جیمز تاپ‌اسکات استرالیایی، با نوآوری‌های هوش‌مندانه‌ای که با به کاربردن کابل‌های فیبر نوری در بستر طبیعت ایجاد کرده، تونسته به عکاسی‌هایی دست پیدا کنه که در اون‌ها نور ماننده یک سیال در بستر طبیعت حضور داره.

حرکت سیال نور....

در میان تصاویر عکاسی‌های پرشور Zach Gold به چند قطعه عکس برخوردم که به شدت تحت تاثیر قرارم داد. تصاویری -حتی شاید ساختگی- از اعتراضات اخیر جوان‌های اروپایی به سیاست‌های دولت‌هاشون که به شکل بی‌نظیری حماسی بودن.

یک آن به خاطرم گذشت واقعا این جوون ها اگه یک کم مبارزه‌شون رو جدی می‌گرفتن، اگه فقط یک کم تاریخ خونده بودن، اگه با اسم امام خمینی آشنا بودن، اگه می‌دونستن چه آینده‌ی بزرگی در پیشه و چه نقش مهمی می‌تونن ایفا کنن در این آینده، 

واقعا می‌تونستن و هنوز هم می‌تونن صحنه‌پردازان حماسه‌ای بزرگ در تاریخ بشری باشن.....

روی تصاویر نوشتم :

Your Battle ; It could be turned into an Epic . Trust in God

و اون رو در شبکه اجتماعی به اشتراک گذاشتم. این‌جا(+ و + و +)

چه می‌دونیم گاهی واقعا شاید به حرکت‌هایی ساده و کوچیک -که چون ساده می‌پنداریم‌شون از کنارشون می‌گذریم و انجام نمی‌دیم- رخ‌دادهای بزرگی متصل باشه....

ما نسبت به این حماسه جوان مستعد برای خفه‌شدن در نطفه واقعا مسئولیت داریم؛ ما جوون‌های عصر خمینی و سربازان انقلاب اسلامی.......

تقریبا همه‌چیز در این عالم چنین ظرفیتی داره. خیلی چیزهای ساده و پیش پاافتاده وقتی با نگاهی "از جنسی دیگر" بهش نگاه کنیم خیلی چیزها برای کشف کردن و بیان کردن دارند. و این همون کاریه که هنرمند در مقام انتخاب قراره با عالم بکنه. نگاهی از جنسی دیگر و کشف چیزهایی که چشم عادی نمی دیده.

جورج مکس در این آلبوم به "مزرعه" نگاهی از جنس دیگه کرده. و از چه چیز پیش پاافتاده و ساده‌ای جلوه‌هایی این چنین رو به ما نشون داده. با تصاویری که در اون‌ها زمان متوقف شده و سیالی فضا زمانی رمزآلود باقی مونده.

با رشد ابزارها و توسعه‌ی بی‌محابای اون‌ها، ارزش‌گذاری در برخی قالب‌های هنری هم تغییراتی کرده. امروزه با توجه به فن‌آوری‌های روزبه‌روزی که در توسعه‌ی عکاسی و فیلم‌برداری داره به کار می‌ره و در دسترس قرارگرفتن انواع ابزارها در دست بخش عمده جامعه و نه فقط نخبه‌گان هنری، اگرچه هنوز فن عکاسی و "خوب عکس گرفتن" موضوع مهم و مورد توجهیه اما چیزی که امروز می تونه یک آلبوم عکس رو هنرمندانه کنه و عکسی رو به عکس هنری تبدیل کنه نه تنها و نه لزوما شاتی مناسب با تنظیم نور و کادر و تناسبات و ... که قدرت بیان و نکته ایه که تصویر سعی داره اون رو بیان کنه.

یعنی با گذر سریع تکنولوژیکال از فرم و سودای فرم و فرم‌زدگی در عکاسی دوباره فرصت بلند شدن پیام و محتوا در مقابل فرم فراهم شده . مجموعه عکس‌های زیر شات‌های چندان ویژه‌ای نیستند. ایده‌ی عکاسی جدیدی هم نیستند. اما با متمم نامی که برای آلبوم انتخاب شده، نیویورکی تاریک و سنگین و سرد رو تصویر می‌کنن. تصویری که در ذات این پایتخت تمدن نو وجود داره و در تمام ارکان این تمدن حتی.

تصویری که صدالبته به واسطه‌ی رنگ‌ها و شلوغی‌ها و تبلیغات فراوون غافل کننده، لازمه عکاسی باشه تا بتونه اون رو برای ما آشکار کنه.. نیویورک غرق در ظلمت رو....

چند دهه آغازین قرن بیستم مصادفه با جنبش مدرن در معماری؛ جریانی که ناگهان در پی نیازی محسوس و به پشتوانه ی یک قرن تلاش‌های فنی و ایدئولوژیکی، ناگهان با خلق آثار معماری متفاوت و بزرگ نام خودش رو در جریان‌ها و مکاتب هنری معماری تاریخ ثبت کرد.

