تا به حال در برخورد با تابلوهای راهنمایی رانندگی دوزبانه احساس نکرده اید که چه قدر بی دلیل شلوغ هستند؟ این مساله در اقلیم هایی با حضور چندین قومیت و چندین زبان ممکن است به معضلی جدی بدل بشود. آیا راهی برای حل معضل چندزبانی در تابلوهای راهنما نیست؟ 

 تورکنیچ یهودی از ساکنین سرزمین‌های اشغالی است. به گفته‌ی خود او گفتار و نوشتار روزانه‌ی ساکنین سرزمین های اشغالی تلفیقی است از سه زبان انگلیسی، عربی و عبری. این موضوع موجب آن است که به شکل ناخودآگاه، ظاهر حروف و صدای این سه زبان در ذهن آن‌ها هم‌زمان متبادر شود. او به کمک یک متخصص بینایی سنجی به بررسی رفتار ذهن به هنگام مطالعه و برخورد با حروف می‌پردازد و در پایان به نتایج جالبی می‌رسند. در نتیجه‌ی مطالعات آن‌ها متوجه می‌شوند که در حروف عربی نیمه‌ی بالایی حرف موجب اصلی تمایز و شناخته شدن آن است و حتی با حذف کردن نیمه‌ی پایینی باز هم قابلیت خوانده شدن دارند. همین موضوع را آن‌ها به عکس در حروف عبری مشاهده می‌کنند. جایی که نیمه‌ی پایینی حروف نقشی کاراکتریستیک دارند. تورکنیچ در روند مطالعه‌ی خود همه‌ی جای‌گشت‌های ممکن را برای روی هم قرار گرفتن حروف این دو زبان امتحان می‌کند و نتایج قابل قبول را حفظ می‌کند. در پایان او با اندکی تغییر در ابعاد حروف، الفبای جدیدی را می‌سازد.

البته جای این پرسش باقی ست که آیا می‌توان ریشه‌ش مشترک این زبا‌ن‌ها را عامل این هم‌خوانی دانست؟

این مجموعه تصویرسازی ساده و موفق نوما بار، من را یاد نکته‌ای مهم انداخت که سنت‌گرایان و معتقدان به حکمت خالده بیان می‌کنند. سنت‌گرایان معتقدند زبان نخستین برآمده از معانی و نام‌های اصیل موجودات بوده‌است و به نوعی نازله حقیقی هر شی به صورت نوشتاری و گفتاری نام آن نیز شکل می‌داده است. به این ترتیب مثلا درخت -در زبان اصیل نخستین- به این خاطر درخت نام داشته است که آن اصوات و آن صور بیان کننده آن، بازنمود حقیقت درخت بوده است. اتفاقا در زبان‌ کهن چینی نیز با نوعی بازنمود عینی برخی اشیا و حقایق روبه‌رو هستیم که به جای آن که از گردهم‌آمدن حروف مجزا تشکیل شده باشند هر کدام شکلی مختص به خود دارند.

نوما بار نیز در این مجموعه سعی کرده به حروف کهن چینی شخصیت‌های متناسب بدهد.

بشر امروز کم‌تر برای نام‌ها و اسامی شانیتی قائل است. فلسفه‌بافی‌های متعدد زبانی مغرب زمین در یکی دو قرن اخیر، به آن‌جا رسیده است که با قراردادی فرض کردن ماهیت زبان و نفی هرگونه حقیقت در پس هیچ چیز و خصوصا ارکان زبان، هر نوع انگاره حق‌گرایانه را ناشی از تخیلات و تمایلات غریزی و ناشی از احساس فقر و نیاز بشر توصیف کنند. اما اندیشه‌های سنت‌گرایانه جور دیگری به عالم نگاه می‌کنند. سنت‌گرایان فلسفی معتقدند ذات همه اشیا در نام آن‌ها متبلور است و نام‌گذاری نخستین قراردادی نبوده است. اگرچه آن‌ها بین زبان‌های اختراع‌شده توسط انسان و زبان نخستین که به الهام منبعی عالی به انسان تعلیم شده است فرق می‌گذارند و ارتباط میان حقیقت اشیا و نام‌هایشان را در گستره زبان نخستین تعریف می‌کنند، اما به واسطه‌ی داد و ستد فرهنگی تمدن‌ها در طول اعصار و قرون همیشه ریشه‌هایی از زبان نخستین را نیز حتی می‌توان در زبان سطح پایینی مانند لاتین امروز نیز جست‌جو کرد.

توماس برومی در تصویرسازی‌های جالب خود -خواسته یا ناخواسته- بازنمودی متفاوت از این مفهوم چالش‌برانگیز را ارائه داده است. او از نام اشیای یک اتاق به زبان لاتین -که البته به اعتقاد سنت‌گرایان بهره اندکی از حقیقت زبان دارد- برای بازنمود حجم هر شی در تصویرسازی‌های خود استفاده کرده است.

فکر می‌کنین چه امکاناتی نیاز هست تا بشه یک انیمیشن خوش‌ساخت تولید کرد؟ فکر می‌کنین وجود سیستم‌های کامپیوتری قدرت‌مند و ابزارهای ترسیمی ویژه در این زمان که استودیوهای بزرگ به خلق آثاری باورنکردنی دست می‌زنن چه سهمی در تولید انیمیشن داره؟ اصلا فکر می‌کنین این که تا به حال موفق نشدین اون انبمبشنی که دل‌تون می‌خواسته رو بسازین چقدرش تقصیر نداشتن امکانات بوده؟

یک استاپ موشن متفاوت. اثری قدرت‌مند که تنها و تنها با حروف الفبای اسباب‌بازی کودکانه و یک دوربین ساده عکاسی می‌تونه ساخته شده باشه.... دیدن این انیمیشن به خصوص برای فعال‌های این عرصه واجبه. دیدن این واقعیت که تولید اثر خوب معلول ایده‌پردازی و همته نه امکانات و فرصت‌ها.

مدتی بود می خواستم این طرح ها  رو از  jaume plensa  بگذارم و به خصوص ایده ساخت حجم با استفاده از شبکه دوربرشده ی کلمات و حروف رو مطرح کنم. خط ما منظورم خط عربی-فارسی ما و به خصوص خطاطی های ما خیلی خیلی ظرفیت بیشتری هم برای این کار داره. مثلا الگوهای سیاه مشق که ما در خطاطی داریم به نوعی تشکیل شبکه هایی کامل از حروف رو می دن که به راحتی می شه با اون ها فرم‌هایی کامل در سه بعد خلق کرد.

به نظر چنین طرح هایی می تونه (البته تاکید می کنم روی امکان نه این که بگم حتما می شه) به شکوه طرح هایی قدیمی باشه. حجم‌هایی که در عین حجم بودن خط و نوشتار و کلام هم هستند و برخوردار از رازگونه‌گی به طوری که گاهی ممکنه تا سال‌ها ظرفیت کشف رمز و راز در اون ها باشه

مجموعه خوش‌نویسی لاتین.

این مجموعه رو از این جهت این جا می‌گذارم که آدم در برخی از کارهاش مخصوصا کارهای ابتدای پست حال و هوای خطاطی فاخر خودمون رو حس می کنه  و در برخی کارهای پایانی حال و هوای خوش‌نویسی سنتی شرق آسیا رو .... خب این خیلی جالب بود برای من.  هنوز هم فکر می‌کنم خطاطی ایرانی عربی چیزی منحصر به فرده اما قبل از دیدن این پست فکر نمی‌کردم چنین ظرفیت هایی در حروف لاتین وجود داشته باشه!