قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
تصویربرداری فوق العاده و اعجاب انگیز از حباب‌های صابون.....
فکر کنم تنها کسایی با این پست به معنای واقعی رابطه برقرار می کنن که یا خوب بچگی کرده باشن و تجربه های حباب صابون سازی کاملی داشته باشن و در عین حال تا همین حالا هم کودک درونشون زنده باشه و دنیا و زیبایی های خلق خدا براشون بی دلیل "عادی" نشده باشه!
یا عکاس باشن!
عکاسی با شاتر باز از کره زمین در شب اون هم از ناظری که در ایستگاه فضایی قرار گرفته یقینا امری مهیجه و نتیجه ای عجیب و سحرانگیز درپی داره.
مخصوصا این بار ناظر با موجودی روبه روست که به ظاهر حرکتی نمی کنه اما بعد از گذر مدتی متوجه نظم عجیب حاکم بر حرکات این کره خاکی در آسمان بی نهایت می شه.
عکاسی معماری یکی از شاخه‌های مطرح عکاسی هنری به شمار میاد؛ بناهای معماری هرچند هم گاهی بی روح به نظر بیان در زوایایی خاص و تحت تابش نورهایی خاص و در ساعاتی خاص از شبانه روز ممکنه خیلی رویایی جلوه کنن و این کار عکاس معماریه که این زوایای خاص و این سایه روشن‌های خاص و این ساعت های ویژه رو کشف کنه و اون جلوه‌ی فریبای بنای معماری رو در لحظه ای ثبت کنه....
"دبی رها شده" نام مجموعه عکسی انتقادیه که به خوبی و درستی روند احمقانه توسعه تمدنی این شیخ نشین بی عقل عرب رو در کویر حاشیه خلیج نیل‌گون فارس به نقد می کشه؛ توسعه ای که به قیمت از بین رفتن تمام هویت ها و اصالت های انسانی و ارزش‌ها و منابع طبیعی منطقه انجامیده و از "دبی" شهری مسخ شده ساخته که مردمان‌ش تنها و تنها به سودای "شکم" غرق در تمتع هرچه بیشتر از پیرامون‌شون روند حیوانی خودشون رو طی می کنن......
ببخشین اگه کمی به ظاهر تندروی کردم. ظلم این عرب شیخ نشین احمق در حق بشریت و کره زمین خیلی زیاده......
(راستی تذکر بدم ها! بنده به هیچ وجه نگاه های ناسیونالیستی ایران پرستانه ندارم و اتفاقا اعتقاد دارم همین امروز هم از گروهی از مردم جهان که سرشون به تن شون میارزه، برخی عرب هستند و جانم فداشون..... اما با ظلم در هر لباسی و قومیتی دشمنم. چه فارس و چه عرب)
مارتین مارکیسوسکی با کنترل خوب روشنایی و نور در کارهای عکاسی ش خیلی خوب موفق به ایجاد فضای واقعی در تصاویرش می شه؛
در غالب کارهای زیر ، "فضا" به نحو ملموسی جریان داره. کاری که خب به راحتی به دست نمیاد.
Room Portraits یک پروژه تهیه پرتره از اتاق ها ست! یعنی اتاق ها رو از بالا ماننده پلان معماری عکاسی کردند و تمام رخ در ذیل مجموعه پرتره های فضای اتاق قرار دادند. به جز ایده جالب و نوآوری در انتخاب نمای عکاسی ش، چیزی که برام جالب بود مقایسه این تصاویر با تصویرسازی هایی بود که ما در معماری به منظور نشون دادن فضاهای معماری از بالا یعنی پلان تهیه می کنیم.
بچه معمارها حواس‌شون هست که معماری هاشون اون پلان های شق و رق و تر و تمیز با مبلمان چیدمان شده و بهینه نیست دیگه!!؟
احتمال خیلی زیاد بیشتر ما صد و اندی سال آینده رو نخواهیم دید؛ پس این آخرین و تنها باری بود که در طول زندگی‌مون می تونستیم شاهد این پدیده شگرف، این آیت بزرگ الاهی باشیم.... باید اعتراف کنم که با وجود برنامه ریزی های ذهنی قبلی و با وجود اشتیاق فراوون به دیدن این رخ‌داد بزرگ، موفق نشدم در اون ساعت خاص نظاره گرش باشم.
و این پست یه جورایی غبطه‌ای و افسوسی به چیزیه که از دستم رفته؛
عبور سیاره‌ی عزیز زهره از مقابل خورشید گرم بهاری در صبح‌گاه هفدهم خرداد ماه، حوالی ساعت نه و نیم صبح، پدیده ای بود که ناکام‌هایی مثل من به احتمال زیاد صدواندی سال بعد دیگر نخواهند بود تا مشاهدش کنن. این پست تصاویری ویژه از این پدیده خاص و توضیحی تحلیلی-تاریخی از اون داره که دیدنش خالی از لطف نیست...
البته این پدیده در تهران خودمون هم توسط منجمان آماتوری کشور در سایت برج میلاد تهران رصد شد که در انتهای پست تصاویری گرفته شده توسط خانم بهبودی از این برنامه رو هم ضمیمه کردم.
این جناب brooks shane salzwedel یک روش جالب ابداعی به کار می بره که منتج به تولید آثار زیر می شه.
ایشون می گیره و عکاسی های خودش رو به صورت لایه لایه با درجه ظهورهای مختلف بر روی کاغذ یا کالک ظاهر می کنه و به این ترتیب نقاشی واره های رویایی زیر رو ایجاد می‌کنه.
سایه ها واقعی ترن یا آدم ها ! این چنین سوالی هرچند از نظر برخی ها شوخی باشه اما لااقل سوالی نزدیک به این همیشه وجود داشته. از حجاب های علم تجربی بگذریم... ببینین آیا ما چیزی جز یک سایه هستیم. سایه ای برآمده از شعاع نوری ازلی و بینهایت...
اگه آهنگ فلسفی کلیپ نبود شاید هیچ وقت این جورحرفا رو روی این پست نمی زدم. مخصوصا که نماهاش چندان هم مناسب حال اهل فلسفه نیست :))
این پست رو این‌جا می‌گذارم برای دوستانی که احیانا به عکاسی علاقه دارن ولی از HDR ها چندان اطلاعی ندارن. از چیستی شون و چگونگی تولیدشون و کاربردهاشون.
به شخصه برای چند پروژه کاری که HDR ساختم بینهایت مشتاق این طور عکس‌ها شدم...
فی‌الجمله بگم که HDR ها تصاویری هستند که از اشتراک چند تصویر با نوردهی‌های مختلف از یک ناظر گرفته می شن و با ذخیره اطلاعات خاص نوردهی در پسوند به خصوصی به شما این امکان رو می دن که به صورت قابل قبولی، نوردهی های بالاتر و پائین تر رو هم به صورت نرم‌افزاری از عکس استخراج کنین....
