قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
گاهی نوآوری ها اساسیه به طوری که نگاه رو عوض می کنه.
تا وقتی دوچرخه رو اون طور که همیشه دیدیم ببینیم با نوآوری هامون نهایتا چیزهایی مختصر بهبود پیدا می که اما یک حرف نو بوجود نمیاد. اما اگه متفاوت نگاه کردی اون وقت می تونی حرفی جدید برای دنیا داشته باشی
گاهی اصلاحات در یک طرح معمولی خیلی اندکه اما بهره وری رو به شدت بالا می بره.... دوستانی که احیانا در ابعاد بزرگ کارهای ساختی انجام می دن خوب متوجه می شن که این متر چقدر به کار خواهد آمد!!
راههای متعددی برای مشخص شدن دوچرخه بی پناه در تاریکی شب توسط طراح ها ارائه می شه. چندتایی رو هم تا به حال با هم دیدیم در یانوندیزاین. نظیر این +
اما این اتود هم نکاتی داشت که دیدنش خالی از لطف نبود. در این دوچرخه بااستفاده از رنگ فلورسنس بر روی بدنه دوچرخه نیاز به هرگونه اضافه ای رو ازبین برده؛ این طوری دیگه خود دوچرخه با موندن چند ساعت در زیر نور خورشید ساعت های زیادی رو می تونه در تاریکی شب از خودش نور بده و برای سایر راننده ها آشکار بشه
نتونستم از انتشار این پست چشم بپوشم؛ هرچند ممکنه برخی دوستان اون رو دیزاین برنشمارن
پژوهشگران دانشگاه ام آی تی موفق شدند دوربینی رو توسعه بدن که بتونه یک تریلیون فریم در ثانیه عکاسی کنه!!!
یک تریلیون فریم در ثانیه.....
این طوره که می بینین در تصویر زیر برای اولین بار انتشار نور رو می تونین به صورت مرحله مرحله در عمق یک بطری نوشابه مشاهده کنین.....
در اهمیت ش فقط بگم ، ممکنه چنین توسعه های تحقیقاتی به زودی مرز علم و دانش ما رو از ماهیت هستی گامی به جلو ببره ها....
دانشجویان پژوهشگر سه دانشگاه هاروارد، ام آی تی و دانشگاه ملی سئول به طور مشترک در پروژه ای تحقیقاتی دست به تولید نوعی روبات زدند که تنها از یک شبکه توری مانند تشکیل شده! و با الگویی شبیه اون چه در طبیعت حرکت مارها و کرم ها رخ می ده با ایجاد انقباض و انبساط هایی در درون تارو پود این شبکه منجر به حرکت رو به جلوی این روبات می شه .
یه جورایی داریم سعی می کنیم به نقطه آرمانی طبیعت برسیم....
خیلی خوب بود.
از این به بعد، دوستان طراح ومعمار بنده می تونن با صرف هزینه ای گزاف :) ! به کارفرماهاشون تجربه عینی محصول و بنای هنوز ساخته نشده رو بدن :
برای جا انداختن نمادها و آیکونهای تمدنی در دل جامعه ی آینده باید برای بچه های امروز اون طور جا بندازی که به تمامه قبول کنن ارزشهای تو رو.
برخی از شما که مخاطب همین بلاگ هم هستین و گاهی احساس می کنین نقدی بر تمدن امروز حاکم نیست باید درنظربگیرین که مجموعه تعلیماتی که از کودکی تا به امروز از طریق رسانه ها و فضای عمومی دریافت کردین برای شما حاشیه ذهنی امنی درست کرده که نسبت به وضعیت فعلی جهان انتقادی ندارین....
شرکت لگو با طراحی های بی نظیرش یکی از بنگاه های مهم تولید سلیقه برای جامعه آینده جهانیه. اون هرچه رو که می پسنده در قالب بازی های فکری خوب و خوش ساخت به نسل جوون و نوپا عرضه می کنه و جایگاه هرچه رو که می خواد تثبیت می کنه.
اپرای سیدنی از مجموعه لگو.
همیشه یکی از معضلات دوچرخه سوارها بوده؛ رکاب زنی در شب و در خیابون های شلوغ به طوری که همیشه ترس ندیده شدن توسط راننده های ماشین ها هست. خود من هم این معضل رو بارها تجربه کردم.
مشکل این جاست که چراغ های باطری ای یا دینامی کوچولو هیچ وقت نمی تونه امنیت خاطر لازم رو تامین کنه چون حجم نامتعارف دوچرخه با یک چراغ کوچیک به چشم راننده ها نمیاد و اون ها در کل خیلی دستشون نیست دوچرخه چند متر عقب و جلوی رکاب زن هنوز ادامه داره و ...
این اتود نوآورانه و پیشرو که اتفاقا جایزه مسابقه طراحی هم برده به خوبی تونسته هیکل دوچرخه رو در شب برای سایر راننده ها مشخص کنه و درکنارش به دوچرخه حال و هوایی دیگه داده
کتاب خونه ت رو هم بخون! اگه البته اول کتاب هاش رو خوندی!!!
طراحی این کتاب خونه با واحدهای مدولار هم سانی که هر کدوم معرف و بیانگر یک حرف الفبای انگلیسیه به فرد این اختیار رو می ده که در هر شکلی که خواست و با نوشتن هر عبارتی که مورد نظرش بود کتاب خونه ی اتاق ش رو شکل بده و این یعنی احترام به مخاطب :)
