- ۳ نظر
- ۲۰ تیر ۹۳ ، ۲۲:۴۶
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
اگر مانند من از بچگی خانهسازیهای مختلف را تجربه کردهباشید و اگر هر روزتان با ساخت خانهای که حداقل خود و برادر خواهرتان در آن جا می شدند، شب شده باشد، لاجرم از دیدن این پست و ابتکار برایان لیلی لذت فراوان خواهید برد. برایان با طراحی و ساخت کیتی آموزشی با هزینه پایین و مصالح ساده، خانهسازی کودکانه را به یک بازی هدفمند آموزشی بدل کرده است. ساختنیها نام بستهی ابداعی برایان است که در آن قطعات بلوک مقوایی و عناصر باربر سقفی مقوایی خاصی تعبیه شده است. کودکان با سرهمکردن مقواها و ساخت بلوکهای اولیه به مانند یک معمار سنتی آجر روی آجر میگذارند و خانه های خودشان را میسازند. یعد هم با نقاشی و برچسب و ... خانههایشان را رنگ و کاغذ دیواری میکنند. همه چیز با مصالح ارزانی مانند کارتن مقوایی و به سادهترین نحو دیده شده است. سادگی عنصری که کارآمدترین عنصر در طراحی اسبابسازیهای این چنین است.
شاید پیش از این هم آثار هنرمندانه هنر سایهی یاماشیتا کومی را در یانوندیزاین دیده باشیم؟ به هر صورت مجموعه صورتهای او مجموعهای مستقل است که از حیث قدرت بیان نمیتوان از دیدن آن بیخیال گذشت. یاماشیتا که به هنر سایهها مشهور است در این مجموعه برگههای کاغذ رنگی سادهای را بر روی دیواری نصب کرده است که هر کدام چروکی حساب شده بر خود دارند. نورپردازی درست مجموعه نیمرخهایی انسانی را در کنار هر کاغذ هویدا میکند. نکته قابل توجه در این مجموعه اختلاف چهرههاست. یاماشیتا در چروک دادن کاغذها به گونهای عمل کرده است که شما هر کدام را کارکتری مستقل از فرهنگها و زبانها و حالات مختلف تصور میکنید.
چشمانداز زمینساختی نام اینستالیشنیست که توسط گروه طراحی HG-A در نمایشگاهی در موزه هنر دائگو در کره پیاده شده است. گروه طراح با استفاده از بیش از ۱۰۰۰ جعبه پلاستیکی -که عموما در حمل و بستهبندی میوهها استفاده میشود- یک تایپوگرافی و منظرهی ملهم از مناظر هنری شرقی ایجاد کرده است که مخاطبین آن میتوانند مانند یک طبیعت واقعی در جایجای آن بنشینند، از گوشه گوشه آن بالا بروند و استفاده کنند و به کشف طبیعت پنهان آن بپردازند. اثر را میتوان یک اثر انتقادی به مصرف این گونه متریالهای انسانساخت و تخریب طبیعت دانست اما مهمتر از این رویکرد احتمالی، کیفیت ارتباط اثر با مخاطب به شدت قابل تامل و دیدنی ست.
به طور کلی در بسیاری موارد، تجربه آزاد استفاده مخاطب از فضای اینستالیشن به خودی خود یک ارزش هنری ست که به انتقال پیام و تاثیرگذاری اثر هنری کمک شایانی میکند.
شاید گاهی این طور کارها تفنن و بیهودهکاری تلقی شوند؛ شاید گاهی واقعا هم کارهایی غیرجدی باشند، اما با وضع زیستی که ما بشر بر روی زمین درست کردهایم واقعا باید هنرمندانی پیدا شوند تا آیههای فراموش شده طبیعت را به یاد ما بیاورند.... این که ماه نقرهفامی هست در آن بالای سر.
هنرمند اسپانیایی SpY با آویزان کردن ماه درخشان بزرگی در وضعیت ربع اهله خود، بر فراز آسمان شب، شاید دارد به نوعی یادآوری میکند. یادآوری کند که سرها را بالا بگیریم و عالم رمزآمیز آسمان را درنوردیم...
کجاست هنرمندی که بفهمد ماههای عندالله از ماه آسمان هم دیدنیتر هستند؟ کجاست یادآور ماه رجب...
تعلیق بصری در یک فضا منجر به عدم شناخت ابعاد فضایی میگردد؛ به طوری که از یک فضای کوچک و محصور حتی میتوان حسی بینهایت گرفت. کانداس سیسمان با استفاده از ظرفیت فوقالعاده نور و تاریکی و با کمک آینهها و عدسیهای محدب درون یک کانکس فلزی کوچک را به بینهایتی حسی گره زده است. او با نصب ردیفی از عدسیها و چشمهی نور خطی قدرتمندی در روی این محور مرکزی درون کانکس، مخاطب را در تاریک و روشنی وهم آور و به شدت قوی قرار میدهد که تجربهی فضایی گستردهتری از آنچه به واقع درون فضای فیزیکی کانکس هست، پیدا میکند.
غرفه صلح طراحی آتلیه زاندل کریستا ، یک تیوب پر از هوای بزرگ است که به صورتی دو قوسی در ترکیب با یک پوستهی PVC تشکیل یک فضای مسقف شفاف داده است؛ چیزی که به تعبیر طراحان مفاهیم اصلی صلح نظیر نظم و هارمونی، سکوت، خلوص، سادگی، شادی و .... را در خود دارد. صرف نظر از این که واقعا طرح دارای چنین خواصی هست یا نه، ترکیب دو نوع سازهی غشایی دو قوسی شفاف و سازه متکی بر هوا در این طرح به ساخت یک فضای مسقف متفاوت نمایشگاهی منجر شده است که در نوع خود دیدنیست.
حتما تا کنون نقشههای جغرافیایی را دیدهاید. همانهایی که بنا بر ارتفاع هر سطح از طیف رنگی خاصی استفاده میکنند و مانند تصویرهایی گرماسنجی شده بیانی رنگارنگ و معنیدار از ارتفاع سطوح جغرافیا از سطح دریا ارائه میدهند. اما متاسفانه در آموزش جغرافیا دست آخر دانشآموزان مجبورند این جهت بالا و پایین را روی کاغذ یا مانیتورهای مسطح تجربه کنند. محققان دانشگاه کالیفرنیا در کنار یک پژوهش و تمرین جالب برای شناسایی پستی و بلندیها به وسیلهی دو دوربین ویژه، یک میز بازی بسیار جالب طراحی کردهاند که آینده آموزش جغرافیا و شاید بسیاری از درسهای دیگر را متحول خواهد کرد.
بر روی این میز که یک میز شن معمولیست، تجزیه و تحلیل آنبهآن تصویر توسط رایانه این امکان را میدهد که براساس ارتفاع هر توده از شنها پروجکشنی مخصوص، رنگبندی خاص ارتفاعی را بر روی آن سطح نگاشت کند. به این ترتیب دانشآموز در حین یک شن بازی ساده به راحتی می تواند تجربه ساخت لحظهبهلحظه سطوح مختلف جغرافیایی را داشته باشد.