از خیلی اخبار و اطلاعات و اسناد می شه متوجه شد که بشر در این سال‌ها به شدت جوزده و تحت تاثیر دست‌یافته‌های خودش بوده به طوری که فکر می‌کرده دیگه کلید تصرف در طبیعت و خدایی بر زمین رو به دست آورده؛ و چه زود این وهم و خیال پایان پذیرفت؛ جنگ های جهانی، بحران نفت نیمه دوم قرن، انقلاب اسلامی ایران، فروپاشی شوروی و بن بست امپریالیسم جهانی.....

این چند قطعه عکس رو از یکی از سایت‌های خاطرات تصویری اون‌ سال‌ها براتون انتخاب کردم. 

معماران بزرگی که در جشنی تفریحی، از سر ذوق‌زدگی، لباس‌هایی به شکل بناهای بزرگی که ساختند پوشیدند. امپایراستیت و سایر برج‌های بلند نیویورک. آدم در عین طنز بودن، احساس می کنه دارن یک مناسکی انجام می دن.

گویا این تیموتی آلن کلا به عکاسی از فضاها و بناهای متروکه شهرت داره. این عکاس در مجموعه زیر یکی از بناهای بی‌نظیر و پرقدرت عصر کمونیسم در بلغارستان رو سوژه خودش قرار داده و با انتخاب یکی از جمله‌های نقش شده بر روی بنا یعنی "گذشته ت رو فراموش کن!" مجموعه خودش رو نام‌گذاری کرده.

چیزی که در انتشار این پست برام جالب بود، قدرت بیان حاکم در این معماری کمونیستیه. بنایی عظیم که آدمی رو یاد بناهای کهن ادیان می ندازه و حتی کاشی‌کاری ها و طرح‌های داخلی ش هم اگرچه در بیان و گرافیک مربوط به زمان اخیره اما به شدت حال و هوای جهان سنت داره.... اصلا در تصویری که بزرگان کمونیست به صورت کاشی شکسته نقش زده شدند، ابتدا انگار می کنی با چهره مردانی فرابشری و ابرانسان روبه‌رو هستی ...... و بنا هم چه از بیرون و چه از درون نقشی قدرت‌مند در بستر خودش ایفا می کنه.....

واقعا کمونیست رو باید دینی جدید در دنیای معاصر دونست. دینی که هنوز هم مومنانی داره و حتی در بحران‌های اخیر جهان در مقابل بدیل غربی ش یعنی امپریالیسم به مراتب موفق‌تر داره عمل می کنه.

------

نکته جالب دیگه اون که وقتی داشتند این بنا رو می ساختند، تصور می‌کردند به آخرالزمان و نقطه آرمانی بشر دارن می‌پیوندن.... کمی بهش فکر کن.

سوگ‌واره امسال حماسه و هنر این شب‌ها الحمدلله در حال برگزاریه... شب‌های عزیزی رو پشت سر گذاشتیم و زیر خیمه اباعبدالله الحسین (ع) با نام‌ش و سوگ ناتمام‌ش سپری کردیم....

و شکر به خاطر غمی چنین فرح بخش. غمی چنین بهجت آور....

سوگی که انرژی یک سال آدمی رو انگار تامین می کنه.

خوشا به حال عزاداران حسین..

این چند ساله را اهل هنر و این یکی دوساله قبل را هم کنارشان اهل رسانه، مستی‌های روزهای پرشور محرمی را چنین جایی می‌گذرانند. هیئت محبین اهل بیت هنر که از آغاز به همت بروبچه‌های دانشگاه هنر تهران شکل گرفت و خیلی زود با کمک و هم‌راهی سایر دانش‌جویان هنری دانشگاه‌های تهران، به اجتماعی بزرگ از اهل هنر پایتخت -و حتی خارج از مرکز- تبدیل شد.

هرچند این روزها دیگر، برخلاف میل برخی‌هامان، باید به اهل هنر و رسانه متعلق‌ش بدانیم..... البته هیئت مال کسی نیست. خانه ارباب شهداست و قدم هر کس از هر صنفی که باشد روی چشم خادمان سیدالشهدا. این که گفتم برخلاف میل برخی‌هامان، به آن نگاهی مرتبط بود و هست که دوست داشت هیئت، تلاقی هنر و حماسه باشد و لاجرم با ورود رسانه -این مظهر بی روح عصر پساصنعت- و مقتضیات آن ملاقات این دو کمی سخت می گردد....

شکر برای تمام تقدیرهایش....... و یاد هفت سال جوانی و شور بروبچه های هنر به خیر...

وب‌گاه رسمی هیئت محبین اهل بیت هنر اقدام به انتشار این تصاویر از برنامه‌های سال‌های قبل کرده است.

این روزهای بارونی تهران، شاید برخی دل‌شون بخواد ابری از ابرهای آسمون رو بگیرن و تو شیشه بکنن برای روزها مبادا.... روزهایی که چشم‌ مدام به آسمونه و زیر لب می خونه؛ ببار ای بارون ببار......

ابرهای گرفتار، عکس‌هایی از گیر انداختن ابرها در حجم‌های شفاف بلورماننده که به جلوه‌هایی رویایی منجر شده.... ایده کارها دوست داشتنیه