شرکت آیبی‌ام (IBM) برای تبلیغ پروژه‌ی شهرهای هوش‌مندتر خود که طبیعتا پروژه‌ای فن‌آورانه و در راستای سایر پروژه‌های IBM است اقدام به نصب بیلبوردهایی متفاوت در پاریس کرده است. طراح این بیلبوردها که استودیویی فرانسوی است، به خوبی با بهره‌گیری از ایده‌ی کلان پروژه‌ی مورد نظر بیلبوردهایی کارا طراحی کرده است که تمام حرف اصلی خود را در ارائه خدماتی شهری به مخاطب می‌زنند. این بیلبوردها به جای شعار و داد و بی‌داد و ادعای فلان خدمت به شهروندان، یک خدمت روشن را با صریح‌ترین بیان ممکن و با گرافیکی حداقلی -که به هیچ وجه منظر شهری را دچار اغتشاش نمی‌کنند- ارائه می‌دهند.

اهمیت تبلیغات و بیان‌های نوآورانه این روزها در حال و هوا و بحبوحه‌ی انتخابات ایران، از سوی مردم خودمان هم یقینا بیش‌تر فهم می‌شود.

انجمن اسپانیایی NAAR که مجمعی برای مبارزه علیه خشونت با کودکان است در تبلیغاتی متفاوت هم‌زمان دو پیام برای کودکان و بزرگ‌سالان در یک تصویر واحد ارائه داده است. در این تصویر که پرتره‌ای از یک کودک است، با استفاده از فن‌آوری خاصی در ارائه تصویر، بخشی وجود دارد که تنها توسط افرادی با  قد ۱۳۵ سانتی‌متر و یا کم‌تر، یعنی (معمولا)  کودکان قابل مشاهده است. دیده شدن این بخش موجب می‌شود تا بر روی تصویر پرتره‌ی کودک آثار زخم و خون‌ریزی ناشی از بدرفتاری اضافه شود و در کنار آن نیز یک شماره تماس برای اورژانس اجتماعی مخصوصی که می‌تواند به این‌گونه مسائل رسیدگی کند، درج شده است.

در واقع کودکان تصویری متفاوت از بزرگ‌ترها مشاهده می‌کنند که در آن ضمن هم‌زاد پنداری با کودک مورد خشونت واقع شده از آن‌ها خواسته می‌شود تا در صورت برخورد با این ‌گونه موارد با شماره تلفن انجمن تماس بگیرند. و بزرگ‌ترها تصویری از معصومیت یک کودک در کنار شعاری عمومی در مبارزه با خشونت‌های این چنینی مشاهده می‌کنند.

مدت‌ها پیش درست زمانی که یانون‌دیزاین در حال بزرگ‌تر شدن بود و اولین هزینه‌ها و مخارج‌ش داشت به چشم می‌اومد، یک صفحه با عنوان «حمایت از یانون دیزاین» و یک حساب بانکی بازکردم و در آن صفحه نوشتم :

بنا دارم تا هزینه های جاری و آینده‌ی این حرکت رو از راه  کمک‌های مالی اندک اما هرازچندگاهی و ممتد شما تامین کنم!

انصافا هم در این سال‌ گذشته برخی مخارج جانبی یانون‌دیزاین نظیر هزینه هاست و دامنه از همین کمک‌های گاه‌به‌گاه برخی دوستان یانون‌دیزاین تامین شد. 

اما واقع امر اون بود که این جور حرکت‌ها هنوز در کشور ما پا نگرفته. و واقعیت اونه که فرهنگ Donate (نوعی وقف یا کمک مالی به یک رخ‌داد) اون هم در امور فرهنگی و غیراقتصادی اصلا جانیافتاده.

به هر تقدیر علاوه بر اون که تامین هزینه‌های جنبی یانون‌دیزاین از عهده اون نوع کمک‌ها انگار خارجه، برخی دوستانم هم در این مدت بارها اشکال گرفتند که این طور کمک‌خواستن‌ها صورت خوبی نداره و چه و چه .... 

خلاصه

از این پس قرار دارم در کنار فعال بودن راه کمک و هم‌کاری مالی برای نگه‌داشت حرکت یانون‌دیزاینی،

آگهی‌های مرتبط با طراحی و هنر نیز در یانون‌دیزاین قبول کنم.

میلیون‌ها بار، میلیون‌ها احتمال کنار نشستن تا ثانیه‌ای که الان در اون هستین شکل گرفته.... شما در بعیدترین احتمالات زندگی‌تون زندگی می‌کنین.... کافیه مرور کنین احتمالاتی که تا کنون می‌تونست شما رو «دیگری» کنه....

در این اینستالیشن در میان پهنه‌ی احتمالات شکل‌گیری ثانیه‌ها رو می‌بینیم.....

اما دقیقا مشابه عالم، این به ظاهر احتمالات دست برنامه‌ریزی دقیق رو در پشت داره. برنامه ریزی که ما رو به دیدار اینستالیشن فراخونده

هرچند خیلی دیر اما آقای رئوف طغرایی پوستر جلسه پایان نامه کارشناسی ارشد‌شون رو با موضوع «جایگاه طراحی شهری در بازآفرینی محلات تاریخی» برامون فرستادن و از دوستان دعوت کردند که در جلسه حضور داشته باشن.

برای اون‌ها که مقدوره شرکت در جلسه یقینا جلسه مفیدی خواهد بود.

