یکی از ۶ طرح برگزیده‌‌ی جایزه‌ی معماری‌های پیش‌رو، مجتمعی است متشکل از چند ساخت‌مان اداری، که توسط طراحان هیما و نادا در مغولستان طراحی شده است. طراحان که برای گنجاندن تعداد زیادی فضای اداری در زمینی به مساحت ۱۲ هزار متر مربع، چاره‌ای جز اسقرار متراکم توده‌ها نداشتند، تدبیری خلاقانه اندیشیده‌اند. آن‌ها مکعب‌هایی با ابعاد گوناگون و زوایایی متفاوت را با یک‌دیگر تداخل داده‌اند،‌ به نحوی که همه‌ی ساخت‌مان‌ها کلیت یک‌پارچه را تشکیل می‌دهند و ورودی ساخت‌مان‌ها در فضای مشترک بین آن‌ها و با برشی زاویه‌دار از هر مکعب ایجاد می‌شود. این برش‌ها که در قسمت‌های مختلف این احجام به مقاصد گوناگونی ایجاد شده‌اند، در کنار نمای سنگی چندوجهی درنظرگرفته شده، تناسب هندسی خوبی دارند و مجموعه‌ی طرح را ظاهری طبیعی می‌بخشند. سنگ‌ نمای جالب این بنا به دلیل حجیم بودن و بیرون‌زده‌گی، نورگیری مطلوب در فصول سرد و گرم را نیز تسهیل می‌کند. 

با استفاده از تشبیهی متناسب به یک جاندار بزرگ در طراحی یک محصول ساده و دم دستی اداری، فضای جدی میز کار اداری شما کمی لطیف‌تر می‌شود. طراح در طراحی این دست‌گاه منگنه کاغذی، با استفاده از فرم جالب یک نهنگ و ترکیب‌بندی خوبی که میان اجزای دستگاه منگنه و عناصر بدن و چهره‌ی نهنگ برقرار کرده است، در کنار خلق یک کارکتر مستقل، موفق به طراحی وسیله‌ی دوست‌داشتنی شده است. 

مزرعه‌‌ای ساختمانی در توکیو که می‌توان آن را مزرعه‌ای عمودی دانست. کونو دیزاینز، استودیوی طراح پروژه توانسته تا ۲۰ درصد از سطوح این ساختمان اداری را زیر کشت محصولات کشاورزی ببرد بدون آن‌که در کارهای مرسوم یک ساختار اداری مشکلی را ایجاد کند. این یعنی استفاده بهینه از فضاهای مرده اداری برای جبران خلایی که تمدن معاصر به طور وسیع آن را ایجاد کرده است.

آیا نسل آینده ما به جای پهنه‌های زراعی گسترده در حالی که بر روی زمینی به شدت تخریب‌شده گام برمی‌دارند؟

دانکن شاتن به خاطر نمکی‌‌هایی که در طراحی وسایل معمول اداری به کار می‌برد (مانند این و این) و به خاطر طنز لطیف‌ش در برخی از طرح‌هایش به خوبی شناخته شده است. اضافه کردن یک چکه زندگی و لطافت به ابزارآلات رسمی و خشک اداری شاید به خوبی بتواند بار روانی فضاهای اداری آن هم با روش کار غربی -یعنی حجم بالای کار دفتری و بدون وقفه انتخابی- را تا حدودی کاهش دهد.

شاتن در طرح اخیر خود با طراحی یک مداد سیاه که در ازای تراشیدن رنگین کمان‌هایی جذاب تحویل آدم می‌دهد، حتی لطافتی عجیب به مداد سیاه داده است.

وقتی طراحی یک سایت بزرگ در معماری در دستور کار طراح قرار می‌گیرد، خیلی وقت‌ها عواملی نظیر قیمت زمین، مشکلات ساخت و ساز، مدیریت کارگاه، آینده‌نگری و از همه -به زعم من- مهم‌تر، فرهنگ موجب آن می‌شوند که سودای ساختن هرچه بیشتر وجود داشته باشد. ساختن هرچه بیشتر عموما با عدم اختصاص عرصه‌ی زمین به شهر و نوعی تفکر شخصی‌سازی ویژه هم‌راه است.

متاسفانه در ایران این نگاه نه تنها در مالکان خصوصی زمین که در ساخت‌وساز بخش دولتی هم حاکم است. چه بسیار اداراتی که با وجود عرصه زیاد فضای سبز و باز تنها به بهانه‌هایی نظیر امنیت و .... محدوده‌ی اداره خود را حصارکشی کرده اند و عملا با قدرتی عجیب خود را از مردم و شهر جدا کرده‌اند؛ تقریبا همه ادارات و سیستم‌های دولتی ما!

حتما نام سیلیکون ولی رو شنیدین. منطقه‌ای در ایالت کالیفرنیا که امروز می‌شه اون رو محله‌ی اکثر غول‌های دنیای ارتباطات و رایانه و به خصوص اینترنت دونست. شرکت‌هایی نظیر گوگل، اپل، سامسونگ، انویدیا و حتی فیس بوک! تمام این شرکت‌های بزرگ در این جا جمع شدند تا شاید پایتخت دنیای عصر ارتباطات رو با مختصاتی جدید شکل بدن

به تازگی و بعد از معرفی پروژه دفتر رسمی مرکزی اپل در سیلیکون ولی که توسط معمار انگلیسی تبار نورمن فوستر و تیم‌ش طراحی شده یکی یکی شرکت‌های بزرگ دیگه هم شروع به معرفی پروژه های دفاتر شون کردن. ابتدا فیس بوک. بعد گوگل و حالا انویدیا و سامسونگ.....

این مساله حتی منجر به تغییر شکلی اساسی در لنداسکیپ یا همون منظر سیلیکون ولی می‌شه چرا که ابعاد هر کدوم از این پروژه ها ابعادی شهری خواهد بود.

در این پست می تونین این تغییرشکل ناگهان رو در چند شات مختص به هر شرکت مشاهده کنین.

فکرش رو می‌کردین این که کاغذهایی در دفاتر اداری به راحتی به کاغذخردکن‌ها داده می‌شه و روزانه ده‌ها بار این عمل تکرار می شه و برای همه هم عادیه، می تونه نقطه آغاز شکل‌گرفتن یک ایده در ذهن یک فرد برای اجرای یک اثر هنری باشه؟

ناما آراد که یهودی و از جمله ساکنین در سرزمین‌های اشغالی فلسطینه با ایده گرفتن از این امر روزمره به خلق پرده‌هایی جالب دست زده.

ساختمان اصلی شرکت اپل یکی از آخرین طرح‌هایی بود که استیو جابز به عنوان یکی از موثرترین طراحان عصر حاضر سعی داشت قبل از مرگش بتونه اون رو به نتیجه برسونه. اگرچه طرح این مجموعه توسط دفتر نورمن فاستر ارائه شده اما می گن جابز در تمام مراحل کار و حتی در جزئیات اون خیلی موثر به مشاوره و بحث با تیم طراح پرداخته و رد پای نگاه آرمان گرای جابز رو باید در این طرح معمارانه جستجو کرد