ‌تر و متنوع تر اما بدون سازه های چنانی فولادی و بتنی ؛ بدون مسیرهای غیرقابل بازگشت ساخت و ساز. مثل یک بازی؛ یک عمل شادی آور. چرا خود افراد خانواده نتونن با هم‌کاری هم خونه شون رو بالا ببرن؟
نه که جواب این چراها و نشدن ها رو  ندونم ها! اما همون نگاهی که برای من امروز به این چراها پاسخ می ده، همون نگاه می گه : "می شه! "

این لگوهای زیستی طبیعی داغ دلم رو تازه کرد.

حس آدم‌ها در تناسبات و مقیاس‌ها گرفتاره.
مثلا تجربه ی شخصی من در کودکی این طور بود که وقتی شماره عینکم هر چند وقت یک بار عوض می شد و بالا می رفت، تا چند روزی چیزی که می دیدم به لحاظ تناسبی با مشاهدات مرسومم کمی متفاوت بود. مثلا ارتفاع ها رو کمی کوتاه تر و در واقع طبیعت رو کمی پخ می دیدم. این مساله تا عادت چشم من به عینک جدید ادامه داشت معمولا.
خب همین کوتاه تر دیدن تناسبات کشفی عجیب بود برای من در سنین ابتدایی. یادمه خیلی تخیلات در مورد پیرامونم می کردم و اصلا احساس های متفاوت و درک های متفاوت....

دیدین کرت‌بندی ها و قطعه‌بندی های زمین های کشاورزی کنار هم چه الگوهای ارگانیک زیبایی رو در چه طبف‌ رنگی عجیبی ایجاد می کنن.
فرشی که در این پست می بینین آمده با ایجاد الگوهای مشابه این ارگانیک زیبا، ناگهان با درک تناسبی شما ارتباط برقرار کرده و اون رو به بازی گرفته. ناگهان گویا شما بزرگی و بالایی خودتون رو درک می کنین؛ انگار بر فراز آسمانین و دارین از سر زمین‌های کشاورزی پرواز می کنین. انگار.

این رو هم ببینین راستی؛ قبلا گذاشتیم اما سخت مشابه همین پسته:
Global Warming Rug by NEL for Nanimarquina