زمان: شنبه ۱۹ اسفندماه ۹۱

مکان: دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اسلامی تبریز. سالن اجتماعات

دیوید شوان در طراحی پوسترهای تبلیغاتی برای شرکت رنگ پنتون یک ایده جالب داشته. او با جفت کردن برخی مواد غذایی مرتبط و ارائه اون‌ها به صورت مربع‌هایی رنگی در کنار هم مشابه پالت‌های عرضه رنگ‌های شرکتی علاوه بر اون که به طبیعی بودن رنگ‌های پنتون اشاره کرده و طبیعت رو معادل اون رنگ‌ها نشون داده، به نوعی از طعم و مزه غذاها برای ملموس کردن رنگ‌ها برای مخاطب هم بهره برده. ناخودآگاه مزه این خوردنی‌ها بر قضاوت ما از رنگ‌ها و به تبع اون بر نظر ما نسبت به این شرکت موثر خواهد بود.

تغییر شکلی ساده در قیف که از اون در عین حفظ کاربری، یک اثر هنری ساخته. تلفیق شاعرانه‌گی و کاربرد.

چند روز پیش با یکی از دوستان در باب تفاوت میون دیزاین در رشته های هنری و مهندسی‌های فنی صحبت می‌کردیم. اون جا هم بحث به همین مساله رسید. این که دیزاین در معنای هنری یعنی طراحی که در کنار کاربرد به مسائل انسانی نظیر زیبایی‌شناسی و احساس و برقراری ارتباط و .... توجه داره. می‌شد این قیف رو تنها یک قیف طراحی کرد اما اون وقت شاید سخت می‌شد اون رو محصول فرآیند طراحی هنری یا همون دیزاین دونست.

این نماسازی مربوط به برگزاری نمایشگاه عکس‌های سیاه و سفید پرتره از یک هنرمند در موزه‌ای در توکیوست. کار به منظور دعوت‌کنندگی در آستانه ورود به موزه کار شده و از هزار و یک بیلبورد تبلیغاتی برای بازدید از این نمایشگاه موثرتر به تبلیغ می‌پردازه. اما چیزی که بیش از این ‌ها مورد توجه قرار می‌گیره حضور متفاوت و البته قدرت‌مند گرافیک در حوزه معماریه. درسته این طرح به عنوان یک افزوده موقت کار شده اما به خوبی تونسته با نمای ساختمان تلفیق بشه و حتی بشه اون رو به عنوان نمایی همیشگی برای یک ساختمان پذیرفت.....

این شاید شروع سطح و الگوی جدیدی از حضور گرافیک در معماری باشه. شاید در آینده شاهد معماری‌هایی باشیم که در آمیختگی با آثار گرافیکی کامل بشن و بدون اون‌ها ناقص باشن.

بازنشر :‌ در یکی از سایت‌های دیزاین به پستی برخوردم که مجموعه ۵۵ پوستر تبلیغاتی شرکت LEGO با سیاق همین پوسترهای انتزاعی این پست رو گذاشته بود. حیفم آمد اون‌ها رو هم براتون نذارم و بنابراین پست «فقط تصور کن» رو بازنشر می‌دم.

برخی از این پرده‌های جدید انتزاع برخی آیکون‌های تمدن مدرن هستند که در سینما یا سایر هنرهای عصر اخیر باید جست‌وجوشون کردن

------------

تبلیغات هوش‌مندانه‌ و البته هنرمندانه غالبا در پس بالا رفتن درجه‌ی انتزاع به دست میاد. وقتی طراح اون‌قدر بتونه انتزاع رو بالا ببره و از اشاره مستقیم فاصله بگیره که انگار داره امری بدیهی رو برای ما تبلیغ می‌کنه و انگار در پی کشف و ارائه وجوهی کشفی و شهودی از اونه. این طور بیان‌ها مخصوصا در مورد پدیده هایی که به نوعی آیکون هستند و در پس خودشون معناها و زمینه‌های زیادی رو در ذهن ایجاد می‌کنن، موفق‌تر به ظهور می‌رسه

اسباب‌بازی افسانه‌ای لگو یک هم‌چین جایگاهی داره. نماد و نشانه‌ای از جزئی‌ترین واحد خلق و نوآوری و اشاره‌ای به هر چیز. چرا که هر چیز رو شکل خواهد داد. به این ترتیب طراح برای تبلیغ چنین کالایی به چنین انتزاع عالی دست پیدا می‌کنه و فرصت تخیل و تصویرسازی رو به ذهن مخاطب می‌سپاره تا در تجربه کشف هنرمندانه اون دخیل بشه.

« امروزه تبلیغات در غرب جای هنر را گرفته است؛ یعنی بدون هیچ شکی می‌شود گفت هنر در غرب مرده و به‌طور کلی اثری از هنر در غرب باقی نیست. از بعد رنسانس این اتفاق به‌تدریج افتاد و هنر در غرب از بین رفت. تا جایی که عقلم می‌رسد عرض می‌کنم که چرا از بین رفت. 
تبلیغات امروز در دنیای غرب جای هنر را گرفته است. مثال‌های خیلی ساده می‌توانند این مطلب را اثبات کنند. نگاهی به سینما، خوب می‌تواند این مطلب را به‌طور کامل به ما نشان بدهد، یا مثلا نگاهی به آثار هنری‌ که در قرن‌های اخیر از به اصطلاح هنرمندان غربی صادر شده‌اند، خیلی راحت نشان می‌دهد که هنری در غرب باقی نمانده است.»

نظرتان در مورد این چند جمله از صحبت‌های هنوز منتشر نشده شهید مرتضی آوینی چیست؟ آیا این نگاه به هنر امروز غرب بدبینانه است؟ یا منصفانه؟